روز ۱۸ آوریل ۱۹۸۳، اتومبیلی که دو هزار پوند مواد منفجره حمل می کرد، به ورودی اصلی سفارت ایالات متحده آمریکا در بیروت ، پایتخت لبنان برخورد کرد. بیش از ۶۰ تن، از جمله ۱۷ آمریکائی کشته شدند. بسیاری دیگر زخمی شدند.
کاندولیزا رایس، وزیر خارجه آمریکا، در مراسم یادبودی در وزارت خارجه ایالات متحده، به قربانیان، و بازماندگان آن روز غمبار، ادای احترام کرد:
****هموطنان ما، که بسیاری از آنان امروز اینجا هستند، وارد عمل شدند تا کارهائی را انجام دهند که هرگز نباید از کسی خواسته شود. با این حال آنان اقداماتی چون بیرون کشیدن همکارانشان از زیر آوار، رسیدگی به زخمیان، و شناسائی کشته شدگان را انجام دادند. کسانی به خانواده های دوستانشان تلفن کردند، و خبری را که هیچکس آمادگی دادنش را ندارد، به اطلاع آنان رساندند. و همه این اقدامات را در حالی انجام دادند که هوشیارانه بر سر پست خود مانده بودند.
تروریست ها، بار دیگر روز ۲۳ اکتبر ۱۹۸۳ با بمب به محل استقرار نظامیان آمریکائی و فرانسوی عضو نیروهای چند ملیتی در لبنان حمله کردند. ۲۴۱ نظامی آمریکائی و ۵۸ سرباز فرانسوی، در این حمله جان باختند.۷۵ تن دیگر زخمی شدند.
در ۲۰ سپتامبر ۱۹۸۴، ۹ کارمند سفارت آمریکا در حمله به یکی از ساختمان های ضمیمه سفارت ایالات متحده به قتل رسیدند و بسیاری دیگر مجروح شدند.
خانم رایس وزیر خارجه آمریکا گفت: اما تروریست ها نتوانستند در اراده ایالات متحده آمریکا خللی ایجاد کنند:
****اندکی پس از حمله سال ۱۹۸۳ به سفارتخانه مان، پرزیدنت [رانالد] ریگان گفت : "این حمله جنایتکارانه به ساختار دیپلماتیک، ما را از تلاش در راه رسیدن به هدف های صلح جویانه مان در منطقه باز نمی دارد. ما آنچه را که می دانیم درست است، انجام خواهیم داد." پس از بیست و پنج سال، این واژه ها هنوز در گوش هزاران مرد و زنی که در پست های دیپلماتیک کشور ما در سراسر جهان، و به ویژه در خاورمیانه خدمت می کنند ، طنین افکن است.
خانم رایس گفت مردم لبنان و رهبرانشان از جمله رفیق حریری ، نخست وزیر جان باخته آن کشور، زمانی بسیار دراز از جنگ، تروریسم، و خشونت های سیاسی رنج برده اند.
****این شرایط نباید برای هیچ کشوری، به ویژه برای ایالات متحده تحمل پذیر باشد.ما کاملاً در برابر مردم لبنان متعهد می دانیم. ما کاملاً از خواست ملت لبنان برای داشتن کشوری مستقل، دمکراتیک و مرفه حمایت می کنیم.
خانم رایس وزیرخارجه گفت: «مردان و زنانی که ما بیست و پنج سال پیش در لبنان از دست دادیم، در زندگی شان در یک هدف مشترک بودند: که دنیا را برای همه آمریکائیان و همه آزادی خواهان، امن تر و بهتر سازند.تلاش همه روزه برای وصول به این هدف ، اکنون محرک پیشروی اجتناب ناپذیر ما به سوی آینده است.»