جايزه سال ۲۰۰۷ نوبل در رشته ادبيات به نويسنده بريتانيايی دوريس لسينگ اهدا شد.
آکادمی سلطنتی سوئد، که اين خبر را امروز (پنجشنبه) اعلان نمود، نويسنده ۸۷ ساله بريتانيايی را بخاطر تصاوير وی از تجربه زنانه مورد ستايش قرار داد. آکادمی سوئد آثار خانم لسينگ را الهام بخش توصيف کرد و گفت وی «يک امپراتوری تقسيم شده را مورد بازبينی قرار داده است.»
در برشمردن افتخارات خانم لسينگ، آکادمی کتاب «يادداشت طلايی» (۱۹۶۲) وی را به عنوان اثری راهگشا قلمداد نمود. و گفت جنبش تازه نضج گرفته فمينيستی اين کتاب را به عنوان تصوير گر پيشتازانه «روابط بين مرد و زن در قرن بيستم» در نظر می گرفت. آثار مهم ديگر وی شامل «تابستان قبل از تاريکی» (۱۹۷۳) و «بچه پنجم» (۱۹۸۸) می شود.
خانم لسينگ در موقع اعلان برنده جايزه ادبيات در منزل نبود. وقتی که خبرنگاران او را در بيرون خانه پيدا کردند و خبر پيروزی اش را به وی دادند، اظهار خوشوقتی کرد و گفت از اينکه در طول ۶۰ سال نويسندگی جوايز متعددی دريافت داشته خوشحال است. در پاسخ به پرسشهای خبرنگاران، او بردن جايزه نوبل را به پوکربازی تشبيه کرد که تاپ استريت فلاش در دست دارد.
لسينگ دومين نويسنده بريتانيايی است که در سه سال گذشته جايزه نوبل را برده است. هارولد پينتر، نمايشنامه نويس شهير بريتانيايی، اين جايزه را در سال ۲۰۰۵ به خود اختصاص داد. سال گذشته نيز، جايزه نوبل ادبی به اورهان پاموک، نويسنده ترک، داده شد.
لسينگ در ايران در خانواده ای بريتانيايی بدنيا آمد و در جنوب رودزيا (زيمبابوه کنونی) بزرگ شد. اولين رمانش را در سال ۱۹۵۰ بنام «علف ها می خوانند» انتشار داد، که رابطه همسر يک مزرعه دار سفيد پوست را با خدمتکار سياه پوستش مورد بررسی قرار می دهد.
لسينگ به عنوان يک منتقد سرسخت حکومت سفيد پوستان در رودزيا و آفريقای جنوبی، به هر دو کشور در سال های دهه ۱۹۵۰ ميلادی ممنوع الورود شده بود.
اين جايزه به همراه يک و نيم ميليون دلار در روز دهم دسامبر بوسيله پادشاه سوئد، کارل گوستاو، در استکهلم به برنده اهدا خواهد شد.
