پرزیدنت جرج دبلیو بوش می گوید دولت ایران می داند برای این که آمریکا مستقیمأ با آن به مذاکره بنشیند، چه باید بکند:
**** یعنی، به آنچه گفته است انجام خواهد داد، عمل کند، و برنامه های غنی‌سازی اورانیوم را متوقف سازد. یکی از نگرانی‌های من در مورد رژیم ایران، علاقه آن به تولید جنگ‌افزار اتمی است... این عقیده که رژیم چنین سلاحی داشته باشد و با آن بتواند از جهان باجگیری کند، برای ملت‌های آزاد قابل قبول نیست. و به این دلیل است که ما سعی داریم از طریق سازمان ملل متحد پیام روشنی بفرستیم که سه کشور اتحادیه اروپا { آلمان، بریتانیا و فرانسه} و آمریکا، روسیه و چین، علاقه ایران به داشتن یک سلاح اتمی را نمی‌پذیرند.
شان مک کورمک، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا گفت: مذاکره به خودی خود یک سیاست نیست:
**** واقعیت این است که شما باید منطقا انتظار داشته باشید می‌توانید نتیجه‌ای به دست آورید و برای پیشرفت هر زمانی که در چنین بحثی شرکت می‌کنید، شرایطی دارید. مثلا، در جبهه اتمی ما پیشنهادی ارائه داده‌ایم، به اعتقاد ما شرایط درست این است که در محتوای گروه پنج بعلاوه یک با ایران به گفت و گو بنشینیم، به شرط این که دولت ایران تمام فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی و پردازش اورانیوم را متوقف سازد.
آقای مک کورمک می گوید اگر چنین شرطی رعایت شود و مذاکراتی صورت گیرد، آنگاه شماری از مسائل می‌تواند مطرح شود:
**** موضوع اصلی، مساله اتمی است، اما... تمام طرف‌ها می‌توانند مسائل گوناگون دیگری را مطرح کنند، مثلا نگرانی‌های مربوط به رعایت حقوق بشر و شیوه رفتار دولت ایران با مردم خود، در باره حمایت آن از تروریسم. شاید آنها هم مسائلی نسبت به آمریکا یا دیگران در گروه پنج بعلاوه یک داشته باشند که بخواهند مطرح کنند. چنین چیزی ممکن است. بنابراین، امکان مذاکره وجود دارد.
با این حال، شان کورمک، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا می گوید، مذاکره به خاطر مذاکره، هیچکس را به هیچ کجا نخواهد رساند، و هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد.