پرزیدنت بوش در تماس با چندین عضو نیروهای مسلح آمریکا ضمن قدردانی از خدماتشان، روز شکرگزاری خوبی برای آنها آرزو کرده است.
این اقدام در حالی صورت میگیرد که آمریکائیان در سراسر کشور تعطیل سالانه روز شکرگزاری را جشن میگیرند و تمام سنت های آنرا برگزار می کنند.
در نیویورک، هزاران نفر با نادیده گرفتن باران و سرما برای تماشای برنامه های موزیکال، و حرکت بالون های غولآسای هلیوم در رژه سالانه در خیابان برادوی صف کشیده اند. رژه با ظهور بابانوئل، نماد آغاز تعطیلات کریستمس به اوج میرسد.
با این حال، شاه بیت روز شکرگزاری، ترتیب دادن مهمانی و ضیافت است. آمریکائیان برای خوردن غذائی که معمولا شامل بوقلمون یا ژامبون، و سبزی های پائیزی مانند سیب زمینی شیرین یا کدو، سوس کرنبری و کیک کدوتنبل به عنوان دسر است، دور هم جمع میشوند.
در آمریکا روز شکرگزاری رسما از سال ۱۸۶۳ زمانی که پرزیدنت آبراهام لینکلن آنرا اعلام کرد،برگزار شده است. پرزیدنت فرانکلین روزولت در سال ۱۹۴۲ با امضای لایحهای چهارمین پنجشنبه نوامبر را رسما روز شکرگزاری تعیین کرد.
عقیده عمومی این است که نخستین شکرگزاری در سال ۱۶۲۱، برگزار شد. در آن زمان استعمارگران بریتانیائی معروف به زائر، ضیافت مشترکی با آمریکائیان بومی در سرزمینی که اینک ایالت ماساچوست نامیده می شود، و در شمال شرقی آمریکا قرار دارد، ترتیب دادند. مورخین میگویند آن تاریخ و حوادث تا حدودی بر واقعیت و تا حدودی بر افسانههائی که در گذشت قرن ها نقل شده، استوار است.
