بیستمین دوره جشنواره بین المللی فیلم واشنگتن شب افتتاح خود را با اکران فیلم Wah-Wah ساخته ریچارد گرنت آغاز کرد. گبریل برن، بازیگر ایرلندی نقش نخست فیلم، میهمان ویژه برنامه افتتاحیه بود.
هشتاد فیلم بلند و کوتاه داستانی و مستند از کشورهای سراسر جهان از جمله فیلم هایی از ایران، عراق، ترکیه، لبنان، هنگ کنگ، استرالیا، چین، غنا و برزیل، در طول دوازده روز در بیش از ده سینمای پایتخت آمریکا به نمایش گذاشته می شود.
از ویژگی های منحصربه فرد جشنواره امسال واشنگتن بخش ویژه سینمای برزیل وبخش سينمای هيپ هاپ با حضور فیلم های شرق هاوانا، ازدواج موقت رومئو و ژولیت، و پله ابدی است.
نمایش فیلم پاره پاره های عراق، ساخته فیلمساز آمریکایی جیمز لانگلی، و جزیره آهنی، اثر فيلمساز ايرانی محمد رسول اف، از دیگر آثار جذاب جشنواره اند. اما، Wah-Wah انتخاب بسیار مناسبی برای شب افتتاح بود.
سیامک دهقانپور:
عنوان فیلم برگرفته از اصطلاحات عامیانه بریتانیایی هاست و فیلم منعکس کننده انس و الفت فیلسماز نسبت به مردم کشور آفریقایی سوازیلی است. کشوری که اینک بیش از سی درصد جمعیت اش به بیماری ایدز دچارند.
در واقع فیلم بازآفرینی نوجوانی ریچارد گرنت، نویسنده و کارگردان، و کشمکش های او با پدرش بر پرده سینماست. فیلم با ریتمی برگرفته از سرخوردگی ها و سرکشی های نوجوانی با توانایی تمام لحظه ای روح مخاطب را قلقلک داده و لحظه ای دیگر به درد می آورد. اواخر دهه شصت و سالهای افول قدرت استعماری بریتانیاست.
فیلم آغازی شوک آور دارد. رالفی، نوجوانی یازده ساله، که با چشمانی نیمه بسته بر صندلی پشت اتومبیل دراز کشیده، شاهد رابطه مادر خود با دوست نزدیک پدرش است. شخصیت غضب آلود و الکلی هری(گابریل برن)، پدر رالفی، لارن، مادر رالفی، را از خانه فراری داده و بسوی مرد دیگری کشانده است. رالفی در ابتدای نوجوانی از مهر مادر محروم می شود.
عشق مفرط هری به همسرش او را رها نمی کند و چون خوره وجود او را می خورد. پدر و پسر در فصلی تلخ به لارن التماس می کنند که برگردد اما، همه چیز تمام شده است. گریزگاه رالفی اتاق عروسک های نمایشی اوست. آدمک هایی که به میل او رفتار می کنند. رالفی با سرخوردگی شدید عاطفی راهی مدرسه شبانه روزی می شود.
او چند سال بعد در بازگشت از مدرسه شاهد حضور روبی، همسر آمریکایی و جدید پدرش، در خانه است. پذیرش حضور او در خانه برایش سخت است و پس از سالها دوباره بسوی لیوانی می رود که مادرش آخرین بار با لب ماتیکی اش از آن نوشیده بود. اما، دیری نمی پاید که با روبی رابطه ای صمیمانه برقرار می کند.
رالفی ساخت عروسک های خیمه شب بازی اش را با کمک روبی دوباره از سرمی گیرد و در دنیای زیبای نمایش غرق می شود. مستی های شبانه هری تمامی ندارد و روبی که ناخواسته از طریق رالفی درمی یابد هری کماکان در هجران همسر سابق اش می سوزد خانه را ترک می کند.
لارن، مادر رالفی، بار دیگر بازمی گردد اما، رالفی ناخواسته درمی یابد مادرش از سر عشق به او و هری به خانه بازنگشته است. رالفی که برای نجات پدرش از الکل تا پای مرگ پیش رفته از پدرش می خواهد تا روبی را به خانه بازگرداند تا کانون شان دوباره گرم شود.
سوازیلی در آن روزها در تب و تاب استقلال و رهایی از بند استعمار بریتانیاست. سرانجام نسل قدیم و متفرعن بریتانیایی های ساکن سوازیلند در نبرد برای عقب زدن سیاهان تسلیم خواست نسل جوان می شوند.
گابریل برن، بازیگر نقش هری، پس از پایان نمایش فیلم در جشنواره بین المللی فیلم واشنگتن گفت حین فیلمبرداری صحنه مرگ هری سکوت سنگینی بر همه گروه هنری و فنی حاکم بود؛ همه می دانستند در درون ریچارد گرنت این احساس ناشناخته موج می زند که باید بار دیگر شاهد مرگ پدرش باشد.
هری هر چند در دوران بیماری شدید از عشق روبی سیراب می شود اما، در آخرین لحظات عمرش به رالفی می گوید همه عمرم مادرت را دوست داشتم. Wah-Wah از بازیهای بسیار یکدست و سنجیده ای برخوردار است و چشم اندازهای بدیع سوازیلی اصالتی خاص به فیلم بخشیده است.
شاید تنها نکته ای که ذهن مخاطب را آزار می دهد حضور کوتاه زکری فاکس بازیگر نقش دوران نخست نوجوانی رالفی است که در مقایسه با نیکلاس هولت، بازیگر نقش دوره دوم نوجوانی اش، فراموش نشدنی نقش آفرینی کرده است. Wah-Wah نخستین فیلمی است که در کشور آفریقایی سوازیلی فیلمبرداری شده است.
کشور کوچکی که در میان آفریقای جنوبی و موزامبیک قرار گرفته است.