گزارش سالانه جورج بوش، رئيس جمهوری ايالات متحده آمريکا به اعضای کنگره اين کشور در باره امور کشور ادامه رسم ديرپايی است که پيوند بين قوه قانونگزاری و قوه مقننه حکومت آمريکا را نمايان ميسازد.
براساس مفاد قانون اساسی ايالات متحده آمريکا، هر رئيس جمهوری بايد، گه گاه ، با اعضای کنگره ارتباط برقرار کند؛ و وضعيت کشور و ساير مسائلی را که لازم و مصلحت بداند با آنها در ميان بگذارد.
قانون اساسی آمريکا هيچگونه رهنمود ديگری بدست نميدهد؛ اما پيام رئيس جمهور، که امروزه به عنوان " گزارش رئيس جمهور" ناميده ميشود يک سنت سياسی سالانه شده است.
اين سنت را نخستين رئيس جمهوری آمريکا، يعنی جورج واشنگتن پايه گذاری کرد، که شخصاً پيام سالانه خود را به کنگره داد. اما "تامس جفرسون"، سومين رئيس جمهور آمريکا رسم ايراد نطق در کنگره را برانداخت.
" الن ليچمن " استاد دانشگاه آمريکا در اين زمينه توضيح ميدهد که پرزيدنت جفرسون احساس کرد که ايراد نطق در کنگره حالت جلال و جبروت يک پادشاه را پيدا ميکند. "بنا براين جفرسون در سال ١٨١٠ برآن شد که بجای حضور در کنگره يک پيام کتبی سالانه بفرستد.
اين سنت برقرار بود تا اينکه يک رهبر بزرگ ديگر يعنی "وودرو ويلسون" پا به صحنه سياسی آمريکا گذاشت." پرزيدنت ويلسون در سال ١٩١٣به کنگره رفت تا قانون اقتصادی آمريکا را تسليم کند.
رئيس جمهوری ديگری که شخصاً در کنگره به ايراد سخنرانی پرداخت "فرانکلين روزولت " بود، که برای نخستين بار پيام او از راديو پخش شد.
" استفن وين" کارشناس امور رياست جمهوری در دانشگاه جورج تاون ، در شهر واشنگتن، ميگويد: " خطابه سالانه رئيس جمهور وسيله ای شده است که رئيس جمهوری برنامه کار خود را به کنگره ارائه دهد و درباره دستاوردها و اميدهای آينده اش برای مردم آمريکا سخن بگويد. اين بخشی از سنت ما شده است، که آئين های زيادی به آن وابسته است.اين سنت معمولاً به سود رئيس جمهوری آمريکا تمام ميشود.
آقای " ليچمن" درباره پيام سالانه ميگويد: "هر سياستمدار کارکشته ای ميداند که اگر رئيس جمهوری برای ايراد سخنرانی جويای فرصتی مهم است ، گزارش سالانه بهترين فرصت است که رئيس جمهوری نه تنها با اعضای کنگره سخن ميگويد بلکه با مردم آمريکا نيز حرف ميزند.
درواقع روسای جمهوری آمريکا از اين پيام سالانه نه تنها اعضای کنگره را از برنامه های خود آگاه ميکنند بلکه اين برنامه ها را به مردم نيز ارائه ميدهند.
ابراهام لينکلن در سال ١٨٦٢ با استفاده از پيام سالانه خود برای نخستين بار به نظام برده داری در آمريکا حمله برد و گفت اگر نظام برده داری نبود جنگ داخلی پيش نميآمد. " اعلاميه حقوق اقتصادی"
پرزيدنت فرانکلين روزولت در يکی از خطابه های سالانه او اعلام شد. " هری ترومن" به کنگره رفت تا رئوس برنامه خود را بنام " معامله عادلانه " به کنگره ارائه دهد. " ليندن جانسون" نيز در سالهای دهه ١٩٦٠ قوانين جديد حقوق مدنی و اقدامات لازم برای ريشه کن کردن فقر را به کنگره عرضه کرد، و گفت "امروز دولت حاضر، در همين مکان، جنگ خود را عليه فقر در آمريکا اعلام ميکند."
در پيام امسال، پرزيدنت بوش تلاش ميکند به برنامه های دور دوم رياست جمهوری خود جانی تازه ببخشد؛ و اين در حالی است که پرزيدنت بوش سال سخت ٢٠٠٥ را پشت سر گذاشته است ؛ سالی که در آن با مسائل گوناگونی از قبيل افزايش سرخوردگی عمومی از جنگ با تروريسم، واکنش دولت در قبال توفان دريايی کاترينا، اعلام جرم عليه مشاور کاخ سفيد، و افتضاحات مربوط به رهبران حزب جمهوری خواه روبرو بوده و مقابله کرده است.
