پنجاه سال پيش در اوج جنگ سرد، گروهی در کنگره آمريکا برهبری سناتور جوزف مک کارتی، ميهن پرستی صدها آمريکايی را به پرسش گرفتند و آنان را به عضويت در حزب کمونيست متهم کردند، حرکتی که با ايستادگی و پرسش های متقابل و تاثير گذار يک خبرنگار روبرو شد.
بازسازی سينمايی اين واقعه اکنون توسط جورج کلونی، بازيگر و کارگردان آمريکايی زير عنوان Good Night And Good Luck، يا "شب بخير ،موفق باشيد"، همراه با واکنش هائی عموما تحسين آميز روی صحنه آمده است .
اين فيلم اخيرا جايزه بهترين فيلمنامه و بازيگر مرد را از جشنواره ونيز کسب کرد، و در چهار رشته نيز کانديد جوائز گلدن گلوب شد.
انجمن سينماگران آمريکا هم جورج کلونی را بهترين کارگردان سال 2005 معرفي کرد.
«Good Night, And Good Luck» بخشی از روند دموکراسي درآمريکاست، کشوری که قانون اساسی استثنائی اش آن را از تيره ترين دالان های تاريخ عبور داده است.
از سيامک دهقانپور:
فيلم سياه و سفيد "شب بخير ،موفق باشيد" تفکر و نحوه عمل ژورناليست هائی را دهه پنجاه تصوير ميکند که معتقدند بايد با به اصطلاح يک جراحی ظريف غده ای سرطانی را از بدنه سياسی جامعه شان خارج کنند، ژورناليست هائی که به آزادی های بنيادی در آمريکا معتقدند و سناتور مک کارتی را تهديدی شناخته بودند که به جای دفاع از آزادی به نابودی آن برخاسته است.
ادوارد مورو، خبرنگار شبکه تلويزيونی سی بی اس، يکی از اين ژورناليست هاست.
جورج کلونی، فرزند يک مجری برنامه های تلويزيونی، که مصاحبه با جيمی کارتر و جرالد فورد، روسای جمهور وقت آمريکا از جمله کارهای اوست، می گويد پدرش با تاکيد بر شجاعت ژورناليستی ادوارد مورو، اورا الگوئی مورد احترام ميشناخت.
کلونی که سالهای کودکی و نوجوانی اش را اغلب در استوديوهای خبری سپری ميکرد مدتها در فکر ساختن فيلمی درباره مناظره های سياسی ادوارد مورو و سناتور مک کارتی بود.
علاقه کلونی به اين موضوع به حدی بود که گذشته از نگارش فيلمنامه و کارگردانی آن، نقش فرد فرندلی، تهيه کننده وفادار برنامه های تلويزيونی ادوارد مورو را نيز در فيلم برعهده گرفت. انتخاب ديويد استراتيرن برای ايفای نقش مورو مويد شناخت دقيق کلونی از شخصيت محوری داستان است.
او با سکوت هائی طولانی، نگاهی نافذ و کم تحرک در فضای تنگ استوديوهای دهه پنجاه، و سيگار هميشه بين انگشتانش، تماشاگر را به اعماق کشمکش های درونی يک خبرنگار تلويزيونی مي برد، خبرنگاری که متهم شد نگاهي يکجانبه به رويدادها دارد و در آن دوران تيره سناتور مک کارتی او را به عضويت در يک گروه آنارشيستی متهم کرده بود. اما، همکارانش، برغم درگيری با گرفتاريها و مشکلات مالی و بی اعتنا به تهديد ها و عواقب اخراج در کنار او ايستادند.
تلاش زن و شوهری خبرنگار برای مخفی نگاهداشتن ازدواج شان، که در چارچوب مقررات داخلی شبکه تلويزيونی سی بی اس خلاف محسوب ميشد فضای پوشيده از ترس و ارعاب دوران موسوم به مک کارتيسم را منعکس ميکند.
فيلم در مجموع با اين پيش فرض وقايع و داستان را پيگيری ميکند که مخاطب همه چيز را مي داند ، و اين يکی از معدود موارد انتقادی منتقدان است . اغلب شخصيت های درگير در جريان تحقيقات تحت رهبری مک کارتی با استفاده تصاوير آرشيوی در فيلم حضور پيدا ميکنند، تصاويری مستند که دوران اوج و سقوط او را ورق ميزند .
کلونی فيلم را مظهری از وقايع تاريخی ميداند و به گفته خودش کوشيده است تمای طرف های درگير در وقايع را فارغ از تعهدات و پای بندی های حزبی نگاه کند . تاکيد بر ضرورت و اهميت موازنه و تعادل ميان حقوق دولت و مردم بخشی از تلاش کلونی در اين فيلم است . او در عين حال در اين فيلم نود و سه دقيقه ای به پرسش گرفتن سياسيون را نه يک حق، بلکه يک وظيفه معرفی کرده است. به باوراو سياسيونی که پاسخگو نيستند به فساد کشيده می شوند.