کاندوليزا رايس وزير امور خارجه آمريکا ميگويد مناسباتی صادقانه ميان ايران و عراق امری طبيعی است،اما تهران مناسباتی عاری از صداقت را مدّ نظر دارد.
خانم رايس همچنين گفت هيچ نشانه ای نمی بيند که از تمايل مردم عراق به جايگزين ساختن استبداد صدام با استبداد آخوندهای ايران حکايت داشته باشد.
وزير امور خارجه آمريکا که روز سه شنبه پس از ايراد يک سخنرانی در بنياد تحقيقاتی هريتج در واشنگتن به پرسش های خبرنگاران پاسخ ميداد ايران را برای خاورميانه ای با ثبات و دموکراتيک مشکلی دانست که جامعه جهانی بايد برای برطرف ساختن آن چاره جوئی کند.
خانم رايس در پاسخ به سئوال بيژن فرهودی خبرنگار صدای آمريکا که پرسيد چگونه می توانيد جلوی مداخله ايران در عراق را بگيريد، و موفقيت دموکراسی در عراق بر کشوری نظير ايران چه اثری خواهد گذاشت؟ گفت قبل از هر چيز بايد بگويم که ما هميشه گفته ايم انتظار داريم عراق با ايران دارای مناسبات باشد . آنها با يکديگر همسايه اند و تا وقتی که مناسبات، صادقانه باشد، از ديدگاه ما وجود آن امری طبيعی است. مشکل وقتی است که ايران، به گونه ای از بعضی تروريست ها حمايت ميکند. به عنوان مثال بريتانيائی ها ضمن ابراز نگرانی هايشان گفته اند که ايرانی ها ممکن است تامين کننده انواعی مشخص از تکنولوژی هائی باشند که بر توانائی هائی حملات در منطقه می افزايد.
ما ميدانيم که ايران ميخواهد به گونه ای ای عاری از صداقت در سياست های عراق دخيل شود، اما فکر ميکنيم دو موضوع وجود دارد که در جهت ما پيش ميرود. اول اينکه ضرورت زير ذره بين گذاشتن مسئله در سطحی جهانی آشکار شده است و من در باره آن بعدا توضيح ميدهم. دوم اينکه من هيچ نشانه ای نمی بينم که عراقی ها مايل باشند استبداد صدام را با استبداد آخوندهای ايران عوض کند. عراقی ها مردمانی با غرور اند. آنها فرهنگ بزرگی دارند. آنها مردمانی هستند که تفاوت های مذهبی عامل بروز نفاق و خشونت ميان آنها شده است، اما اين نفاق و خشونت الزامی نيست. عراقی ها می توانند شرح بدهند که اقوامشان چگونه با هم درآميخته اند. يک عراقی می تواند بگويد که با يک شيعه ازدواج کرده و دخترش به تازگی به عقد يک کرد درآمده است. بنظر من بافت اجتماعی عراق می تواند به گونه ای کاملا متفاوت عمل کند.
فکر ميکنم وقتی عراق قوی تر شود، ايران به اين نتيجه خواهد رسيد که انجام خواست هايش دشوار تر ميشود، ولی در کوتاه مدت لازم است که جامعه بين المللی با توجه به اوضاع جاری، به ايران بگويد چنين رفتاری قابل قبول نيست. مناسبات صادقانه ، کاملا پذيرفتنی است اما چنين مداخلاتی ، قابل قبول نخواهد بود. اين معرف و گويای مشکلی بزرگتر با ايران است و آن اينکه ايران دولتی است که برخلاف مسير تحولات خاورميانه گام بر ميدارد. دولتی است که در باره دنبال تکنولوژی اتمی رفتن آن ، که می تواند به تسليحاتی اتمی بيانجامد، نگرانی عمده ای داريم. من فکر ميکنم جامعه بين المللی در اين باره اتفاق نظر دارد.
ايران دولتی است که از فلسطينيهای رد کننده صلح و نيز از گروههائی نظير حماس و حزب الله حمايت ميکند که به تلاش خود برای ايجاد اشکال در مناطقی نظير لبنان، در شرايطی که جامعه بين المللی سعی در حمايت از يک راه حل مسالمت آميز در منازعه اسرائيلی - فلسطينی دارد، ادامه ميدهند. و مهمتر از همه اين رژيمی است که معدودی از غير منتخبين، آرمان های مردمی بزرگ، آرمانهای ايرانيان را، به ياس و نارضائی مبدل کرده اند. مردم ايران، مردمی تحصيل کرده و با فرهنگ اند و از نظر علمی پيشتاز اند که از اين رژيم وحشتناک رنج می کشند.
اظهارات اخير رئيس جمهوری جديدشان، بنظر من، تناقض ها را بيشتر کرده و روشن ساخته است که اين رژيم در چارچوب جامعه جهانی نيست، و من فکر ميکنم بايد گفته شود که ايران برای يک خاورميانه با ثبات و دموکراتيک، يک مانع است و جامعه بين المللی بايد برای مقابله با آن چاره جوئی کند.
