سی‌وششمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» زندانیان معترض در ۲۲ زندان کشور، با انتشار بیانیه‌ای در ۱۰ مهر، اعلام کرد که تنها ۱۰ روز اول ماه مهر، بیش از ۲۳ نفر اعدام شده‌اند.
این کارزار در بیانیه تازه خود آورده که در یک «اقدام قرون وسطایی»، ۹ مهر، دو نفر در ملاء عام در خمین اعدام شدند. همچنین، از ۲۴ شهریور تا ۴ مهر، در بازه‌ای ۱۰ روزه، ۲۰ نفر در زندان شیراز اعدام شده‌اند، اما این آمار در هیچ‌یک از رسانه‌های داخلی گزارش نشده است.
زندانیان عضو این کارزار یادآور شدند که حکومت با افزایش بحران در عرصه بین‌المللی، به افزایش اعدام‌ها روی می‌آورد تا ضعف‌های خود را پنهان کند.
این بیانیه هشدار داده که با توجه به شرایط بحرانی کشور، احتمال افزایش اعدام‌ها در هفته‌های آینده وجود دارد.
زندانیان معترض به مجازات اعدام در ۲۲ زندان کشور ابراز نگرانی خود را از وضعیت محکومان زیر حکم اعدام ابراز داشتند و تاکید کردند «که آنها اولین سوژه جبران شکست‌ها و ناتوانیهای منطقه‌ای و بین المللی استبداد دینی حاکم بر میهنمان هستند.»
زندانیان عضو این کارزار از همه فعالان حقوق بشری مستقل و آزاد داخلی و بین‌المللی دعوت کردند که «صدای زندانیان محکوم به اعدام باشند که در سکوت خبری اعدام نشوند.»
در بخش دیگری از این بیانیه، زندانیان عضو کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، با یادآوری جنایات جمهوری اسلامی در جمعه خونین زاهدان، یاد جانباختگان جمعه خونین در زاهدان را گرامی داشتند و یادآور شدند که در جریان اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱، «دست‌کم ۱۲۰ نفر از نمازگزاران و معترضان» مسجد مکی توسط نیروهای امنیتی کشته شدند، اما حکومت جمهوری اسلامی همچنان از پاسخگویی به این جنایت طفره می‌رود.
همچنین در ادامه این کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، گروهی از زندانیان سیاسی زندان اراک با اعلام اعتصاب غذا از روز سه‌شنبه، به سی‌وششمین هفته این کارزار پیوستند.
زندانیان در ۲۲ زندان مختلف، از جمله اوین، قزلحصار، زندان‌های شیراز، مشهد، تبریز و ارومیه، به این حرکت اعتراضی ملحق شده‌اند و هر هفته سه‌شنبه‌ها در حمایت از این کارزار در اعتصاب غذا شرکت می‌کنند.
پیش از این، شماری از برندگان جایزه صلح نوبل در نامه‌ای مشترک با حمایت از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» توقف «مجازات غیرانسانی اعدام» توسط جمهوری اسلامی در ایران را خواستار شدند.
به گفته این چهره‌های جهانی مدافع حقوق بشر، کارزار «سه‌شنبه‌ها علیه اعدام» توانست «در مدت کوتاهی توجه دیگر فعالان مدنی و مدافعان حقوق بشر در ایران» را به خود جلب کند که «از آن زمان به این جنبش پیوسته‌اند.»
بنا بر گزارش اختصاصی بخش فارسی صدای آمریکا در دهم بهمن ۱۴۰۲، «زرتشت احمدی راغب، جعفر ابراهیمی، احمدرضا حائری، لقمان امین‌پور، میثم دهبان‌زاده، سعید ماسوری، رضا محمدحسینی، رضا سلمان‌زاده، حمزه سواری، و سپهر امام جمعه» نخستین زندانیانی بودند که اعلام کردند روزهای سه‌شنبه در اعتراض به روند اعدام‌ها اعتصاب غذا خواهند کرد.
این کارزار حقوق بشری که در هفته‌های بعد به عنوان «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» شناخته شد، با استقبال زندانیان سیاسی و شماری از زندانیان عادی در سایر زندان‌های ایران مواجه شد و در حال حاضر در دست‌کم ۲۲ زندان جریان دارد.
