ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران از انتقال رضا سلمان‌زاده بود، متهم سیاسی محبوس در زندان قزلحصار کرج، به بیمارستان خبر داد.
«هرانا» نوشت: «رضا سلمان‌زاده شامگاه پنجشنبه ۱۳ اردیبهشت، در پی وخامت حال جسمانی و با علائم سکته مغزی از زندان قزلحصار کرج به بیمارستان منتقل شد.»
تاکنون خبر دیگری در مورد وضعیت سلامتی این زندانی سیاسی منتشر نشده است.
هرانا پیشتر در مورد این زندانی نوشته بود که آقای سلمان‌زاده به دنبال آتش سوزی مهرماه ۱۴۰۱ در زندان اوین، با اتهاماتی از جمله محاربه و افساد فی الارض مواجه شد و تاکنون دادگاهی برای او برگزار نشده است.
رضا سلمان‌زاده در تاریخ دوزادهم شهریورماه سال گذشته از زندان اوین به زندان قزلحصار کرج منتقل شده بود.
او هفته گذشته همراه با زرتشت احمدی راغب، زندانی سیاسی، در فایلی صوتی که به دست صدای آمریکا رسیده بود، با بیان این که «آزادی‌خواهانی» از جمله «رضا رسایی، عادل خوشکار، حبیب دریس، مجاهد کورکور، منصور دهمرده، عباس دریس، و میلاد آزمون» در «صف قتل حکومتی» و خطر اعدام قرار دارند، تأکید کردند: «آنچه بیش از هر چیز به قربانی آسیب می‌رساند سکوت تماشاگر است.»
به گفته این دو زندانی سیاسی، جمهوری اسلامی «هر زمان که با شکست در سیاست‌های خارجی و داخلی مواجه می‌شود، از جوانان ایران زمین انتقام سخت می‌گیرد. یک روز با روانه کردن مزدورانش در خیابان‌ها به عنوان گشت ارشاد به آزار و اذیت دختران و زنان می‌پردازد و روز دیگر با صدور احکام ظالمانه و ساختگی اعدام برای زندانیان سیاسی و آزادی‌خواه، و روزی دیگر با ایجاد پروپاگاندا و مانور رسانه‌ای در جهتی دیگر ملت را سرگرم می‌کنند و در خفا فرزندان مظلوم مان را اعدام می‌کنند.»
رضا سلمان‌زاده و زرتشت احمدی راغب در این پیام با یادآوری اجرای اعدام مجیدرضا رهنورد و محسن شکاری «در بی‌خبری» گفتند: «ما در مقابل این لجام‌گسیختگی حاکمیت سکوت نکرده و نخواهیم کرد.»
آنها با یادآوری اعتصاب غذای شماری از زندانیان سیاسی در روزهای سه‌شنبه، افزودند: «۱۴ هفته پیاپی هر سه‌شنبه به خاطر اعدام آزادی‌خواهان به صورت دسته‌جمعی در زندان قزلحصار در اعتصاب غذا هستیم و در صورت اعدام هر یک از عزیزان آزادی‌خواه نه‌تنها سکوت نخواهیم کرد، بلکه از گزینه‌های بیشتری برای جلوگیری از جنایات حاکمیت استفاده خواهیم کرد.»
این دو زندانی سیاسی از مردم ایران، فعالان سیاسی و مدنی، و نهادهای بین‌المللی حقوق بشری خواستند که «در برابر ظلم ظالمان سکوت نکنند» و اضافه کردند: «قبل از این که طنابی برای گردن‌های آزادی‌خواهان ایران بافته شود، صدایشان باشید تا حسرتی دیگر توسط حاکمیت قتل و جنون بر دلمان نهاده نشود.»
