فردا آخرین روز پاییز سال ۱۴۰۲ است که به شب چله یا یلدای ایرانی شناخته می‌شود. رسمی بسیار کهن در پهنه فرهنگی ایران که در برخی کشورهای دیگر هم برگزار می‌شود اما در ایران، در کنار نوروز و چهارشنبه‌سوری رسمی است بااهمیت، که افراد را در شب سرد آغاز زمستان دور هم جمع می‌کند. به عبارت دیگر مردم در طولانی‌ترین شب سال، آغاز طولانی‌تر شدن روشنایی روز را جشن می‌گیرند و در یادشان آرزوهایشان را مرور می‌کنند؛ آرزوهایی برای خودشان، عزیزان‌شان و شاید هم هموطنان‌شان. فردوسی بزرگ می‌گوید: مرا روز روشن بود تاره شب / بباید گشادن به پاسخ دو لب / وگر آرزوها سپارم بِدوی / شود دل پرآتش، پر از آب روی. پرسش روز: مهمترین آرزوی شما برای ایرانیان در شب یلدای سال ۱۴۰۲ چیست؟