بازنشستگان کشوری و فرهنگیان بازنشسته روز سه شنبه ۲۵ مهر، در دست کم ۳ شهر ایران تجمع کردند و خواستار تحقق مطالبات خود شدند.
این تجمع ها در شهرهای اهواز، کرمانشاه و سنندج برگزار شدند.
شرکت کنندگان در تجمع کرمانشاه شعار دادند: «نه مجلس نه دولت - نیستند به فکر ملت» و «فقط کف خیابان - بدست میاد حقمان.»
آنها در شعارهای خود از ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری اسلامی ایران، با شعار «رئیسی بی عرضه - برگرد برو تو حوزه» انتقاد کردند.
در سنندج هم تجمع کنندگان شعار دادند: «وعده زیاد شنیدیم - عدالتی ندیدیم» و
«این همه بی عدالتی - هرگز ندیده ملتی.»
بازنشستگان کشوری و فرهنگیان بازنشسته در جریان برگزاری «سه‌شنبه‌های اعتراضی» به وضعیت بد معیشتی و تحقق نیافتن مطالبات خود اعتراض داشتند.
خبرگزاری ایلنا در این مورد نوشت: اعتراض به مستمری زیر خط فقر، اعتراض به تاخیر در پرداخت معوقات بازنشستگان فرهنگی و انتقاد نسبت به افزایش هزینه‌های درمان، مهم‌ترین راهبردهای این اعتراض صنفی است.
به نوشته ایلنا، بازنشستگان خواستار افزایش حقوق ماهانه براساس خط فقر و اصول قانونی هستند و می‌گویند باید بودجه همسان‌سازی به میزان مناسب اختصاص یابد.
بازنشستگان تامین اجتماعی در روز یکشنبه و بازنشستگان مخابرات در روز دوشنبه هر هفته تجمع های اعتراضی برگزار می کنند.
در این ارتباط، شورای بازنشستگان ایران به قلم یک بازنشسته نوشت: «تنها راه برون رفت از شرایط اسف بار زندگی امروز برای بازنشستگان، حضور حداکثری در کف خیابان و تبدیل شدن مان به یک صدای رساست.»
به نوشته این شورا، «تا زمانی که به قدرت تبدیل نشویم، کسی ما را جدی نخواهد گرفت و تبدیل شدن ما به قدرت، تنها در گرو هم گرایی و متحد شدن مان در راستای مطالبه گری در همه عرصه هاست و تنها از این طریق است که می توان در میان خیل عظیم بازنشستگان اعم از کشوری و لشکری و تامین احتماعی و سایر صندوق ها و هم چنین شاغلین که بازنشستگان فردا هستند، برای پیگیری مطالبات بصورت سراسری همدلی موثر بوحود آورد.»
این تشکل صنفی تاکید کرد: «رفاه، آسایش، یک زندگی آرام و بی دغدغه، درمان و آموزش رایگان، داشتن مسکن مناسب و معیشت و منزلت، نه تنها حق مسلم بازنشستگان، بلکه یک حق همگانی و عمومی است که بر عهده دولت ها است.»
به نوشته شورای بازنشستگان ایران، «مطالبه ما علاوه بر احقاق حقوقی که از طرف صندوق ها پایمال شده و اعتراضی که به غارت اموال خود از طریق دست اندازی دولت ها به سرمایه های تامین اجتماعی و سایر صندوق ها داریم ، تامین یک زندگی در خور انسان برای عموم مردم که خود ما هم بخشی از انان می باشیم، هم است.»
