سازمان حقوق بشر ایران روز جمعه ۳۱ شهریور، بررسی آماری خود درباره آسیب‌دیدگان از ناحیه چشم در جریان سرکوب اعتراضات سال ۱۴۰۱ را منتشر کرد و با مقایسه آن با فهرست کشته‌شدگان اعتراضات گفت: «شلیک نیروهای سرکوب گر به صورت و چشم زنان، با تقریب بسیار بالایی، سیستماتیک و هدفمند بوده است.»
سازمان حقوق بشر ایران افزود که در سطح ایران، «حدود ۹درصد کشته‌شدگان اما ۲۸درصد آسیب‌دیدگان چشمی از میان زنان بوده‌اند.»
محمود امیری‌مقدم، مدیر این سازمان، گفت: «بررسی آماری سازمان حقوق بشر ایران نشان می‌دهد که جنایات بی‌رحمانه حکومت جمهوری اسلامی در اعتراضات سال گذشته با برنامه‌ریزی، هماهنگی و محاسبه صورت گرفته است.»
او تاکید کرد که «این جنایات به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند خودسرانه باشد» و افزود: «رهبر جمهوری اسلامی و همه نیروهای تحت فرمانش که در این جنایات مشارکت داشته‌اند، باید پاسخگو باشند.»
به گزارش وب سایت سازمان حقوق بشر ایران، روزنامه آمریکایی نیویورک پست در اواخر آبان سال قبل، حدود دو ماه پس از آغاز اعتراضات سراسری، بر اساس تخمین چشم‌پزشکان سه بیمارستان بزرگ شهر تهران، فارابی، رسول اکرم و لبافی‌نژاد، نوشته بود که از زمان شروع اعتراضات تا آن زمان، تنها در این سه بیمارستان، در مجموع، بیش از ۵۰۰ بیمار با جراحات شدید چشمی پذیرش شده بودند.
سازمان حقوق بشر ایران نتیجه گرفته است که «بنابراین تعداد آسیب‌دیدگان چشمی در اعتراضات قطعاً بسیار بیش از آن افرادی است که سازمان‌های حقوق بشری یا رسانه‌ها به مشخصاتشان دست پیدا کرده‌اند.»
بر اساس این گزارش، پژوهشگران سازمان حقوق بشر ایران «پس از راستی‌آزمایی گزارش‌های مربوط به آسیب‌دیدگان چشمی»، تاکنون توانسته‌اند ۱۳۸ مورد را تأیید کنند که از میان آنها ۴۳ مورد، اطلاعات و مدارک پزشکی خود را تنها به شرط حفظ محرمانه ماندن نام شان در اختیار این سازمان گذاشته‌اند.
نام و تصویر ۹۵ آسیب‌دیده دیگر همراه با اطلاعات مربوط به مصدومیت چشمی، زمان و چگونگی رخ‌دادن آن، در گزارش این سازمان انتشار یافته است.
این گزارش می گوید که «در فهرست آسیب‌دیدگان چشمی، نام ۸ کودک ثبت شده است که ۴ نفرشان پسر و ۴ تن دخترند و کم‌سن‌ترین آنها، دختری ۵ سال و ده‌ماهه به‌نام بنیتا کیانی فلاورجانی است که در بالکن منزل پدربزرگش در طبقه دوم آپارتمانی در ملک‌شهر اصفهان هدف گلوله ساچمه‌ای قرار گرفت و چشم راست خود را از دست داد.»
آمار جمع‌آوری‌شده سازمان حقوق بشر ایران نشان می‌دهد که «شلیک نیروهای سرکوب گر به چشم‌های معترضان، از نخستین روزهای اعتراضات سراسری (۲۶ شهریور) آغاز شد و تا پایان آبان‌ماه به‌طور گسترده در شهرهای مختلف سراسر ایران ادامه داشت.»
سازمان حقوق بشر ایران اضافه کرد که «در آذرماه نیز این روند به‌شکل محدودتری ادامه یافته و در دی‌ماه نیز آسیب به چشم‌های معدودی از معترضان در اثر شلیک نیروهای سرکوبگر گزارش شده است.»
این سازمان نوشت: «آسیب‌دیدگان چشمی اغلب در اثر اصابت گلوله‌های ساچمه‌ای (فلزی یا پلاستیکی)، یک چشم و در برخی موارد، هر دو چشم خود را از دست داده‌‌اند.»
سازمان حقوق بشر ایران اشاره کرد که در برخی گزارش‌های رسیده، به‌ویژه گزارش‌های مربوط به شهرهای کوچک‌تر، افراد آسیب‌دیده موفق به شناسایی فرد ضارب شده‌اند که این اطلاعات را در اختیار کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل متحد قرار خواهد داد.
