پدر محسن شکاری، از جوانان معترض که توسط جمهوری اسلامی اعدام شد، از تخریب سنگ قبر فرزندش برای دومین‌بار طی هفته اخیر خبر داد.
مسعود شکاری با انتشار تصاویری در اکانت اینستاگرامی خود، اعلام کرد اینبار بر روی نوشته‌های سنگ قبر پسرش، قیر ریخته‌اند و او توانسته آثار این تخریب را از روی سنگ قبر پاک کند.
محسن شکاری جوان ۲۲ ساله تهرانی، در جریان اعتراضات سراسری پس از مرگ مهسا امینی پس از ۷۵ روز بازداشت، در ۱۷ آذرماه به اتهام «محاربه» و طی دادگاهی که بسیاری آن را ناعادلانه، سفارشی و مصداق «خون به‌ناحق» دانستند، اعدام شد.
بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی نیز در واکنش به این اقدام‌های تخریبی، آنها را سازماندهی شده و ناشی از «حقیر» بودن رفتار واکنشی ساختار حکومتی مقابل خانواده‌های کشته‌شده‌ها، دوستان و هواداران آنها دانسته‌اند.
در ماه‌های اخیر فشار بر خانواده جان‌باختگان و یا بازداشت‌شدگان اعتراضات افزایش یافته و دستکم خانواده‌های سه نفر از کشته‌های اعتراضات اخیر از فشارهای نهادهای امنیتی و حکومتی جمهوری اسلامی بر خود خبر داده‌اند.
از جمله این فشارها بر خانواده جواد حیدری از کشته‌های اعتراضات در قزوین است. بر روی سنگ قبر او نقش یک پرنده بود که با شلیک به آن، هزاران پرنده می‌شود. همین موجب اعتراض مقامات شد.
فاطمه حیدری، خواهر جواد حیدری که پیشتر از بازداشت برادر دیگرش روح‌الله خبر داده بود، شانزدهم فروردین از دست‌بند زدن به پدر و مادرش، برادرش محمد، به همراه برادرزاده دوساله‌اش دلوان، و بازداشت آنها خبر داد.
خانم حیدری سپس ویدئویی منتشر کرده بود که مادرش در آن، ماجرا را شرح می‌دهد و می‌گوید به آنها گفته‌اند «تکلیف سنگ قبر را روشن کنید تا آزادتان کنیم.»
تخریب سنگ قبر و محل خاکسپاری جان‌باختگان مخالف جمهوری اسلامی برای فشار بر خانواده انها، از سابقه‌ای طولانی برخوردار است
بیست و هشتم آذرماه ۹۹ و با گذشت بیش از سه ماه از اعدام نوید افکاری، کشتی گیر ۲۷ ساله ایرانی و یکی از بازداشت شدگان در اعتراضات مردمی مردادماه ۹۷، یک منبع مطلع و نزدیک به خانواده افکاری در گفتگو با بخش فارسی «صدای آمریکا» گفته بود: صبح روز پنجشنبه ۲۷ آذر پدر، برادر، یکی از بستگان خانواده افکاری به همراه کارگری که برای آماده سازی مزار نوید افکاری برای گذاشتن سنگ قبر به قبرستان روستای سنگر، واقع در سپیدان استان فارس مراجعه کرده بودند، با یورش دستکم ۳۰ مامور نیروی انتظامی و لباس شخصی مواحه شدند.
در دهه نخست انقلاب نیز خانواده بسیاری از اعدام شدگان با آزارهای مشابه روبرو بوده‌اند.
