طنز با پیچیدن مسائل مختلف جامعه در پرده‌ای از شوخی، قرار است بر روزگار خاکستری نور بپاشد و روی دردها لبخندی بنشاند، اما گاهی خواسته یا ناخواسته بر زخم‌های جامعه نمک می‌پاشد. اخیرا چند برنامه طنز در ایران آماج انتقادها قرار گرفتند. در شرایط فعلی ایران طنز چه جایگاهی دارد؟ ساخت برنامه‌های طنز باید متوقف شود یا محتوای آنها همگام با جامعه تغییر کند؟