نرگس محمدی، سخنگو و نائب رئیس زندانی کانوان مدافعان حقوق بشر در نامه‌ای سرگشاده نوشت که حوادثی پیش از شب آتش‌سوزی اوین اتفاق افتاده که نشان می‌دهد مسئولان زندان اوین از پیش می‌دانستند که چنین فاجعه‌ای رخ خواهد داد.
خانم محمدی در مورد چگونگی بروز فاجعه مرگبار زندان اوین نوشت که سه روز پیش از این حادثه، کپسول‌های آتش‌خاموش‌کن به دستور ریاست زندان و به بهانه پر کردن، از بند خارج شد.
او با تشبیه حادثه آتش‌سوزی زندان اوین به میدان جنگ نوشت: «با توجه به مجموعه شرایط حاکم بر زندان و آنچه آن شب همه ما شاهد بودیم زندان بی‌شباهت به میدان جنگ نبود و نیرو‌های امنیتی و نظامی از زمین و بالای پشت‌بام‌ها، بند‌ها را به محاصره گرفته بودند و زندانیان به شلیک گلوله تهدید می‌شدند و صد‌ها گلوله شلیک شد و انفجار‌های مهیبی رخ داد.»
این زندانی سیاسی با محکوم کردن حمله به بند‌های سیاسی و ضرب و شتم زندانیان از انتقال بیش از ٩٠٠ زندانی به مکان‌های معلوم و نامعلوم و همچنین تداوم شرایط به شدت امنیتی در زندان خبر داد.
نرگس محمدی از مراجع حقوق بشری، عفو بین‌الملل، گزارشگران ویژه حقوق بشر و کمیساریای عالی حقوق بشر و کمیسیون حقوق بشر اتحادیه اروپا خواست وضعیت زندانیان را مورد توجه جدی قرار دهند و دولت ایران را موظف به حفظ جان و سلامت آن‌ها نمایند.
او در بخش دیگری از این نامه با اشاره به شرایط ایران و گسترش اعتراضات سراسری با ابراز نگرانی از شرایط زندانیان نوشت: «بیم آن می‌رود که برخی منابع امنیتی-نظامی با بهره گرفتن از وقایع ساختگی و شرایط موجود، جان برخی از زندانیان سیاسی در زندان‌ها را به خطر انداخته و ناشی از ناآرامی‌ها اعلام نمایند. »
چندی پیش و در پی وقوع ناآرامی در زندان اوین، بخشی از این زندان آتش گرفت و صدای تیراندازی از داخل این زندان به گوش رسید. مقامات جمهوری اسلامی تعداد کشته شدگان در این حادثه مرگبار را ۸ نفر اعلام کردند، اما بر اساس تصاویر منتشر شده حجم آتش و تیراندازی بالا بود و پیش‌بینی می‌شود این حادثه تلفات بیشتری داشته باشد.
محمد نوری‌زاد، زندانی سیاسی نیز به تازگی با انتشار فایل صوتی که در اختیار صدای آمریکا قرار گرفت از «عمق فاجعه اوین» خبر داد. او اضافه کرد: «ما در اوین خون و جنازه‌های آش و لاش دیدیم. شما می‌گویید اراذل و اوباش؟ ما می‌گوییم درست، ولی انسان که بودند! شورش زندان اوین را می‌شد با گاز اشک‌آور خواباند، نه با گلوله‌های جنگی، نه با دوشکا، نه با آرپی‌جی! باور کنید من در میان سپاهیان، اطلاعاتی‌ها، بسیجی‌ها در پی دوست هستم تا دشمن!»
