دونالد ترامپ در دومین گزارش «سالانه وضعیت عمومی کشور» در دوران ریاست جمهوری خود، سه شنبه شب ۱۶ بهمن ۱۳۹۷ در کنگره آمریکا سخنرانی کرد. این متن کامل سخنرانی او است:
خانم رئیس مجلس، آقای معاون رئیس‌جمهوری، اعضای کنگره، بانوی نخست ایالات متحده، و شهروندان آمریکا:
ما امشب در زمانی دیدار می‌کنیم که فرصت‌هایی بی‌پایان در اختیار ما است. همزمان با آغاز به کار کنگره جدید، من اینجا ایستاده‌ام و آماده‌ام که با شما همکاری کنم تا دستاوردهایی تاریخی را برای تمامی مردم آمریکا رقم بزنیم.
میلیون‌ها تن از هم‌میهنان ما هم‌اکنون دارند ما را می‌بینند که در این تالار بزرگ گرد هم آمده‌ایم و آرزویشان این است که ما نه در کسوت دو حزب، بلکه به عنوان یک ملت، دولت را اداره کنیم.
برنامه‌ای که من امشب پیش روی شما خواهم گذاشت یک برنامه [مبتنی بر سیاست‌های] جمهوری‌خواهان یا دموکرات‌ها نیست؛ [بلکه] این برنامه‌ای برای مردم آمریکا است.
بسیاری از ما کارزارهای انتخاباتی‌مان را بر اساس وعده‌های مشترک برگزار کردیم: دفاع از مشاغل موجود در آمریکا و درخواست تجارت منصفانه برای نیروهای کار آمریکایی؛ بازسازی و احیای زیرساخت‌های کشورمان؛ پایین آوردن هزینه دارو و درمان؛ ایجاد یک نظام مهاجرت ایمن، قانونی، پیشرفته، و مطمئن؛ و البته دنبال کردن یک سیاست خارجی که منافع آمریکا در اولویت اول آن باشد.
اکنون یک فرصت نوین در سیاست آمریکا به وجود آمده و تنها لازمه‌اش این است که ما شجاعت به خرج داده و از آن بهره‌برداری کنیم. پیروز شدن به معنای برنده شدن حزب [متبوع]مان نیست. معنای پیروزی، برنده شدن کشورمان است.
شکوه و غرور آمریکایی
آمریکا امسال دو یادبود بسیار مهم را که نشان‌دهنده شکوه عملکرد آمریکا و قدرت غرورآفرین آمریکایی است، برگزار می‌کند.
ما در ماه ژوئن هفتاد و پنجمین سالگرد آغاز عملیاتی که ژنرال دوایت دی. آیزنهاور آن را «پیکار بزرگ» نامید – یعنی عملیات آزادسازی اروپا توسط نیروهای متفقین در جنگ جهانی دوم – را گرامی می‌داریم. در نبرد نورماندی و در ششم ژوئن ۱۹۴۴ پانزده هزار تن از نیروهای جوان آمریکایی از آسمان و شصت هزار نیروی آمریکایی از دریا یورش بردند تا تمدن ما را از چنگال استبداد نجات دهند. این جا و در کنار ما سه تن از آن قهرمانان حضور دارند: سرباز جوزف رایلی، گروهبان دوم اروینگ لاکر، و گروهبان هرمان زایتچیک. آقایان، ما به شما ادای احترام می‌کنیم.
ما در سال ۲۰۱۹ همچنین پنجاهمین سالگرد پرواز با افتخار خلبان‌های جوانمان و طی مسافت ۲۵۰ هزار مایل به فضا و به اهتزاز درآوردن پرچم آمریکا بر سطح کره ماه را جشن می‌گیریم. امروز و پس از گذشت پنجاه سال، یکی از سرنشینان آپولو-۱۱ که پرچم [آمریکا] را در ماه برافراشتند، در کنار ما است: باز آلدرین. امسال، فضانوردان آمریکایی سوار بر راکت‌های ساخت آمریکا به فضا بازمی‌گردند.
آمریکا در قرن بیستم آزادی را نجات داد، دانش را متحول کرد، و استاندارد زندگی طبقه متوسط را از نو تعریف کرد تا تمامی جهان آن را ببیند. حالا ما باید با شجاعت و جسارت، قدم به فصل بعدی این ماجرای آمریکایی بزرگ بگذاریم و باید استاندارد زندگی نوینی را برای طبقه متوسط در قرن ۲۱ رقم بزنیم. تا دستیابی به کیفیتی عالی برای زندگی تمامی شهروندان راه چندانی باقی نمانده است.
ما می‌توانیم جوامع‌مان را امن‌تر، خانواده‌هایمان را قوی‌تر، فرهنگ‌هایمان را غنی‌تر، ایمان‌مان را عمیق‌تر، و طبقه متوسط‌مان را بزرگ‌تر و کامیاب‌تر از هر زمان دیگری کنیم.
ولی باید سیاست انتقام‌جویی، سرسختی، و تلافی‌جویی را کنار بگذاریم و ظرفیت‌های بیشمار همکاری، توافق، و ارزش‌های مشترک را ارج بنهیم.
ما به اتفاق هم می‌توانیم چند دهه بن‌بست سیاسی را بشکنیم. ما می‌توانیم روی اختلاف‌های سابق پُل زده، ائتلاف‌هایی جدید را تشکیل دهیم، راه‌حل‌هایی جدید را رقم بزنیم، و آینده بسیار چشمگیری را برای آمریکا ترسیم کنیم. تصمیم با ما است.
ما باید بین بزرگی و یا گیرکردن در بن بست، نتیجه‌گیری یا سرسختی، چشم‌انداز داشتن و یا انتقام‌جو بودن، پیشرفتی چشمگیر و یا تخریب بیهوده، یکی را انتخاب کنیم.
امشب، من از شما می‌خواهم که «بزرگی» را انتخاب کنید.
موفقیت های اقتصادی دولت
دولت من در دو سال گذشته با فوریت و سرعتی بی‌سابقه به سمت رویارویی به مشکلاتی که رهبران هر دو حزب دهه‌های طولانی به آن بی‌توجهی کرده بودند، رفته است.
تنها با گذشت کمی بیش از دو سال از انتخابات، ما جهش اقتصادی بی‌سابقه‌ای را به راه انداختیم - جهشی که پیش از این به ندرت دیده شده است. ما ۵.۳ میلیون فرصت شغلی به وجود آورده‌ایم و از آن مهم‌تر این که در بخش تولید ۶۰۰ هزار شغل ایجاد کرده‌ایم – این چیزی است که تقریبا همه می‌گفتند امکانش وجود ندارد؛ ولی واقعیت این است که ما تازه داریم کارمان را شروع می‌کنیم.
ما شاهد سریعترین روند بالا رفتن دستمزدها طی چندین دهه هستیم و این سرعت برای کارگران - که وعده داده بودم برایشان خواهم جنگید - بیشتر از دیگران است. نزدیک به پنج میلیون آمریکایی از برنامه کمک غذایی بیرون آمده‌اند. سرعت رشد اقتصاد ایالات متحده در مقایسه با روزی که من قدرت را در اختیار گرفتم، تقریبا دو برابر شده است و ما با فاصله زیاد، موفق‌ترین و پرجاذبه‌ترین اقتصاد در جهان محسوب می‌شویم. نرخ بیکاری به پایین‌ترین حد خود در پنجاه سال گذشته رسیده است. آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار، آمریکایی‌هایی لاتین تبار، و آمریکایی‌های آسیایی‌تبار هم شاهد پایین‌ترین نرخ بیکاری ثبت شده در تاریخ هستند. بیکاری برای آمریکاییان دچار ناتوانی [جسمی یا ذهنی] نیز به پایین‌ترین حد خود رسیده است. هم اکنون شمار افراد شاغل ۱۵۷ میلیون تن است – و این رقم بیش از هر زمان دیگری در تاریخ ما است.
ما قانون کاهش مالیات خانواده‌های کارگری را تصویب کرده و تخفیف مالیاتی بابت داشتن فرزند را دو برابر کردیم.
ما عملا مالیات بر دارایی درگذشتگان، مالیات برای صنایع کوچک، دامداری‌ها، و مزارع خانوادگی را ملغی کردیم.
ما بخش بسیار منفور مجازات بیمه انفرادی قانون اوباماکِر را از بین بردیم و قانون «حق امتحان کردن» را برای دسترسی بیماران نیازمند مراقبت‌های ویژه به خدمات و درمان‌های نجات‌بخش تصویب کردیم.
دولت من در مدت زمانی به مراتب کوتاهتر از یک دوره کامل [چهار ساله] دیگر دولت‌ها، تعداد بیشتری از آئین‌نامه‌های نظارتی را حذف کرده است. با توجه به کاهش تاریخی نرخ مالیات و آئین‌نامه‌های اجرایی، شرکت‌ها گروه گروه مشغول بازگشت به کشورمان هستند.
ما انقلابی را در حوزه انرژی آمریکا به راه انداختیم – ایالات متحده اکنون مقام نخست جهان را در زمینه تولید نفت خام و گاز طبیعی در اختیار دارد. و حالا، برای نخستین بار در ۶۵ سال گذشته در بخش انرژی صادرات ما بیش از واردات ما است.
پس از دو سال پیشرفت شاخص، اقتصاد ما مایه رشک جهانیان است، نیروهای نظامی ما قدرتمندترین [نیروهای] کره زمین هستند، و آمریکا هر روز به پیروزی‌های بیشتری دست می‌یابد. اعضای کنگره: وضعیت کشور ما بسیار خوب است. کشور ما فعال است و اقتصاد ما به گونه‌ای بی‌سابقه در حال شکوفایی است.
روز جمعه اعلام شد که ما تنها در ماه گذشته۳۰۴ هزار فرصت شغلی دیگر ایجاد کرده‌ایم - این تقریبا دو برابر مقدار پیش‌بینی‌شده بود. یک معجزه اقتصادی در ایالات متحده در حال روی دادن است – و تنها چیز[هایی] که می‌تواند جلوی آن را بگیرد، جنگ‌های پیش پا افتاده، سیاسی‌کاری، و یا تحقیقات مضحک تعصب‌آمیز است.
پیشنهاد همکاری با کنگره
اگر قرار است صلح و قانون‌گذاری برقرار باشد، نمی‌شود که جنگ و تحقیق و تفحص هم وجود داشته باشد. این راهش نیست!
ما باید در خانه متحد باشیم تا بتوانیم دشمنان را در خارج از خانه شکست دهیم.
این دوران نوین همکاری سرانجام می‌تواند با تایید سیصد نامزد معرفی شده به مجلس سنا، که منتظر تایید شدن هستند، آغاز شود. برخی از آنها سال‌ها است که در صف انتظار بوده‌اند. مجلس سنا در [بررسی صلاحیت] این نامزدها ناکام مانده که این بی‌انصافی در حق نامزدها و همچنین کشور ما است.
درباره کاهش زندان
حالا زمان اقدام دوحزبی است. باور کنید که ما پیش از این امکان‌پذیری این کار را ثابت کرده‌ایم.
در کنگره قبلی، هر دو حزب به هم پیوستند و لوایح بی‌سابقه‌ای را برای مقابله با بحران اعتیاد به مواد افیونی، یک قانون جدید مرتبط با صنایع کشاورزی و مزرعه‌داری، اصلاحات تاریخی برای سازمان امور کهنه‌سربازان، و سرانجام پس از چهار دهه مخالفت، قانون پاسخگویی سازمان کهنه‌سربازان را تصویب کردیم تا سرانجام بتوانیم هرکسی که با کهنه‌سربازان عزیز ما بدرفتاری کند را از کار برکنار کنیم.
و همین چند هفته پیش هر دو حزب در قانون پیشگامانه اصلاح نظام کیفری به هم پیوستند. سال پیش من از دوستانم داستان زندگی آلیس جانسون را شنیدم و عمیقا تحت تاثیر قرار گرفتم. در سال ۱۹۹۷ آلیس که برای اولین بار مرتکب یک جرم غیرخشونت‌آمیز مرتبط با مواد مخدر شده بود، به حبس ابد محکوم شد. او در مدت بیست سال پس از زندانی شدن به یک واعظ [کلیسا] در زندان تبدیل شد و به دیگران انگیزه داد تا راه بهتری را برگزینند. او بر افراد ساکن آن زندان - و بسیار فراتر از آن - تاثیر بزرگی گذاشته است.
داستان زندگی آلیس گویای تناقض‌ها و بی‌انصافی‌های احتمالی موجود در صدور آرای کیفری - و نیاز برای بهبود این بی‌عدالتی - است. او برای مدت ۲۲ سال در زندان بود و قرار بود که تا آخر عمرش در زندان بماند.
در ماه ژوئن، من حکم آلیس را تخفیف دادم - و او امشب در کنار ما است. آلیس، سپاس از تو که به ما یادآور شدی همیشه قدرت رقم زدن سرنوشت در اختیار خود ما است.
وقتی من خانواده زیبای آلیس را دیدم که در مقابل زندان از او استقبال کردند و همدیگر را در آغوش می کشیدند، می‌بوسیدند، می‌خندیدند، و می‌گریستند، فهمیدم که کارم درست بود.
دولت من، با الهام گرفتن از ماجراهای افرادی مانند آلیس و در همکاری تنگاتنگی با هر دو حزب، لایحه «قدم اول» را به قانون تبدیل کرد. این قانون دستورالعمل‌های صدور احکام را که به شکلی نادرست و نامتوازن به جامعه آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار آسیب می‌رساند، اصلاح کرد. قانون «قدم اول» به خاطیانی که مرتکب جرائم غیرخشونت‌آمیز شده‌اند، این اجازه را می‌دهد که به عنوان عضوی پویا و تابع قانون به جامعه بازگردانده شوند. حالا ایالت‌های سرتاسر کشور، ما را سرمشق خود قرار داده‌اند. آمریکا ملتی است که به رستگاری ایمان دارد.
امشب همچنین متیو چارلز از ایالت تنسی به ما پیوسته است. متیو در سال ۱۹۹۶ و در سن سی سالگی به اتهام فروش مواد مخدر و جرائم مرتبط با آن به تحمل سی و پنج سال زندان محکوم شد. او طی دو دهه بعد بیش از سی دوره مطالعه انجیل را به پایان برد، یک دستیار حقوقی شد، و راهنما و مربی زندانیان دیگر شد. اکنون متیو از نخستین کسانی است که بر اساس قانون قدم اول، با تخفیف محکومیت روبرو و از زندان آزاد شده است. متیو، به نمایندگی از تمام مردم آمریکا، بازگشت به خانه را به تو خوشامد می‌گویم.
درباره مهاجرت غیرقانونی
همان‌طور که شاهد بوده‌ایم، هر وقت ما متحد باشیم می‌توانیم پیشرفت‌هایی خیره‌کننده را برای کشورمان رقم بزنیم. حالا باید دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان دست در دست هم نهند و با یک بحران ملی اضطراری، روبرو شوند.
کنگره ده روز دیگر فرصت دارد تا لایحه‌ای را برای تامین بودجه دولت، پاسداری از میهن، و برقراری امنیت در مرز جنوبی‌مان، تصویب کند.
اکنون زمان آن است که کنگره به جهان نشان دهد آمریکا متعهد به پایان دادن به مهاجرت غیرقانونی و پایان دادن به فعالیت قاچاقچیان بیرحم [که مهاجران را به صورت غیرقانونی از مرز رد می‌کنند]، دار‌ودسته‌های تبهکار، مواد فروشان، و قاچاقچیان انسان است.
همین الان که با هم صحبت می‌کنیم، کاروان‌های بزرگ و سازماندهی شده به سمت ایالات متحده در حرکت هستند. ما همین الان خبردار شدیم که در شهرهای مکزیک برای انتقال مهاجران غیرقانونی از جوامع شهری خودشان، اتوبوس‌ها و وانت‌هایی را تهیه کردهاند تا این مهاجران را از طریق برخی مناطق در مرز ما که محافظت مرزی آن کم است، به کشورمان بیاورند. من دستور داده‌ام تا سه هزار و هفتصد و پنجاه نیروی دیگر برای رویارویی با این هجوم، به مرزهای جنوبی فرستاده شوند.
این یک امر اخلاقی است. وضعیت بی‌قانون مرز جنوبی ما تهدیدی برای امنیت، سلامت، و رفاه مالی همه آمریکایی‌ها است. ایجاد یک نظام مهاجرتی که از جان مردم و امنیت شغلی آنها محافظت کند، وظیفه اخلاقی ما است. این شامل وظیفه ما در قبال میلیون‌ها مهاجری است که امروز در اینجا زندگی می‌کنند؛ همان‌ها که از قوانین پیروی کرده و به قانون ما احترام گذاشته‌اند. مهاجران قانونی ملت ما را غنی کرده و از جهات بیشمار جوامع ما را قوی می‌کنند. من می‌خواهم که مردم به کشور ما بیایند، ولی آنها باید از راه قانونی بیایند.
امشب، من از شما می‌خواهم که به خاطر عشق و وفاداری به کشور و هموطنانمان، از مرزهای بسیار خطرناک جنوب کشورمان دفاع کنید.
هیچ موضوعی بهتر از مهاجرت غیرقانونی شکاف بین طبقه کارگر آمریکا با قشر سیاسی آمریکا را نشان نمی‌دهد. سیاستمداران ثروتمند و حامیان مالی آنها بر مرزهای باز پافشاری می‌کنند، در حالی که خودشان پشت دیوارها و دروازه‌‌ها و [تخت محافظت] نگهبان‌ها زندگی می‌کنند.
در همین حال، این طبقه زحمتکش آمریکایی است که هزینه مهاجرت غیرقانونی گسترده -- یعنی کاهش فرصت‌های شغلی، کاهش دستمزدها، مدارس و بیمارستان‌هایی [بسیار شلوغ] که بار بیش از حد بر دوش دارند، افزایش جرم و جنایت، و امنیت اجتماعی تحلیل رفته -- را می‌پردازد.
مدارا با مهاجرت غیرقانونی، دلسوزی و شفقت نیست؛ بلکه ظلم و ستم است. از هر سه زن، یک زن در طول سفر طولانی خود به سمت شمال [از آمریکای لاتین به مقصد ایالات متحده] مورد تعرض جنسی قرار می‌گیرد. قاچاقچیان از کودکان مهاجر به عنوان اهرم‌های چانه‌زنی انسانی استفاده می‌کنند تا با سوءاستفاده از قوانین ما، به خاک کشورمان دسترسی پیدا کنند.
درباره دیوار مرزی
قاچاقچیان انسان و همینطور قاچاقچیان جنسی از فضای وسیع و باز بین مبادی ورودی کشور ما برای قاچاق هزاران دختر و زن جوان به داخل ایالات متحده و فروش آنها به گروه‌های روسپی‌گری و برده‌داری نوین استفاده می‌کنند.
ده‌ها هزار آمریکایی بی‌گناه با مواد مخدر مرگباری مانند مت‌آمفتامین، هروئین، کوکائین، و فنتانیل که پس از گذشتن از مرزها به شهرهای ما سرازیر می‌شوند، جان می‌بازند.
باند تبهکار وحشی «ام‌اس-۱۳» اکنون در بیست ایالت آمریکا فعال است، و تقریبا همه آنها از طریق مرزهای جنوبی ما می‌آیند. همین دیروز، یکی از اعضای ام‌اس-۱۳ به دلیل تیراندازی منجر به مرگ در یک ایستگاه مترو در شهر نیویورک بازداشت شد. ما هزاران هزار تن از این تبهکاران را اخراج می‌کنیم؛ اما تا وقتی که مرزهایمان را امن نکنیم، آنها دوباره بر می‌گردند.
هر سال تعداد بی‌شماری از آمریکاییان توسط اتباع بیگانه خلافکاری که به طور غیرقانونی به کشور آمده‌اند، به قتل می‌رسند.
من، مادران و پدران و خانواده‌های فوق العاده‌ای بسیاری را می‌شناسم - هیچکس هرگز نباید متحمل چنین درد و رنج وحشتناکی شود.
امشب «دِبرا بیسل» اینجا است. همین سه هفته پیش، والدین دبرا، «جرالد» و «شارون»، در خانه‌شان در شهر رینو در ایالت نوادا توسط یک مهاجر غیرقانونی هدف سرقت قرار گرفته و به ضرب گلوله کشته شدند. آنها دهه هشتم زندگی خود را سپری می‌کردند و چهار فرزند، یازده نوه، و بیست نتیجه داشتند. امشب، «هِدِر»، یکی از نوه‌های جرالد و شارون، و همینطور «مدیسون» نتیجه آنها، اینجا حضور دارند.
خواهش میکنم به افتخار دبرا، هدر، و مدیسون، از جایتان برخیزید: کمتر کسی می‌تواند درد و رنج شما را درک کند. اما من هرگز فراموش نخواهم کرد، و به یاد جرالد و شارون می‌جنگم تا چنین اتفاقی دیگر تکرار نشود.
حتی یک آمریکایی دیگر هم نباید تنها به این دلیل که کشور ما در کنترل مرزهای بسیار خطرناکش ناکام بوده است، جانش را از دست بدهد.
در دو سال گذشته، افسران اداره مهاجرت و گمرک ایالات متحده [آی‌سی‌ای] ۲۶۶ هزار خلافکار خارجی را بازداشت کردهاند، که از این تعداد نزدیک به صد هزار تن مرتکب تعرض، سی هزار تن مرتکب جرایم جنسی، و چهار هزار تن مرتکب قتل شده‌اند.
امشب یکی از آن قهرمانان نیروی انتظامی در کنار ما است: الوین هرناندز، مامور ویژه اداره مهاجرت و گمرک. وقتی الوین یک پسر بچه بود، او و خانواده اش به صورت قانونی از جمهوری دومنیکن به ایالات متحده مهاجرت کردند. در هشت سالگی، الوین به پدرش گفت که می‌خواهد مامور ویژه [پلیس] شود. امروز، او مسئولیت هدایت تحقیقات در مورد معضل قاچاق بین المللی برده‌های جنسی را بر عهده دارد. الوین می‌گوید: «اگر بتوانم اطمینان حاصل کنم که عدالت در مورد این دختران جوان اجرا می‌شود، کارم را [درست] انجام داده‌ام.» به لطف کار او و همکارانش، در سال گذشته بیش از سیصد زن و دختر از وحشت رهایی یافتند و بیش از هزار و پانصد قاچاقچی سادیسمی [افرادی که از رنج دیگران لذت می‌برند] پشت میله‌های زندان افتاده‌اند.
مامور ویژه هرناندز، لطفا از جایت برخیز و بایست: ما همواره از مردان و زنان دلیر نیروی انتظامی حمایت می‌کنیم -- و من امشب به شما این وعده را می‌دهم که ما هرگز قهرمان‌هایمان را در اداره مهاجرت و گمرک کنار نمی‌گذاریم.
دولت من پیشنهاد معقولی را برای پایان دادن به بحران در مرزهای جنوبی‌مان به کنگره ارائه داده است.
این پیشنهاد شامل کمک بشردوستانه، نیروی انتظامی بیشتر، دستگاه‌های شناسایی مواد مخدر در مبادی ورودی کشور، پر کردن حفره‌های [قانونی] که قاچاق کودکان را ممکن می‌سازد، و طرح‌هایی برای ساخت یک مانع فیزیکی، یا دیوار، جدید جهت امن کردن مناطق وسیع بین مبادی ورودی کشورمان. بیشتر افراد حاضر در این سالن در گذشته به [ساخت] دیوار رأی [مثبت] داده‌اند -- اما دیوار مناسب هرگز ساخته نشد. من آن را خواهم ساخت.
این فقط یک دیوار بتونی ساده نیست؛ بلکه یک مانع فلزی هوشمند و راهبردی است که پشت آن را می‌توان دید. این مانع به مناطقی که ماموران مرزی می‌گویند بیشترین نیاز را دارند، ارسال می‌شود، و همان‌طور که این ماموران به شما خواهند گفت، جایی که دیوار بالا برود، [میزان] تردد غیرقانونی پایین می‌آید.
در گذشته بیشترین میزان تردد غیرقانونی مرزی در سن دیه‌گو روی می‌داد. در پاسخ به درخواست ساکنان و رهبران سیاسی سن دیه‌گو، یک دیوار امنیتی مستحکم [در امتداد مرزهایش] ساخته شد. این حفاظ محکم به تردد غیرقانونی تقریبا به طور کامل پایان داده است.
در گذشته نرخ جرائم خشونت‌آمیز در شهر مرزی ال‌پاسو در تگزاس بسیار بالا – و یکی از بالاترین [نرخ‌های جرایم] در کشور بود – و این شهر به عنوان یکی از خطرناک‌ترین شهرهای کشور ما شناخته می‌شد. ولی حالا و به خاطر وجود یک حفاظ محکم، ال‌پاسو یکی از امن‌ترین شهرهای ما است.
ساده بگویم: دیوارها کارساز هستند. دیوارها جان [انسان‌ها] را نجات می‌دهند. پس بیایید با هم سازش کنیم و به توافقی برسیم که حقیقتا آمریکا را امن می‌کند.
همچنان که ما برای پاسداری از امنیت مردم کار می‌کنیم، در عین حال باید مطمئن شویم که روند احیای اقتصادی ما نیز با سرعت ادامه می‌یابد.
هیچکس به اندازه زنان، که ۵۸ درصد از فرصت‌های شغلی جدیدی که سال گذشته ایجاد شد را از آن خود کردهاند، از اقتصاد شکوفای ما بهره نبرده است. همه آمریکایی‌ها می‌توانند به این افتخار کنند که تعداد زنان فعال در نیروی کار ما بیش از هر زمان دیگر است؛ و دقیقا یک قرن بعد از آن که کنگره اصلاحیه قانون اساسی مبنی بر اعطای حق رأی به زنان را تصویب کرد، تعداد نمایندگان زن مشغول به خدمت در کنگره بیش از هر زمان دیگری است.
ما این پنجشنبه، به عنوان بخشی از تعهدمان به ارتقاء فرصت‌های پیش روی زنان در همه جا، نخستین طرح فراگیر در سطح دولت که تمرکز آن بر توانبخشی اقتصادی زنان در کشورهای در حال توسعه است، را راه‌اندازی می‌کنیم.
درباره تجارت با چین
برای افزودن به موفقیت‌‌های چشمگیر اقتصادی‌مان، یک چیز باید همواره در اولویت باشد [و آن] معکوس کردن سیاست‌های تجاری مصیبت‌بار چند دهه گذشته است.
اکنون ما برای چین روشن کرده‌ایم که پس از سال‌ها هدف قرار دادن صنایع‌مان و سرقت مالکیت‌های معنوی‌مان، دوران دزدیدن مشاغل و ثروت آمریکا سر آمده است.
از این رو، ما اخیرا بر ۲۵۰ میلیارد دلار کالاهای چینی تعرفه بستیم -- و حالا خزانه داری ما هر ماه از کشوری که هیچوقت حتی یک سکه ده سنتی هم به ما نداده بود، میلیاردها دلار می‌گیرد. اما من چین را بابت سوءاستفاده از ما سرزنش نمی‌کنم -- من رهبران و نمایندگان خودمان را سرزنش میکنم که اجازه بروز چنین وضعیت مسخره‌ای را دادند. من احترام زیادی برای رئیس جمهور شی [جین پینگ] قائل هستم، و ما الان داریم روی یک توافق تجاری جدید با چین کار می‌کنیم. اما این باید شامل تغییرات واقعی و ساختاری باشد تا به این روند تجارت غیرمنصفانه پایان دهد، کسری مزمن تراز تجاری ما را کاهش دهد، و از مشاغل آمریکایی محافظت کند.
درباره نفتا و تجارت با همسایگان
اشتباه دیگر تاریخی تجارت ما، توافق فاجعه‌بار موسوم به «نفتا» بود.
من در میشیگان، اوهایو، پنسیلوانیا، ایندیانا، نیوهمشایر، و بسیاری از ایالت‌های دیگر با مردان و زنانی ملاقات کردم که رویاهایشان به خاطر نفتا بر باد رفته بود. سیاستمداران سالیان سال به آنها وعده می‌دادند که برای یک توافق بهتر مذاکره خواهند کرد. اما هیچکس حتی سعی هم نکرد -- تا الان.
توافق جدید آمریکا-مکزیک-کانادا -- یا یو اس ام سی ای (USMCA) -- جایگزین نفتا خواهد شد و برای کارگران آمریکایی این‌ها را به ارمغان خواهد آورد: بازگرداندن مشاغل تولیدی ما، توسعه کشاورزی آمریکا، حفاظت از مالکیت معنوی، و اطمینان از این که این چهار کلمه زیبا بر روی خودروهای بیشتری حک خواهد شد: ساخت ایالات متحده آمریکا.
امشب، من همچنین از شما می‌خواهم که «قانون تجارت متقابل ایالات متحده» را تصویب کنید تا به این ترتیب، اگر کشور دیگری بر یک محصول آمریکایی تعرفه ناعادلانه بست، ما هم قادر باشیم دقیقا همان میزان تعرفه را بر محصول مشابهی که به ما می‌فروشد، ببندیم.
هر دو حزب باید بتوانند برای یک بازسازی عالی زیرساخت‌های در حال فروپاشی آمریکا، متحد شوند.
من می‌دانم که کنگره مشتاق تصویب یک لایحه مرتبط با زیرساخت‌های کشور است -- و من هم مشتاق کار با شما بر روی مصوبه‌ای هستم که به سرمایه‌گذاری جدید و مهم زیربنایی، از جمله سرمایه‌گذاری‌هایی در صنایع پیشگام عصر آینده، منجر شود. این یک گزینه نیست. [بلکه] این یک ضرورت است.
کاهش قیمت دارو
اولویت عمده بعدی برای من، و برای همه ما، باید کاستن از هزینه‌های درمانی و دارو -- و محافظت از افرادی باشد که پیش از [درخواست بیمه] مبتلا به بیماری شده‌اند.
پیش از این، و در نتیجه اقدامات دولت من، قیمت دارو در سال ۲۰۱۸ بیشترین کاهش یکساله را در طول ۴۶ سال گذشته تجربه کرد.
اما ما باید بیش از این کار کنیم. این قابل قبول نیست که آمریکایی‌ها [باید] بسیار بیشتر از مردم دیگر کشورها برای یک داروی مشابه، که اغلب در یک محل هم تولید می‌شود، پول بپردازند. این اشتباه و غیرمنصفانه است، و ما می‌توانیم با هم به آن پایان دهیم.
من از کنگره می‌خواهم لایحه‌ای را به تصویب برساند که در نهایت به مشکل مفت‌خوری جهانی پایان دهد و شفافیت قیمت و عدالت را به بیماران آمریکایی ارائه دهد. ما همچنین باید شرکت‌های دارویی، شرکت‌های بیمه، و بیمارستان‌ها را ملزم کنیم که برای تقویت رقابت و کاهش هزینه‌ها، قیمت‌های واقعی را اعلام کنند.
هیچ نیرویی در تاریخ به اندازه آزادی آمریکایی در جهت ارتقاء وضعیت بشر اقدام نکرده است. ما در سال‌های اخیر، به پیشرفت‌های چشمگیری در عرصه مبارزه با اچ‌آی‌وی و ایدز دست یافته‌ایم. تحولات علمی، رویایی که زمانی بعید به نظر می‌رسید را در دسترس قرار داده است. بودجه [پیشنهادی] من از دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان خواهد خواست تا تعهدات مورد نیاز برای ریشه‌کن کردن اپیدمی اچ‌آی‌وی در ایالات متحده ظرف ده سال را تامین کند. ما با همکاری یکدیگر ایدز را در آمریکا شکست خواهیم داد.
درباره مبارزه با سرطان
امشب، من همچنین از شما می‌خواهم به مبارزه دیگری که همه آمریکایی‌ها می‌توانند از آن حمایت کنند، بپیوندید: مبارزه با سرطان کودکان.
امشب در این سالن، یک دختر شجاع ده ساله به نام «گرِیس اِلین» همراه ملانیا [ترامپ] است. گریس از چهار سالگی به بعد، هر سال در روز تولدش از دوستانش می‌خواست که به بیمارستان تحقیقاتی کودکان «سنت جود» کمک مالی کنند. او نمی‌دانست که ممکن است روزی خودش بیمار این بیمارستان باشد. سال گذشته مشخص شد که گریس سرطان مغز دارد. او پرتودرمانی را فورا آغاز کرد. او همزمان اطرافیانش را گرد هم آورد و بیش از چهل هزار دلار برای مبارزه با سرطان جمع کرد. پائیز گذشته، وقتی که گریس دوره درمان خود را به پایان رساند، پوستری را با مضون «آخرین روز شیمی درمانی» به دیوار آویخت، و همزمان پزشکان و پرستاران با چشمان اشک‌بار غریو شوق سر دادند. گریس، تو الهام‌بخش همه ما هستی.
دهه‌ها است که درمان جدیدی برای بسیاری از سرطان‌های دوره کودکی ابداع نشده است. بودجه من از کنگره خواهد خواست تا مبلغ پانصد میلیون دلار را برای مدت ده سال به این تحقیقات مهم، که جان انسان‌ها را نجات می‌دهد، اختصاص دهد.
حفاظت از خانواده ها
اکنون زمان آن رسیده است که برای پشتیبانی از پدران و مادران شاغل، قانون «انتخاب مدرسه برای کودکان آمریکا» تصویب شود. من همچنین مفتخرم که اولین رئیس‌جمهوری هستم که بودجه‌ام شامل یک طرح سراسری مرخصی با حقوق برای خانواده‌ها است تا به این ترتیب همه تازه‌والدین این فرصت را داشته باشند تا زمانی را در کنار فرزند نوزادشان سپری کنند.
آن صحنه وحشتناکی که ملت ما در روزهای اخیر شاهد آن بوده، بزرگترین تضاد را با تصویر زیبای مادری که نوزادش را در آغوش گرفته است، دارد: قانون‌گذاران در نیویورک از تصویب لایحه‌ای که اجازه می‌دهد تا جنین لحظاتی پیش از تولد نیز از رحم مادر جدا شود [سقط جنین]، با شور و شعف استقبال کردند. این‌ها کودکان زنده، دارای احساس، و زیبایی هستند که هرگز فرصت نخواهند داشت تا عشق و رویاهایشان را با دنیا تقسیم کنند. و بعد از آن، مورد فرماندار ویرجینیا را داشتیم که اساسا گفته بود حاضر است نوزاد را پس از به دنیا آمدن اعدام کند [بکشد.]
من برای دفاع از کرامت همه افراد، از کنگره می‌خواهم طرحی را تصویب کند که سقط جنین دیرتر از موقع را در مواردی که جنین در رحم مادر می‌تواند درد را احساس کند، ممنوع کند.
بیایید با هم برای ساخت فرهنگی که زندگی معصومانه را عزیز و گرامی می‌شمارد، همکاری کنیم. بیایید بار دیگر بر یک حقیقت بنیادی تاکید کنیم: همه کودکان -- متولد شده یا متولد نشده – شبیه [ذات] مقدس خداوند آفریده شده‌اند.
درباره ناتو و توان نظامی
بخش پایانی برنامه کاری من حفاظت از امنیت ملی آمریکا است.
ما طی دو سال گذشته - با تخصیص بودجه ۷۰۰ میلیارد دلاری در سال قبل و ۷۱۶ میلیارد دلاری برای امسال - [روند] بازسازی کامل ارتش ایالات متحده را آغاز کرده‌ایم. ولی ما دیگر کشورها را نیز واداشته‌ایم تا سهم منصفانه‌شان را بپردازند. ایالات متحده سال‌ها از ناتو رفتاری بسیار غیرمنصفانه دیده است. اما ما اکنون افزایش ۱۰۰ میلیارد دلاری در پرداخت‌های دفاعی متحدان در ناتو را تضمین کرده‌ایم.
ایالات متحده، در چارچوب بخشی از تقویت توان نظامی[مان]، در حال تهیه و تولید یک سامانه پدافند موشکی بسیار پیشرفته است.
درباره پیمان با روسیه
در دولت من، ما هرگز برای پیشبرد منافع آمریکا پوزش نخواهیم خواست.
برای نمونه، دهه ها پیش ایالات متحده با روسیه وارد پیمانی شد که به موجب آن ما [دو طرف] توافق کردیم تا توان موشکی‌مان را محدود کرده و کاهش بدهیم. اما در حالی که ما از آن پیمان تبعیت کرده‌ایم، روسیه به دفعات شروط آن را نقض کرده است. از این رو من اعلام کردم که ایالات متحده رسما از «پیمان منع موشک‌های هسته‌ای میان‌برد» یا پیمان «آی ان اف» خارج می شود.
شاید ما بتوانیم با افزودن چین و دیگران برای دستیابی به توافق دیگری مذاکره کنیم، و شاید هم نتوانیم [چنین کنیم] که در آن صورت، ما از لحاظ هزینه‌کرد و نوآوری، همه کشورهای دیگر را پشت سر خواهیم گذاشت.
درباره کره شمالی
ما، در چارچوب یک دیپلماسی جسورانه تازه، به تلاش تاریخی‌مان برای تحقق صلح در شبه‌جزیره کره ادامه می‌دهیم. گروگان‌های ما به خانه بازگشته‌اند، آزمایش های هسته ای متوقف شده، و در پانزده ماه گذشته [حتی] یک موشک هم پرتاب نشده است. اگر من به عنوان رئیس‌جمهوری انتخاب نشده بودم، اکنون، به نظرم، درگیر یک جنگ بزرگ با کره شمالی بودیم و احتمالا میلیون‌ها نفر کشته شده بودند. هنوز کارهای بسیاری برای انجام دادن مانده است؛ اما رابطه من با کیم جونگ اون [رابطه] خوبی است و رهبر کره شمالی و من بار دیگر ۲۷ و ۲۸ فوریه در ویتنام ملاقات می‌کنیم.
درباره ونزوئلا
دو هفته پیش، ایالات متحده رسما دولت مشروع ونزوئلا و رئیس‌جمهوری موقت جدیدش، خوان گوایدو، را به رسمیت شناخت.
ما در جریان تکاپوی شکوهمند مردم ونزوئلا برای دستیابی به آزادی در کنارشان ایستاده‌ایم و قساوت رژیم مادورو را، که سیاست‌های سوسیالیستی‌اش آن کشور را از جایگاه ثروتمندترین کشور آمریکای جنوبی به وضعیت فقر و استیصال مطلق رسانده است، محکوم می کنیم.
ما، این جا، در ایالات متحده، نگران فراخوان‌های تازه برای در پیش گرفتن سوسیالیسم در کشورمان هستیم. آمریکا بر مبنای آزادی و استقلال بنا گذاشته شد؛ نه [بر مبنای] فشار، تسلط، و کنترل دولت. ما آزاد زاده شده‌ایم و آزاد خواهیم ماند. ما امشب بار دیگر بر عزم‌مان مبنی بر این که آمریکا هرگز یک کشور سوسیالیستی نخواهد شد، تاکید می‌کنیم.
جنگ های بی پایان خاورمیانه
خاورمیانه یکی از پیچیده‌ترین مجموعه چالش‌های فراروی ما است.
رویکرد ما مبتنی بر واقعگرایی اصولی است، نه نظریه‌های بی‌اعتباری که دهه‌ها در هرگونه پیشرفت ناکام بوده است. از این رو، دولت من پایتخت حقیقی اسرائیل را به رسمیت شناخت و سفارت آمریکا را با افتخار در اورشلیم افتتاح کرد.
نیروهای شجاع ما تقریبا ۱۹ سال است که در خاورمیانه در حال جنگ بوده‌اند. نزدیک به هفت هزار دلاور آمریکایی جان خود را در افغانستان و عراق از دست داده‌اند. بیش از ۵۲ هزار آمریکایی به شدت مجروح شده اند. ما بیش از ۷ هزار میلیارد دلار در خاورمیانه هزینه کرده‌ایم.
من به عنوان یک نامزد ریاست‌جمهوری رویکرد جدیدی را وعده دادم. کشورهای بزرگ گرفتار جنگ‌های بی‌پایان نمی‌شوند.
زمانی که پا به [کاخ سفید] گذاشتم، داعش بیش از پنج هزار کیلومتر مربع را در عراق و سوریه تحت کنترل داشت. امروز، ما عملا تمام آن مناطق را از کنترل این آدمکشان خون‌آشام آزاد کرده‌ایم.
اکنون، در حالی که با متحدان‌مان برای نابود کردن بقایای داعش تلاش می‌کنیم، زمان آن است که سلحشوران دلیرمان در سوریه در بازگشت به کشور به گرمی مورد استقبال قرار بگیرند.
درباره افغانستان
من همچنین به مذاکرات‌مان به منظور رسیدن به یک راه حل سیاسی در افغانستان سرعت بخشیده‌ام. نیروهای ما با شهامتی بی‌همتا جنگیده‌اند و به لطف شجاعت‌شان، ما اکنون قادریم پیگیر یک راه‌حل سیاسی برای این مناقشه خونبار و طولانی باشیم.
در افغانستان، دولت من در حال انجام گفتگوهای سازنده‌ای با شماری از گروه‌های افغان، از جمله طالبان، است. ما همزمان با پیشرفت در این مذاکرات خواهیم توانست حضور نیروهایمان را کاهش داده و بر مبارزه با تروریسم تمرکز کنیم. ما نمی‌دانیم که آیا به توافق خواهیم رسید یا نه؛ اما این را می‌دانیم که پس از دو دهه جنگ، وقت آن فرا رسیده است که دست‌کم برای صلح تلاش کنیم.
فراتر از همه چیز، دوست و دشمن نباید در قدرت این کشور و عزم آن در دفاع از خودش شک کند. هجده سال پیش، تروریست ها به [ناوشکن] «یو اس اس کول» حمله کردند، و ماه گذشته نیروهای آمریکا یکی از رهبران آن حمله را کشتند.
ما امشب افتخار حضور تام ویبرلی را داریم. پسر او کریگ ویبرلی، ملوان نیروی دریایی [ایالات متحده]، یکی از هفده ملوانی بود که ما [در آن حمله] به شکل تاثرانگیزی از دست دادیم. تام، ما عهد می‌بندیم که همیشه دلاوران «یو اس اس کول» را در خاطر داشته باشیم.
درباره ایران
دولت من در برخورد با بزرگترین کشور حامی تروریسم در جهان، یعنی رژیم افراطی ایران، قاطعانه عمل کرده است.
من برای اطمینان یافتن از این که این دیکتاتوری فاسد هرگز به جنگ‌افزار هسته‌ای دست پیدا نخواهد کرد، ایالات متحده را از توافق فاجعه‌بار هسته‌ای ایران خارج کردم. و پاییز گذشته، شدیدترین تحریم هایی را که تاکنون علیه کشوری اعمال شده است، به کار گرفتیم.
ما از رژیمی که شعار «مرگ بر آمریکا» سر می دهد و یهودیان را به نسل‌کشی تهدید می‌کند، چشم برنخواهیم داشت. ما هرگز نباید نسبت به زهر شرم‌آور یهودی‌ستیزی یا مروجان این عقیده مسموم بی‌اعتنا باشیم. ما باید، یک‌صدا، با این نفرت در همه‌جا و هر‌کجا که رخ دهد، برخورد کنیم.
تقبیح یهودستیزی
همین چند ماه پیش، یازده آمریکایی یهودی به شکلی وحشیانه در یک حمله یهودی‌ستیزانه به کنیسه «درخت زندگی» در شهر پیتسبرگ به قتل رسیدند. تیموتی متسن، افسر «نیروی ویژه ضربت»، در آن تیراندازی به سرعت دست به کار شد و زمانی که در تعقیب قاتل بود، هفت بار هدف گلوله قرار گرفت. تیموتی به تازگی دوازدهمین عمل جراحی‌اش را پشت سر گذاشته است؛ اما با این حال زحمت سفر را متحمل شده تا امشب این جا با ما باشد. افسر متسن: ما تا ابد قدردان شجاعت شما در برابر شر هستیم.
امشب همچنین جودا سامت، از نجات یافتگان حمله پیتسبرگ، با ما است. او هنگام وقوع کشتار به کنیسه رسیده بود. اما جودا نه تنها پاییز گذشته از مرگ گریخت، بلکه بیش از هفت دهه پیش از اردوگاه‌های کار اجباری نازی‌ها جان سالم به در برده بود. امروز هشتاد و یکمین سالروز تولد جودا است. جودا می‌گوید که هنوز آن لحظه مشخص را به یاد دارد؛ لحظه‌ای که نزدیک ۷۵ سال پیش، پس از سپری کردن ده ماه در یک اردوگاه کار اجباری، زمانی که او و خانواده‌اش را سوار قطار کردند و به آنها گفتند که به اردوگاه دیگری می‌روند. پس از توقف ناگهانی قطار، یک سرباز وارد شد. خانواده جودا خودشان را برای بدترین اتفاق ممکن آماده کردند. اما ناگهان پدراو از سر خوشحالی فریاد زد: «این‌ها آمریکایی‌ها هستند!»
دیگر نجات یافته هولوکاست که امشب این جا حضور دارد، جاشوآ کافمن است که در «اردوگاه کار اجباری داخائو» زندانی بود. او به یاد می‌آورد که از حفره‌ای در دیوار واگن باربری شاهد رسیدن سربازان آمریکایی با تانک‌هایشان بود. جاشوآ می‌گوید: «برای من، سربازان آمریکایی تاییدی بر وجود خدا بودند، و آنها از آسمان فرو آمده بودند.»
تقدیر از سربازان
من امشب را با قدردانی از سه سرباز آغاز کردم؛ [سه سربازی که] در جنگ جهانی دوم در روز عملیات بازپس‌گیری شمال فرانسه از چنگ آلمان‌ها، جنگیدند. یکی از آن ها هرمان زایتچیک بود. اما داستان زندگی هرمان پر ماجراتر از این است. یک سال پس از یورش به سواحل نورماندی، هرمان یکی از سربازان آمریکایی بود که به آزادسازی «داخائو» کمک کرد. او یکی از آمریکایی هایی بود که به نجات جاشوآ از آن جهنم روی زمین شتافت. بعد از گذشت تقریبا ۷۵ سال، هرمان و جاشوآ هر دو امشب در این تالار در خانه آزادی آمریکا کنار یکدیگر نشسته‌اند. هرمان و جاشوآ: حضور شما در این شب مایه افتخار و تعالی تمام کشور ما است.
سربازان آمریکایی که در ساعات اولیه عملیات نورماندی در سال ۱۹۴۴، ماموریت خود را زیر آسمان تاریک بر فراز «کانال مانش» آغاز کردند، جوانانی ۱۸ و ۱۹ ساله بودند که در شناورهایی شکننده به سوی مهم‌ترین نبرد در تاریخ جنگ می‌شتافتند.
آنها نمی‌دانستند آیا آن زمان جان به در خواهند برد یا نه. آنها نمی‌دانستند که آیا پا به سن خواهند گذاشت یا نه. اما می‌دانستند که آمریکا باید چیره شود. آرمان آنها این کشور و نسل‌های هنوز پا به عرصه حیات نگذاشته‌اش، بود.
چرا آنها چنین کردند؟ آنها برای آمریکا چنین کردند. آنها برای ما چنین کردند.
رو به جلو
همه آن‌چه که از آن زمان تا کنون رخ داده است – [از جمله] چیرگی ما بر کمونیسم، گام های بزرگ ما در علوم و اکتشاف، پیشرفت بی‌نظیر ما به سوی برابری و عدالت - همه این ها مرهون خون‌ها و اشک‌ها و شجاعت و بصیرت آمریکایی‌هایی است که پیش از ما زندگی می‌کردند.
به این ساختمان کنگره فکر کنید؛ به خود این تالار فکر کنید؛ به جایی که قانون‌گذاران پیش از شما به پایان بردگی، ساخت راه‌آهن‌ها و بزرگراه‌ها، غلبه بر فاشیسم، حفظ حقوق مدنی، و شکست یک امپراتوری شر رای دادند.
امشب این جا، قانون‌گذارانی از سراسر این جمهوری باشکوه داریم. شما از سواحل صخره‌ای [ایالت] مین و قله‌های آتشفشانی هاوایی، از جنگل‌های برفی ویسکانسین و صحراهای سرخ آریزونا، از مزارع سبز کنتاکی و سواحل طلایی کالیفرنیا آمده‌اید. همه ما با هم نمایندگان خارق‌العاده‌ترین کشور در تمام طول تاریخ هستیم.
ما با این لحظه چه خواهیم کرد؟ از ما چطور یاد خواهد شد؟
من از مردان و زنان این کنگره می‌خواهم: به فرصت‌های پیش روی ما نگاه کنید! هیجان‌انگیزترین دستاوردهای ما هنوز در راه است. شوق‌انگیزترین سفرهای ما هنوز در پیش است. بزرگترین پیروزی‌های ما هنوز فرا نرسیده است. ما هنوز رویا‌پردازی را آغاز نکرده‌ایم.
ما باید انتخاب کنیم که آیا می‌خواهیم به خاطر اختلافات‌مان شناخته شویم یا این که جرات این را داریم که آنها را پشت سر بگذاریم.
ما باید انتخاب کنیم که آیا می‌خواهیم میراثمان را به هدر دهیم یا با افتخار اعلام کنیم که آمریکایی هستیم. ما به آن‌چه باورنکردنی است، دست می‌زنیم. ما ناممکن را به چالش می‌کشیم. ما ناشناخته‌ها را تسخیر می‌کنیم.
اکنون زمان دوباره برافروختن تخیل آمریکایی است. اکنون زمان جستجو برای یافتن بلندترین قله‌ها و چشم دوختن به روشن‌ترین ستاره‌ها است. اکنون زمان احیای دوباره پیوند عشق و وفاداری و خاطراتی است که ما را به عنوان شهروند، همسایه، و میهن‌دوست به یکدیگر پیوند می‌زند.
این آینده، سرنوشت، و انتخابی است که ما می‌توانیم رقم بزنیم. من از شما می‌خواهم که عظمت را انتخاب کنید.
فارغ از دشواری‌های پیش رو، فارغ از چالش‌های در راه، ما باید با همدیگر به پیش برویم.
ما باید آمریکا را در قلب‌هایمان مقدم بداریم. ما باید آزادی را در روانمان زنده نگاه داریم. و ما باید همواره به سرنوشت آمریکا باور داشته باشیم - که یک کشور، زیر نظر پروردگار، باید الگوی امید و وعده و روشنایی و شکوه میان تمام کشورهای جهان باشد!
سپاسگزارم. الطاف خداوند شامل حال شما [باد،] الطاف خداوند شامل حال آمریکا [باد،] و شب خوش!
کاخ سفید
پنجم فوریه ۲۰۱۹
برنامه کامل گزارش سالانه پرزیدنت ترامپ در کنگره آمریکا
