روز نهم ماه مه در آمریکا روز ملی معلم است، درست یک هفته پس از روز معلم در تقویم رسمی ایران. اما ۱۹ اردیبهشت (نهم ماه مه) برای کاربران ایرانی توییتر هم باز یادآور یک معلم بود و بسیاری با هشتگ فرزاد کمانگر هفتمین سالروز اعدام این معلم زندانی را یادآوری کردند.
فرزاد کمانگر، معلم کرد به همراه علي حيدريان، فرهاد وكيلی ، شيرين علم هولی و مهدی اسلاميان در تاریخ ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹ به اتهام عضویت در «گروهک های ضد انقلاب» و مشارکت در «عملیات تروریستی» در زندان اوین اعدام شدند و جنازه آنها به خانواده‌هایشان تحویل داده نشد.
هفت سال پس از این اعدام این شهروندان کرد ایرانی، هنوز محل دفن آنها نامشخص است.
فرزاد کمانگر متولد شهر کامیاران استان کردستان، در هنگام مرگ ۳۵ سال داشت و تا پیش از بازداشت در در مرداد ۱۳۸۵ به مدت ۱۲ سال معلم بود.
این فعال حقوق صنفی و قومیتی به گفته وکیلش به اتهام عضویت در گروه «پژاک» و مشارکت در عملیات بمب‌گذاری دستگیر شد و تحت فشارهای شدید برای اعتراف تلویزیونی قرار داشت.
آقای کمانگر بارها اتهاماتش را تکذیب کرد و در نامه‌هایی که از زندان ارسال کرد به شکنجه‌های شدید انجام شده در دوران بازداشت و برگزاری جلسه هفت دقیقه‌ای دادگاه بدون حضور وکیل مدافع اشاره کرد.
اعدام این پنج تن همزمان با اعتراض‌های مردمی پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ موسوم به «جنبش سبز» صورت گرفت و با واکنش‌های بسیاری در داخل و خارج ایران مواجه شد.
نام فرزاد کمانگر در گزارش سالانه حقوق بشر وزارت خارجه آمريکا هم برده شد و قائم مقام سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا در آن زمان، اعدام فرزاد کمانگر و شهروندان دیگری از قومیت‌ها را موجب «نگرانی عمیق از اقدام‌های حکومت ایران در محروم ساختن شهروندانش از حقوق انسانی» دانست.
سازمان‌های بین‌المللی بسیاری مانند سازمان عفو بين الملل و دیده بان حقوق بشر این اعدام‌ها را محکوم کردند و در ایران نیز باعث اعتراض‌های بسیار از جمله اعتصاب در شهرهای کردنشین شد.
کانون صنفی معلمان ايران که فرزاد کمانگر یکی از اعضای آن بود، این اعدام‌ها را در آستانه اولین سالگرد انتخابات جنجالی ریاست جمهوری در ایران، «تداعی کننده اعدام‌های گسترده دهه ۶۰» دانست.
مهدی کروبی، یکی از رهبران «جنبش سبز» نیز این اعدام‌ها را غیرمنطبق با «موازين شرعی و قضايی» دانست و آن را نشانه‌ای از «ارزان شدن جان آدمیزاد» برای جمهوری اسلامی دانست.
