همزمان با تصویب طرح کورکر- کاردن نامه سرگشاده‌ای نیز با امضای بیش از ۱۵۰ نماینده کنگره آمریکا در حمایت از تلاش‌های رییس جمهوری اوباما برای دستیابی به یک توافق هسته‌ای با ایران منتشر شد. طراح این ابتکار دیوید پرایس نماینده ارشد دموکرات از کارولینای شمالی است.
محمد منظرپور سردبیر ارشد بخش فارسی صدای آمریکا در گفتگو با آقای پرایس، نخست از وی در رابطه با علت شکست تلاش‌های نمایندگان تندرو برای الحاق تبصره‌های سختگیرانه به این طرح پرسید.
دیوید پرایس در پاسخ گفت:
تصویب این طرح ضروری نبود. رییس جمهور از اختیارات کافی برای مذاکره، امضا و اجرای این توافق برخوردار است. اما بسیاری در کنگره به نحو پر شوری می‌کوشیدند تا نقشی برای کنگره در نظارت بر این توافق ایجاد کنند که مصوبه اخیر نظر آنها را تامین می‌کند.
اما شیوه تامین این خواست به نحوی است که مانع از توافق هسته ای نمی‌شود و این تنها دلیلی بود که من به آن رای مثبت دادم. این مصوبه به کنگره حق اعلام نظر می‌دهد اما به هیچ وجهی توافق را تهدید نمی‌کند.
بسیاری از تبصره هایی که شما به آن اشاره می کنید در عمل اصل توافق را تهدید می‌کردند. بسیاری از این تبصره‌ها خواستار نتیجه خاصی از مذاکرات بودند و یا با هدف پیوند دادن موضوعات دیگری بر پرونده هسته ای تدوین شده بودند.
به نظر من این تبصره ها می توانستند اثر مخربی داشته باشند یا حتی به قطع مذاکرات یا حتی از هم پاشی گروه ۱+۵ بیانجامند. نمی‌دانم هدف طراحان این تبصره ها چه بود اما طرح آنها -آنهم در این مقطع زمانی– کار بسیار خطرناکی بود و این واقعیت که همه آنها از این طرح حذف شدند این امکان را ایجاد کرد که اکثر نمایندگان به طرح رای مثبت بدهند.
محمد منظرپور: در آغاز هنگامی که طرح کروکر-کاردن در دستور کار کنگره قرار گرفت، سر و صدای زیادی راه افتاد که تصویب این طرح در عمل به معنای پایان یا شکست مذاکرات است، اما در صحن سنا و مجلس نمایندگان، ما شاهد دیالوگ سازنده‌ای بین رهبری جناح اکثریت جمهوریخواه و دموکرات‌ها بودیم.
به طور مشخص برای اینکه از این فرجام جلوگیری شود. به نظر شما ریشه و علت این تعامل چه بود؟
دیوید پرایس: من امیدوارم این تعاملی که شما اشاره می کنید، حداقل در میان اکثریت همکارانم واقعا وجود داشته باشد. اما من در طول مذاکرات کنگره، از رویکرد برخی از همکاران جمهوریخواهم آزرده هستم، مخصوصا سناتور تام کاتن با نامه ای که به رهبری ایران فرستاد، نامه‌ای که توسط اکثریت جمهوریخواهان سنا امضا شده بود.
این اقدام کاملا نادرستی بود و تهدیدی بزرگ برای اعتبار مذاکرات جاری هسته‌ای بود. بنابراین بازی‌هایی در حاشیه شده که سازنده نبوده. حال ما بر سر اصل طرح به توافق رسیدیم و فکر می کنیم به نحوی این کار را کردیم که اکثر مخاطرات را خنثی کردیم.
همیشه این خطر وجود دارد که هر اقدامی توسط کنگره بتواند نشانه بی اعتباری دولت باشد و ما باید از این تعبیر اجتناب کنیم و ما با شما موافقیم که از مذاکرات دیروز مجلس نمایندگان نمی شود چنین استنباطی کرد.
تقریبا همه نمایندگای که صحبت کردند نسبت به نتیجه مذاکرات ابراز امیدواری کردند و از پیشداوری نسبت به نتایج مذاکرات خوداری کردند. این یک رویکرد سازنده بود که ما باید در حفظ آن بکوشیم.
محمد منظرپور: به همین دلایلی که شما به آن اشاره کردید، علی رغم آنکه رییس جمهوری آمریکا می تواند در صورت رای منفی کنگره به توافق جامع هستی، رای کنگره را وتو کند، نگرانی فزاینده ای در تهران وجود دارد مبنی بر این که رویکرد حاکم بر کنگره و صف بندی بسیاری از نمایندگان علیه این توافق بالقوه می‌تواند در چشم اندازی دورتر اصل توافق را تهدید کند. به نظر شما این نگرانی‌ها موجه هستند؟
دیوید پرایس: به نظر من این نگرانی ها موجه نیستند، هرچند من اعتقاد دارم برخی از همکاران جمهوریخواه من در اظهار نظر دراین‌باره و توصیف این توافق بی‌احتیاطی کرده اند. امضا و اجرای این توافق کاملا در چهارچوب اختیارات قانونی قوه مجریه دولت آمریکا قرار دارد و من فکر نمی کنم هیچ احتمالی باشد که رییس جمهوری از حزبی دیگر و یا کنگره این توافق را باطل کند.
من فکر می کنم اهمیت رای دیروز و مصالحه ای که بر سر طرح کورکر-کاردن به دست آمد این است که شیطنت‌های اصلی خنثی شدند.
منظورم از شیطنت، تبصرهایی بود که می توانست قواعد مذاکرات را تغییر دهد و یا قواعد و اهداف جدیدی را به مذاکرات تحمیل کند. البته موضوعات متنوع زیادی بین ما و ایران وجود دارند و ما باید به تلاشمان برای حل مسائل فی‌ما‌بین ادامه دهیم، اما ما نمی‌توانیم حل موضوع هسته‌ای را به بعد از حل همه موضوعات دیگر موکول کنیم. تاکید بر چنین امری به معنای تضمین شکست مذاکرات بود.