پس از گفتگوها و منازعه‌هايی که در آخرين جلسه نشست تغييرات آب‌وهوايی سازمان ملل متحد در لیما (پرو) تا پاسی از شب ادامه داشت، سرانجام مذاکره کنندگان اوایل روز یکشنبه به توافقی دست يافتند که زمينه‌ساز امضای پیمانی جهانی در سال آينده در پاريس خواهد بود.
توافق لیما ساعاتی پس از آن به تصویب رسید که پیش‌نویس‌های قبلی توسط کشورهای درحال توسعه عضو سازمان ملل متحد رد شده بود. کشورهای درحال توسعه کشورهای غنی را به طفره رفتن از مسئولیت های خود در مبارزه با گرم شدن کره زمین و پرداخت هزینه برای اثرات آن متهم می‌کنند.
پیش نویس نهایی که ظاهرا مورد قبول همه قرار گرفت آن نگرانی‌ها را با بکار بردن عباراتی برطرف کرد، مانند اينکه در توافقنامه گفته شد، کشورها «مسئولیت‌های مشترک اما متفاوتی» برای مقابله با گرم شدن کره زمین دارند. همچنين قرار بر اين شد که کشورها برنامه‌های ملی خود را برای مقابله با تغییرات آب‌وهوایی پيش از نشست بعدی در دسامبر سال آينده ارايه کنند.
نمايندگان در مورد متن پيش‌نويس نهايی از روز جمعه، که قرار بود نشست خاتمه يابد، به مباحثه پرداخته بودند، اما از آنجايی که نتوانستند در آن روز اختلافات خود را بموقع حل‌وفصل کنند، نشست تا بامداد روز يکشنبه ادامه يافت.
وزیر محیط زیست پرو، مانوئل پولگار ویدال، گفت، «اجازه دهید به شما بگویم که مانند هر متن ديگری، این متن نيز کامل نيست، اما به مواضع همه کشورها احترام می‌گذارد... با این متن، همه ما بدون استثنا برنده هستيم.»
فرستاده ایالات متحده به نشست تغییرات آب‌وهوایی در پرو، آقای تاد استرن، روز شنبه به نمايندگان کشورها هشدار داد که سازش نکردن و نرسيدن به توافقی درباره معيارهای آلودگی کربن می‌تواند شانس رسيدن به پیمانی جهانی در نشست پاریس در دسامبر سال آينده را محتوم به شکست کند.
استرن از نمایندگان خواست تا از متنی حمايت کنند که حداقل خواسته‌های مشترک همه کشورها را تامين می سازد، و هشدار داد که عدم انجام این کار اعتبار کلی تلاش‌های سازمان ملل برای کاهش سرعت تغییرات آب‌وهوایی را خدشه‌دار خواهد کرد.
قرار است توافقنامه پاريس، که برای سال آينده در نظر گرفته شده است، جای «پروتکل کیوتو» يعنی توافق جهانی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای که در سال ۲۰۱۲ منقضی شد، را بگيرد.
گازهای گلخانه‌ای مسئول بالا رفتن دمای زمين شناخته شده‌اند. دانشمندان هشدار می‌دهند که بايد منتظر وقوع خشکسالی‌های شدیدتر، سیل و بالارفتن سطح دریاها باشيم، مگر اینکه انتشار گازهای گلخانه ای کاهش یابد.
