مراسم تحلیف دومین دوره ریاست جمهوری باراک اوباما روز دوشنبه، بیست و یکم ماه ژانویه، در مقابل ساختمان کنگره آمریکا با شرکت صدها هزار نفر برگزار شد. آقای اوباما پس از ادای سوگند سخنرانی کرد که متن کامل آن را در ادامه می خوانید.
معاون ریاست جمهوری بایدن ! آقای رئیس دیوان عالی ! اعضای کنگره ایالات متحده آمریکا! میهمانان برجسته! و هموطنان!
هر زمان که برای ادای سوگند ریاست جمهوری گرد می آئیم، شاهد قدرت پایدار قانون اساسی مان هستیم. ما وعده دموکراسی مان را مورد تایید قرار می دهیم. به یاد می آوریم که آنچه این ملت را به هم پیوند داده است رنگ پوست مان یا اعتقاد و باورهایمان به ریشه ها یا نام هایمان نیست. آنچه ما را استثنائی ساخته است، آنچه ما را آمریکائی ساخته است، وفاداری مان به یک ایده است که در یک اعلامیه که بیش از دو قرن پیش تدوین شد گنجانده شده است. ما این حقیت را بدیهی می انگاریم که همه انسانها برابر آفریده شده اند و آفریدگارشان به آنها حقوقی غیر قابل انتقال داده است.از جمله این حقوق حق زندگی، آزادی و رسیدن به خوشبختی است.
امروز ما سفری پایان ناپذیر را ادامه می دهیم تا بین معنای آن واژه ها با واقعیت های زمانه مان پلی بزنیم. تاریخ به ما می گوید در حالی که ممکن است این حقایق بدیهی انگاشته شوند و اینکه آزادی موهبتی خدائی است، باید توسط آفریدگان او در روی زمین حفاظت شود. میهن پرستان سال 1776 برای آن نجنگیدند که خودکامگی شاه را با امتیازهای عده ای معدود یا حکومت اوباش جایگزین کنند؛ آنها به ما یک جمهوری دادند، یک حکومت مردم، بوسیله مردم و برای مردم ، و به هر نسل سپردند تا حافظ باورهای ژرف ما باشد
اما ما هميشه به اين نکته واقف بوده ايم که وقتی زمان تغيير می کند، ما نيز بايد تغيير کنيم؛ که ما برای پايبندی به ارزشهايمان، بايد در پی يافتن پاسخ های نو به چالشهای جديدمان باشيم؛ که حفظ آزادي های فردی مان منوط به فعاليت جمعی ماست. مردم آمريکا بيش از اين به تنهايی قادر به تأمين نيازهای جهانی، آنچنان که سربازان ما با تفنگ و ميليشيا در مقابل فاشيسم، يا کمونيسم ايستادند، نيستند.
هيچ کس يکه و تنها قادر به آموزش دادن نيست، همه دبیران و آموزگاران رياضی و علوم بايد فرزندانمان را برای آينده، آماده و مجهز کنند تا بتوانند در جاده سازی، احداث شبکه ها و آزمايشگاه های پژوهشی، که خود مولد کار و حرفه هستند، کمک کنند.
اين نسل از آمريکايی ها از آزمون بحرانها، آبديده، و مقاوم بيرون آمده است. يک دهه جنگ به سر آمده و دوران بهبود اقتصادی فرا رسيده است. آمريکا فرصت های نامحدودی دارد، چون ما صاحب همه کيفيت های لازم برای برآوردن نيازهای بی مرز جهان امروز هستيم؛ جوانی و شوق، تنوع فرهنگی و اشتياق، ظرفيت بی انتها برای خطر کردن و موهبت ابتکار و بازسازی. هموطنان من، ما برای اين مأموريت اينجا هستيم و تا هنگامی که باهم آن را بدست آوريم آن را از دست نخواهيم داد.
چون ما، مردم، درک می کنیم که کشورمان نمی تواند موفق شود درحالی که یک عده انگشت شمار رو به کاهش، بسیار خوب باشند و اکثریت رو به افزایش به سختی گذران کنند.
ما بر این باوریم که رونق آمریکا باید بر شانه های پهن طبقه متوسط رو به رشد باشد. ما می دانیم هنگامی آمریکا شکوفا می شود که هر فرد بتواند استقلال و غرورش را در کار جستجو کند و مزد کارگران شریف ، خانوارها را از مشقت برهاند. ما هنگامی به باورهامان حقیقتا پایبند می مانیم که یک دختر کوچولو در اوج فقر بداند او از همان فرصتهائی برای موفقیت برخوردار است که هر فرد دیگر، چون او هم یک آمریکائی است. او هم آزاد است و برابر است نه تنها در پیشگاه خدا بلکه در میان خود ما.
ما آمریکائی ها هنوز معتقدیم که هر شهروندی باید از میزانی از امنیت و احترام برخوردار باشد. با آنکه کاری مشکلی است، باید هزینه بیمه های درمانی و میزان بدهی مان را کاهش دهیم. اما این ایده را رد می کنیم که آمریکا باید بین نگهداری و تیمار نسلی از مردمان که این کشور را ساختند، و سرمایه گذاری برای نسلی که آینده ایالات متحده را خواهند ساخت، یکی را انتخاب کند. زیرا ما تجارب سال ها و دهه های اخیرمان را از یاد نبرده ایم: سالهای برزخی را که در فقر و نداری بسر برده شد و والدین و فرزندانی که از سلامت کامل برخوردار نبودند، هیچ یار و یاوری نداشتند.
ما معتقد نیستیم که در این کشور آزادی و خوشبختی تنها برای خوش شانس ها و یا گروه اندکی کنار گذاشته شده است. می دانیم جدا از آنکه تا چه حد مسئولانه زندگی کنیم، هر کدام از ما در هر لحظه می تواند عزیزی را از دست دهد، به ناگهان بیمار شود، و یا خانه و کاشانه اش را بر اثر تندباد و طوفانی از دست بدهد. تعهد متقابلی را که ما از طریق برقراری بیمه های اجتماعی به یکدیگر می دهیم، باعث ضعیف شدن قوه ابتکارمان نمی شود، بلکه آن را تقویت می کند. این تعهد ما را تبدیل به ملتی نمی کند که مداوما خواستار دریافت انواع مواهب از دولت است، بلکه امکان بیشتری فراهم می کند تا حداکثر توان و ابتکارمان را بکار گرفته و این کشور را به عظمت برسانیم.
ما مردم این کشور هنوز معتقدیم که به عنوان یک آمریکائی تنها نباید به فکر خودمان باشیم، بلکه هدف ما باید ارتقاء و بهبود زندگی همه باشد. ما به تهدید ناشی از تغییرات آب و هوا پاسخ خواهیم داد. می دانیم که در صورت غفلت از این کار، به فرزندانمان و به نسل آینده خیانت کرده ایم. ممکن است برخی هنوز شواهد و مدارک بسیار علمی در اثبات تغییرات جوی را منکر شوند، اما هیچکس نمی تواند از اثر آتش سوزی های مخرب، خشکسالی های نابود کننده، و تندباد های بنیان کن در امان بماند.
مسیر دستیابی به انرژی های پایدار، طولانی و در پاره ای از اوقات، مشکل است. اما آمریکا نمی تواند در برابر این دوره انتقالی مقاومت کند. ما باید در راس این روند بوده و رهبری آن را به عهده بگیریم. ما نمی توانیم در تکنولوژی دستیابی به این منابع جدید از سایرین عقب بیافتیم؛ فن آوری که انرژی صنایع و اشتغال جدید را تامین خواهد کرد. اینگونه است که می توانیم شادابی اقتصادی و ذخائر ملی مان مانند جنگل ها، رودخانه ها، مزارع و کوه های پر برفمان را حفظ کنیم. اینگونه است که می توانیم از کره زمینی که از طرف خداوند به ما سپرده شده، حفاظت کنیم. با این کارهاست که می توانیم به آنچه پدران و بنیانگذاران این مرز و بوم اعلام کرده اند، معنی و مفهوم دهیم.
ما مردم هنوز معتقدیم که جنگ مداوم پیش نیاز برقراری صلح و ثبات استوار نیست. مردان و زنان آمریکائی که اونیفورم نیروهای مسلح این کشور را به تن داشته و در نبردها آبدیده شده اند، رقیب و همآوردی ندارند. شهروندانی که خاطره عزیز از دست رفته ای را با خود حمل می کنند بهای پرداخت شده برای برخورداری از آزادی را به خوبی می دانند. اطلاع از فدارکاری آنها همواره ما را از صدمه دشمنان مصون نگه خواهد داشت. از سوی دیگر، ما تنها وارث پیروزمندان در جنگ نیستیم، بلکه دستآورد آنان که در صلح پیروز شده اند نیز همواره با ماست؛ افرادی که دشمنان قسم خورده را به دوستان مطمئن تبدیل کردند و ما هم باید هم اکنون از تجارب آنها استفاده کنیم.
ما از مردمان دفاع خواهیم کرد، ارزشهایمان را بوسیله نیروی بازو و حکومت قانون نگه خواهیم داشت. ما اختلافهایمان را با ملل دیگر در عین شجاعت از مسیر صلح حل خواهیم کرد. این به معنی بی خبری ما ازخطرات رویارو نیست بلکه نشانه آن است که تعامل در بلندمدت ، بدگمانی و ترس را از بین می برد.
ایالات متحده به عنوان متحدی نیرومند در جای جای جهان باقی خواهد ماند. و نهادهایمان را برای افزایش ظرفیت و اداره کردن بحرانها در فرای مرزهایمان گسترش خواهیم داد. هیچ کشوری بیش از قدرتمندترین کشور جهان از صلح سود نخواهد برد. ما از دموکراسی از آسیا گرفته تا آفریقا، از قاره آمریکا تا خاورمیانه حمایت خواهیم کرد. چرا که منافع و وجدان ما، ما را به حمایت از آنهایی که فریاد آزادی سر می دهند، وادار می سازد. ما باید سرچشمه امید برای فقرا، بیماران، گروههای حاشیه ای و قربانیان تبعیض باشیم نه از راه خیرخواهی بلکه به این دلیل که صلح در زمانه ما در گرو پیشبرد مداوم آن اصولی ا ست که در اعتقاد مشترک ما خلاصه می شود یعنی مدارا و فرصت، شرافت انسانی و عدالت .
ما مردم امروز اعلام می کنیم که واضح ترین نشانه حقیقت این است که همه ما برابر آفریده شده یم. و این برابری مانند ستاره ای همچنان ما را در مسیرمان راهنمایی می کند.از سنکا فالز تا سلما و تا استون وال. همانطور که مردان و زنانی را که ردپایشان اینجا در این محوطه بر جای مانده، راهنمایی کرد. افرادی که اینجا به حرفهای سخنوری گوش دادند که می گفت نمی توان به تنهایی طی طریق کرد. یا سخنان مارتین لوتر کینگ را بشنوند که می گفت آزادیهای فردی ما با آزادی هر موجود زنده ای پیوند ناگسستنی دارد.
هم اکنون وظیفه نسل ما است که تلاشهای آن افراد پیش رو را ادامه دهیم. این مسیر تا زمانی که همسران، مادران و دخترانمان بتوانند به اندازه تلاششان مزد بگیرند، به اتمام نخواهد رسید. این راه تا زمانی که با برادران و خواهران همجنسگرایمان همچون دیگران برپایه قانون رفتار نشود به اتمام نخواهد رسید.و درآن صورت عشقمان به یکدیگر نیز باید برابر باشد.
سفر ما کامل نخواهد بود مگر آن که هیچ شهروندی مجبور نباشد برای استفاده از حق رای خود ساعت ها در انتظار بماند. سفر ما کامل نخواهد بود مگر آنکه به مهاجران مشتاق و امیدواری که آمریکا را سرزمین فرصت ها می دانند ، خوشامد بگوئیم. تا زمانی که دانشجویان و مهندسان جوان ، به جای اینکه از کشورمان اخراج شوند، به عنوان بخشی از نیروی کار ما ثبت شوند. سفر ما کامل نخواهد بود مگر آن که همه فرزندان ما، از خیابان های دیترویت گرفته تا تپه های آپالاچی، و کوچه های آرام نیو تاون، بدانند که کسی مواظب آنهاست، بدانند که عزیزند و خطری تهدیدشان نمی کند.
این وظیفه نسل ماست تا این واژه ها، این حقوق، و این ارزش های زندگی ، آزادی ، و جستجوی خوشبختی را برای هر آمریکایی واقعیت ببخشیم. برای وفادار بودن به اسناد بنیانگذار کشورمان نیازی نیست که در هر حیطه زندگی به توافق برسیم، و به این معنا نیست که تعریف همه ما از آزادی دقیقا یکسان باشد، یا تنها یک مسیر را برای رسیدن به خوشبختی دنبال کنیم. پیشرفت، ما را وادار نمی کند که برای همیشه درباره بحث چند صد ساله نقش دولت، منازعه کنیم. بلکه ما را ملزم می کند در دوران خودمان عمل کنیم.
در حال حاضر تصمیم گیری به ما بستگی دارد و نمی توانیم آن را به تاخیر بیندازیم. نمی توانیم مطلق گرائی را به جای اصول بگذاریم. نگاه شخصی را به جای سیاست، یا هیاهو را به عنوان یک بحث منطقی جا بزنیم. ما باید عمل کنیم، با دانستن اینکه که کارمان بی نقص نخواهد بود. ما باید عمل کنیم، با دانستن این که پیروزی امروز بخشی از پیروزی است و ادامه آن کار کسانی است که در چهار سال، چهل سال، و چهار صد سال در اینجا می ایستند تا این روح فارغ از زمان را که از تالار فیلادلفیا به ما ارث رسیده به پیش ببرند.
هموطنان آمریکایی من، سوگندی که امروز پیش شما ادا کردم، مانند همان نسخه ای است که خدمتگذاران در کنگره قرائت کرده اند، و سوگند به خدا و کشور است. نه حزب یا جناح . ما باید صادقانه مجری این تعهد در طول دوران خدمتمان باشیم. ولی سخنانی که امروز بیان کردم، خیلی متفاوت از سوگندی نیست که یک سرباز در زمان دریافت نشانی برای انجام وظبفه اش ادا میکند و یا در زمان تعبیر رؤیای یک مهاجر برای دریافت شهروندی این کشور. سوگند من خیلی متفاوت از تعهد همه ما به پرچم آمریکا نیست که در بالای سرمان به اهتزار درآمده و قلب ما را مالامال از غرور و افتخار می کند.
اینها حرفهای شهروندان است و بیانگر والاترین امید های ما. شما و من، به عنوان شهروند، این قدرت را داریم که کشور را در مسیر درست قرار دهیم. شما و من، به عنوان شهروند موظفیم که گفتمان های زمانه مان را شکل دهیم، نه تنها با رائی که به صندوق می اندازیم، بلکه با صدائی که در دفاع از ارزشهای دیرینه و ایده آل های پایدارمان بلند می کنیم.
بیائید تا هر یک از ما ، به عنوان یک وظیفه، اما با لذت، حق جاوادانی را که همزاد ماست، در آغوش بگیریم. بیائید تا با تلاش و همت همگانی، با شوق و ایثار به ندای تاریخ پاسخ دهیم و نور آزادی را به آینده نامطمئن بتابانیم.
متشکرم! درپناه خدا باشید.و او ایالات متحده آمریکا را در پناه خودش نگاه دارد.
معاون ریاست جمهوری بایدن ! آقای رئیس دیوان عالی ! اعضای کنگره ایالات متحده آمریکا! میهمانان برجسته! و هموطنان!
هر زمان که برای ادای سوگند ریاست جمهوری گرد می آئیم، شاهد قدرت پایدار قانون اساسی مان هستیم. ما وعده دموکراسی مان را مورد تایید قرار می دهیم. به یاد می آوریم که آنچه این ملت را به هم پیوند داده است رنگ پوست مان یا اعتقاد و باورهایمان به ریشه ها یا نام هایمان نیست. آنچه ما را استثنائی ساخته است، آنچه ما را آمریکائی ساخته است، وفاداری مان به یک ایده است که در یک اعلامیه که بیش از دو قرن پیش تدوین شد گنجانده شده است. ما این حقیت را بدیهی می انگاریم که همه انسانها برابر آفریده شده اند و آفریدگارشان به آنها حقوقی غیر قابل انتقال داده است.از جمله این حقوق حق زندگی، آزادی و رسیدن به خوشبختی است.
امروز ما سفری پایان ناپذیر را ادامه می دهیم تا بین معنای آن واژه ها با واقعیت های زمانه مان پلی بزنیم. تاریخ به ما می گوید در حالی که ممکن است این حقایق بدیهی انگاشته شوند و اینکه آزادی موهبتی خدائی است، باید توسط آفریدگان او در روی زمین حفاظت شود. میهن پرستان سال 1776 برای آن نجنگیدند که خودکامگی شاه را با امتیازهای عده ای معدود یا حکومت اوباش جایگزین کنند؛ آنها به ما یک جمهوری دادند، یک حکومت مردم، بوسیله مردم و برای مردم ، و به هر نسل سپردند تا حافظ باورهای ژرف ما باشد
اما ما هميشه به اين نکته واقف بوده ايم که وقتی زمان تغيير می کند، ما نيز بايد تغيير کنيم؛ که ما برای پايبندی به ارزشهايمان، بايد در پی يافتن پاسخ های نو به چالشهای جديدمان باشيم؛ که حفظ آزادي های فردی مان منوط به فعاليت جمعی ماست. مردم آمريکا بيش از اين به تنهايی قادر به تأمين نيازهای جهانی، آنچنان که سربازان ما با تفنگ و ميليشيا در مقابل فاشيسم، يا کمونيسم ايستادند، نيستند.
هيچ کس يکه و تنها قادر به آموزش دادن نيست، همه دبیران و آموزگاران رياضی و علوم بايد فرزندانمان را برای آينده، آماده و مجهز کنند تا بتوانند در جاده سازی، احداث شبکه ها و آزمايشگاه های پژوهشی، که خود مولد کار و حرفه هستند، کمک کنند.
اين نسل از آمريکايی ها از آزمون بحرانها، آبديده، و مقاوم بيرون آمده است. يک دهه جنگ به سر آمده و دوران بهبود اقتصادی فرا رسيده است. آمريکا فرصت های نامحدودی دارد، چون ما صاحب همه کيفيت های لازم برای برآوردن نيازهای بی مرز جهان امروز هستيم؛ جوانی و شوق، تنوع فرهنگی و اشتياق، ظرفيت بی انتها برای خطر کردن و موهبت ابتکار و بازسازی. هموطنان من، ما برای اين مأموريت اينجا هستيم و تا هنگامی که باهم آن را بدست آوريم آن را از دست نخواهيم داد.
چون ما، مردم، درک می کنیم که کشورمان نمی تواند موفق شود درحالی که یک عده انگشت شمار رو به کاهش، بسیار خوب باشند و اکثریت رو به افزایش به سختی گذران کنند.
ما بر این باوریم که رونق آمریکا باید بر شانه های پهن طبقه متوسط رو به رشد باشد. ما می دانیم هنگامی آمریکا شکوفا می شود که هر فرد بتواند استقلال و غرورش را در کار جستجو کند و مزد کارگران شریف ، خانوارها را از مشقت برهاند. ما هنگامی به باورهامان حقیقتا پایبند می مانیم که یک دختر کوچولو در اوج فقر بداند او از همان فرصتهائی برای موفقیت برخوردار است که هر فرد دیگر، چون او هم یک آمریکائی است. او هم آزاد است و برابر است نه تنها در پیشگاه خدا بلکه در میان خود ما.
ما آمریکائی ها هنوز معتقدیم که هر شهروندی باید از میزانی از امنیت و احترام برخوردار باشد. با آنکه کاری مشکلی است، باید هزینه بیمه های درمانی و میزان بدهی مان را کاهش دهیم. اما این ایده را رد می کنیم که آمریکا باید بین نگهداری و تیمار نسلی از مردمان که این کشور را ساختند، و سرمایه گذاری برای نسلی که آینده ایالات متحده را خواهند ساخت، یکی را انتخاب کند. زیرا ما تجارب سال ها و دهه های اخیرمان را از یاد نبرده ایم: سالهای برزخی را که در فقر و نداری بسر برده شد و والدین و فرزندانی که از سلامت کامل برخوردار نبودند، هیچ یار و یاوری نداشتند.
ما معتقد نیستیم که در این کشور آزادی و خوشبختی تنها برای خوش شانس ها و یا گروه اندکی کنار گذاشته شده است. می دانیم جدا از آنکه تا چه حد مسئولانه زندگی کنیم، هر کدام از ما در هر لحظه می تواند عزیزی را از دست دهد، به ناگهان بیمار شود، و یا خانه و کاشانه اش را بر اثر تندباد و طوفانی از دست بدهد. تعهد متقابلی را که ما از طریق برقراری بیمه های اجتماعی به یکدیگر می دهیم، باعث ضعیف شدن قوه ابتکارمان نمی شود، بلکه آن را تقویت می کند. این تعهد ما را تبدیل به ملتی نمی کند که مداوما خواستار دریافت انواع مواهب از دولت است، بلکه امکان بیشتری فراهم می کند تا حداکثر توان و ابتکارمان را بکار گرفته و این کشور را به عظمت برسانیم.
ما مردم این کشور هنوز معتقدیم که به عنوان یک آمریکائی تنها نباید به فکر خودمان باشیم، بلکه هدف ما باید ارتقاء و بهبود زندگی همه باشد. ما به تهدید ناشی از تغییرات آب و هوا پاسخ خواهیم داد. می دانیم که در صورت غفلت از این کار، به فرزندانمان و به نسل آینده خیانت کرده ایم. ممکن است برخی هنوز شواهد و مدارک بسیار علمی در اثبات تغییرات جوی را منکر شوند، اما هیچکس نمی تواند از اثر آتش سوزی های مخرب، خشکسالی های نابود کننده، و تندباد های بنیان کن در امان بماند.
مسیر دستیابی به انرژی های پایدار، طولانی و در پاره ای از اوقات، مشکل است. اما آمریکا نمی تواند در برابر این دوره انتقالی مقاومت کند. ما باید در راس این روند بوده و رهبری آن را به عهده بگیریم. ما نمی توانیم در تکنولوژی دستیابی به این منابع جدید از سایرین عقب بیافتیم؛ فن آوری که انرژی صنایع و اشتغال جدید را تامین خواهد کرد. اینگونه است که می توانیم شادابی اقتصادی و ذخائر ملی مان مانند جنگل ها، رودخانه ها، مزارع و کوه های پر برفمان را حفظ کنیم. اینگونه است که می توانیم از کره زمینی که از طرف خداوند به ما سپرده شده، حفاظت کنیم. با این کارهاست که می توانیم به آنچه پدران و بنیانگذاران این مرز و بوم اعلام کرده اند، معنی و مفهوم دهیم.
ما مردم هنوز معتقدیم که جنگ مداوم پیش نیاز برقراری صلح و ثبات استوار نیست. مردان و زنان آمریکائی که اونیفورم نیروهای مسلح این کشور را به تن داشته و در نبردها آبدیده شده اند، رقیب و همآوردی ندارند. شهروندانی که خاطره عزیز از دست رفته ای را با خود حمل می کنند بهای پرداخت شده برای برخورداری از آزادی را به خوبی می دانند. اطلاع از فدارکاری آنها همواره ما را از صدمه دشمنان مصون نگه خواهد داشت. از سوی دیگر، ما تنها وارث پیروزمندان در جنگ نیستیم، بلکه دستآورد آنان که در صلح پیروز شده اند نیز همواره با ماست؛ افرادی که دشمنان قسم خورده را به دوستان مطمئن تبدیل کردند و ما هم باید هم اکنون از تجارب آنها استفاده کنیم.
ما از مردمان دفاع خواهیم کرد، ارزشهایمان را بوسیله نیروی بازو و حکومت قانون نگه خواهیم داشت. ما اختلافهایمان را با ملل دیگر در عین شجاعت از مسیر صلح حل خواهیم کرد. این به معنی بی خبری ما ازخطرات رویارو نیست بلکه نشانه آن است که تعامل در بلندمدت ، بدگمانی و ترس را از بین می برد.
ایالات متحده به عنوان متحدی نیرومند در جای جای جهان باقی خواهد ماند. و نهادهایمان را برای افزایش ظرفیت و اداره کردن بحرانها در فرای مرزهایمان گسترش خواهیم داد. هیچ کشوری بیش از قدرتمندترین کشور جهان از صلح سود نخواهد برد. ما از دموکراسی از آسیا گرفته تا آفریقا، از قاره آمریکا تا خاورمیانه حمایت خواهیم کرد. چرا که منافع و وجدان ما، ما را به حمایت از آنهایی که فریاد آزادی سر می دهند، وادار می سازد. ما باید سرچشمه امید برای فقرا، بیماران، گروههای حاشیه ای و قربانیان تبعیض باشیم نه از راه خیرخواهی بلکه به این دلیل که صلح در زمانه ما در گرو پیشبرد مداوم آن اصولی ا ست که در اعتقاد مشترک ما خلاصه می شود یعنی مدارا و فرصت، شرافت انسانی و عدالت .
ما مردم امروز اعلام می کنیم که واضح ترین نشانه حقیقت این است که همه ما برابر آفریده شده یم. و این برابری مانند ستاره ای همچنان ما را در مسیرمان راهنمایی می کند.از سنکا فالز تا سلما و تا استون وال. همانطور که مردان و زنانی را که ردپایشان اینجا در این محوطه بر جای مانده، راهنمایی کرد. افرادی که اینجا به حرفهای سخنوری گوش دادند که می گفت نمی توان به تنهایی طی طریق کرد. یا سخنان مارتین لوتر کینگ را بشنوند که می گفت آزادیهای فردی ما با آزادی هر موجود زنده ای پیوند ناگسستنی دارد.
هم اکنون وظیفه نسل ما است که تلاشهای آن افراد پیش رو را ادامه دهیم. این مسیر تا زمانی که همسران، مادران و دخترانمان بتوانند به اندازه تلاششان مزد بگیرند، به اتمام نخواهد رسید. این راه تا زمانی که با برادران و خواهران همجنسگرایمان همچون دیگران برپایه قانون رفتار نشود به اتمام نخواهد رسید.و درآن صورت عشقمان به یکدیگر نیز باید برابر باشد.
سفر ما کامل نخواهد بود مگر آن که هیچ شهروندی مجبور نباشد برای استفاده از حق رای خود ساعت ها در انتظار بماند. سفر ما کامل نخواهد بود مگر آنکه به مهاجران مشتاق و امیدواری که آمریکا را سرزمین فرصت ها می دانند ، خوشامد بگوئیم. تا زمانی که دانشجویان و مهندسان جوان ، به جای اینکه از کشورمان اخراج شوند، به عنوان بخشی از نیروی کار ما ثبت شوند. سفر ما کامل نخواهد بود مگر آن که همه فرزندان ما، از خیابان های دیترویت گرفته تا تپه های آپالاچی، و کوچه های آرام نیو تاون، بدانند که کسی مواظب آنهاست، بدانند که عزیزند و خطری تهدیدشان نمی کند.
این وظیفه نسل ماست تا این واژه ها، این حقوق، و این ارزش های زندگی ، آزادی ، و جستجوی خوشبختی را برای هر آمریکایی واقعیت ببخشیم. برای وفادار بودن به اسناد بنیانگذار کشورمان نیازی نیست که در هر حیطه زندگی به توافق برسیم، و به این معنا نیست که تعریف همه ما از آزادی دقیقا یکسان باشد، یا تنها یک مسیر را برای رسیدن به خوشبختی دنبال کنیم. پیشرفت، ما را وادار نمی کند که برای همیشه درباره بحث چند صد ساله نقش دولت، منازعه کنیم. بلکه ما را ملزم می کند در دوران خودمان عمل کنیم.
در حال حاضر تصمیم گیری به ما بستگی دارد و نمی توانیم آن را به تاخیر بیندازیم. نمی توانیم مطلق گرائی را به جای اصول بگذاریم. نگاه شخصی را به جای سیاست، یا هیاهو را به عنوان یک بحث منطقی جا بزنیم. ما باید عمل کنیم، با دانستن اینکه که کارمان بی نقص نخواهد بود. ما باید عمل کنیم، با دانستن این که پیروزی امروز بخشی از پیروزی است و ادامه آن کار کسانی است که در چهار سال، چهل سال، و چهار صد سال در اینجا می ایستند تا این روح فارغ از زمان را که از تالار فیلادلفیا به ما ارث رسیده به پیش ببرند.
هموطنان آمریکایی من، سوگندی که امروز پیش شما ادا کردم، مانند همان نسخه ای است که خدمتگذاران در کنگره قرائت کرده اند، و سوگند به خدا و کشور است. نه حزب یا جناح . ما باید صادقانه مجری این تعهد در طول دوران خدمتمان باشیم. ولی سخنانی که امروز بیان کردم، خیلی متفاوت از سوگندی نیست که یک سرباز در زمان دریافت نشانی برای انجام وظبفه اش ادا میکند و یا در زمان تعبیر رؤیای یک مهاجر برای دریافت شهروندی این کشور. سوگند من خیلی متفاوت از تعهد همه ما به پرچم آمریکا نیست که در بالای سرمان به اهتزار درآمده و قلب ما را مالامال از غرور و افتخار می کند.
اینها حرفهای شهروندان است و بیانگر والاترین امید های ما. شما و من، به عنوان شهروند، این قدرت را داریم که کشور را در مسیر درست قرار دهیم. شما و من، به عنوان شهروند موظفیم که گفتمان های زمانه مان را شکل دهیم، نه تنها با رائی که به صندوق می اندازیم، بلکه با صدائی که در دفاع از ارزشهای دیرینه و ایده آل های پایدارمان بلند می کنیم.
بیائید تا هر یک از ما ، به عنوان یک وظیفه، اما با لذت، حق جاوادانی را که همزاد ماست، در آغوش بگیریم. بیائید تا با تلاش و همت همگانی، با شوق و ایثار به ندای تاریخ پاسخ دهیم و نور آزادی را به آینده نامطمئن بتابانیم.
متشکرم! درپناه خدا باشید.و او ایالات متحده آمریکا را در پناه خودش نگاه دارد.