نیویورک تایمز، امروز شنبه، چهارمین بخش از سفرنامه نیکلاس کریستف، خبرنگار و نویسنده صفحه عقاید در این روزنامه را زیر عنوان «نه چندان احمقانه در ایران» منتشر کرد.
آقای کریستف، در این بخش که به روال گزارش های قبلی اش به هر دو زبان انگلیسی و فارسی چاپ شده است بیشتر به جنبه هائی در سیاست خارجی آمریکا و ایران، و نیز صحنه هائی از زندگی در جامعه ایران پرداخته است که به توصیف او معرف تضاد و پیچیدگی است.
قسمتی از نوشته های آقای کریستف در مورد سیاست خارجی آمریکا و ایران از این قراراست:
« برای شروع، به این فکر کنید که در چند دهه گذشته کدام کشور بیشتر به ایران مساعدت رسانده است. نه روسیه، نه چین و نه هند! بلکه ایالات متحده آمریکا تحت ریاست جمهوری جرج دبلیو بوش. ابتدا ما طالبان را در افغانستان یعنی دشمن همسایه در شرق آن کشور را سرنگون کردیم. سپس دولت صدام حسین در عراق، یعنی در همسایگی غرب آن کشور که تهدیدی مرگبارتر علیه ایران بود را برداشتیم. به رابطه امروزه ایران و عراق توجه کنید: به نظر می رسد که ما تن به جنگی غم انگیز در عراق دادیم اما ایران برنده آن بود».
«آمریکایی ها می پندارند ایران کشوری است با حکومتی پلیسی اما کنترل مطلق رژیم بر امور، غلو است چرا که ایرانی ها توقف ناپذیرند. هنگام مصاحبه با مردم در ساحل زیبای دریای خزر، یک پلیس لباس شخصی با هیاهو جلو آمد. ابتدا تصور کردم زن جوانی که با من مصاحبه می کرد برای انتقاد از رژیم دچار مشکل شده است. ولی نه چنین نبود. گناه او بالا زدن آستین هایش بود.
پلیس سر او داد زد و او سر پلیس. هیچ یک مرعوب نشدند. در نهایت، آن خانم جوان ساعد خود را کمی بیشتر پوشاند و مرد پلیس تن به آتش بس داد.
این برخورد یادآور آن بود که ایران، نه آنطوری که از دور به نظر می رسد، کشوری متناقض است. بر اساس گزارش کمیته حمایت از روزنامه نگاران، ایران بیشتر از هر کشور دیگری روزنامه نگاران را زندانی کرده است. در عین حال ایران مجلسی قوی و رسانه های خبری ای دارد که نظراتشان (در برخی موارد) در تضاد با یکدیگر هستند. گروهی از ترکهای آذری به دنبال جدایی و الحاق به کشور آذربایجان هستند در حالی که رهبر کشور، ترک آذری می باشد. در بعضی موارد رژیم ایران از نظریات ضد-سامی استقبال می کند در حالی که یک عضو مجلس یهودی می باشد. ایرانی ها بدون نگرانی از شنود دیگران از دولت گله می کنند در حالی که شرکت کنندگان در تظاهرات شکنجه می شوند، همجنس گرا ها با اعدام روبرو می شوند و اقلیت مذهبی بهایی تحت سرکوبی غیر قابل تصوری قرار دارند».
چهارمین بخش سفرنامه ۲۷۳۶ کیلومتری آقای کریستف به ایران، این بار هم با یک مجموعه ویدیوئی همراه است، که او رادر مراحل مختلف تهیه خبر و گزارش ، از جمله مصاحبه با طبقات مختلف مردم در ایران نشان می دهد.
آقای کریستف، در این بخش که به روال گزارش های قبلی اش به هر دو زبان انگلیسی و فارسی چاپ شده است بیشتر به جنبه هائی در سیاست خارجی آمریکا و ایران، و نیز صحنه هائی از زندگی در جامعه ایران پرداخته است که به توصیف او معرف تضاد و پیچیدگی است.
قسمتی از نوشته های آقای کریستف در مورد سیاست خارجی آمریکا و ایران از این قراراست:
« برای شروع، به این فکر کنید که در چند دهه گذشته کدام کشور بیشتر به ایران مساعدت رسانده است. نه روسیه، نه چین و نه هند! بلکه ایالات متحده آمریکا تحت ریاست جمهوری جرج دبلیو بوش. ابتدا ما طالبان را در افغانستان یعنی دشمن همسایه در شرق آن کشور را سرنگون کردیم. سپس دولت صدام حسین در عراق، یعنی در همسایگی غرب آن کشور که تهدیدی مرگبارتر علیه ایران بود را برداشتیم. به رابطه امروزه ایران و عراق توجه کنید: به نظر می رسد که ما تن به جنگی غم انگیز در عراق دادیم اما ایران برنده آن بود».
«آمریکایی ها می پندارند ایران کشوری است با حکومتی پلیسی اما کنترل مطلق رژیم بر امور، غلو است چرا که ایرانی ها توقف ناپذیرند. هنگام مصاحبه با مردم در ساحل زیبای دریای خزر، یک پلیس لباس شخصی با هیاهو جلو آمد. ابتدا تصور کردم زن جوانی که با من مصاحبه می کرد برای انتقاد از رژیم دچار مشکل شده است. ولی نه چنین نبود. گناه او بالا زدن آستین هایش بود.
پلیس سر او داد زد و او سر پلیس. هیچ یک مرعوب نشدند. در نهایت، آن خانم جوان ساعد خود را کمی بیشتر پوشاند و مرد پلیس تن به آتش بس داد.
این برخورد یادآور آن بود که ایران، نه آنطوری که از دور به نظر می رسد، کشوری متناقض است. بر اساس گزارش کمیته حمایت از روزنامه نگاران، ایران بیشتر از هر کشور دیگری روزنامه نگاران را زندانی کرده است. در عین حال ایران مجلسی قوی و رسانه های خبری ای دارد که نظراتشان (در برخی موارد) در تضاد با یکدیگر هستند. گروهی از ترکهای آذری به دنبال جدایی و الحاق به کشور آذربایجان هستند در حالی که رهبر کشور، ترک آذری می باشد. در بعضی موارد رژیم ایران از نظریات ضد-سامی استقبال می کند در حالی که یک عضو مجلس یهودی می باشد. ایرانی ها بدون نگرانی از شنود دیگران از دولت گله می کنند در حالی که شرکت کنندگان در تظاهرات شکنجه می شوند، همجنس گرا ها با اعدام روبرو می شوند و اقلیت مذهبی بهایی تحت سرکوبی غیر قابل تصوری قرار دارند».
چهارمین بخش سفرنامه ۲۷۳۶ کیلومتری آقای کریستف به ایران، این بار هم با یک مجموعه ویدیوئی همراه است، که او رادر مراحل مختلف تهیه خبر و گزارش ، از جمله مصاحبه با طبقات مختلف مردم در ایران نشان می دهد.
