زهرا رهنورد با انتقاد از «حاکمان بی‌اعتنا به مطالبات ملت بویژه زنان که سال هاست که زنان و دختران را از حقوق انسانی خود محروم کرده‌اند» نوشت: «آزادیخواهی و تمایل به سبک زندگی بر اساس سلیقه‌های فردی و عمومی و رفع تبعیض جنسیتی، جوابش گلوله نیست؛ بلکه تسلیم بی چون چرای حاکمان است.»
او که همراه با همسرش، میر حسین موسوی، از رهبران اعتراضات به نتایج انتخبات سال ۱۳۸۸، از بهمن سال ۱۳۸۹ در حصر خانگی به سر می برد، در مطلبی که در کانال تلگرامی «کلمه» منتشر شد، افزود: ▫️در کشور ایران، زنان و مردان شجاع بسیاری، عمر و جوانی خود را پشت میله‌های زندان سپری می‌کنند؛ اما در سطح کشور نیز زنان و دختران در زندانی به نام حجاب اجباری روزگاری را پر از رعب و وحشت، اما با پایداری و شجاعت می‌گذرانند و پدران و مادران دادخواه که عزیزان و فرزندانشان با گلوله و اعدام کشته شده‌اند به جای دادرسی، زندانی می‌شوند.»
خانم رهنورد با اشاره به زندانی بودن نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی، که جایزه صلح نوبل امسال را دریافت کرد، نوشت: «یکی از منسوخ‌ترین جلوه‌های رفتار ستم گرانه، تداوم زندان بانوی برنده جایزه صلح نوبل، آن هم در شرایطی است که اقبال جهانی می‌تواند فرصت بزرگی را برای خدمتگذاری به ملت و کل بشریت در اختیار او قرار دهد؛ اما حاکمان با این اقدام خود اعلام می‌کنند که ارزشهای جهانی را به سخره گرفته‌اند.»
وی همچنین اشاره کرد که «همبستگی زنان و مردان در رفع فقر و گرسنگی آحاد انسان‌ها و زدودن نابرابری و به دنبال آن تحقق آزادی و توسعه و رفاه عمومی موفق خواهد بود.»
زهرا رهنورد در پایان با اشاره به سیل در استان سیستان و بلوچستان و بی توجهی حکومت برای کمک رسانی که انتقادهای زیادی را به دنبال داشت، نوشت: «هموطنان سیستان و بلوچستان که در این سیاه زمستان غرق در سیل بنیان‌کن شده‌اند (که آن هم به نوعی ناشی از بی‌سیاستی مسئولان امر است) به جای همدلی در ارسال و دریافت امداد و لباس و سرپناه و دارو، صندوق رای دریافت می‌کنند! آیا تعداد آراء باطله و یا سقوط درصد مشارکت ملت؛ عبرت‌آموز آنان نیست؟»
خانم رهنورد در سالیان نخست پس از انقلاب بهمن ۵۷ از حامیان جدی حجاب اسلامی در ایران بود.