بیست و سوم ماه آوریل، روزی است که ویلیام شکسپیر نمایشنامه‌نویس مشهور انگلیسی و میگل د سروانتس، رمان‌نویس اسپانیایی و خالق «دون کیشوت» از دنیا رفتند.
به همین مناسبت سازمان آموزشی، علمی، و فرهنگی ملل متحد، «یونسکو»، از سال ۱۹۹۵ این روز را به عنوان «روز جهانی کتاب و حق مؤلف» نامگذاری کرده است.
اما امسال که میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا به دلیل شیوع ویروس کرونا در قرنطینه به سر می‌برند، لذت کتابخوانی از همیشه بیشتر احساس می‌شود.
فروش کتابهای دیجیتال بالا رفته و آثار ادبیات کلاسیک دوباره خوانده می‌شوند.
بسیاری از خواننده‌ها در این روزهای بحرانی به سراغ کتابهایی رفته‌اند که شرایطی مشابه شرایط این روزها را در قالب داستان تصویر کرده‌اند.
«نقاب مرگ سرخ» اثر ادگار الن پو، نویسنده آمریکایی
«نقاب مرگ سرخ» داستان کوتاهی است که در سال ۱۸۴۲ نوشته شده است. این اثر داستان شاهزاده‌ای شادمان و بی‌پروا است که می خواهد با برگزاری یک مهمانی باشکوه در میان دیوارهای ستبر و بلند کاخش از «مرگ سرخ»، بلایی که جان افراد را طی یک ساعت می‌گیرد، بگریزد. اما مرگ سرخ به همه اتاق‌های آن عمارت رسوخ می‌کند و از آن گریزی نیست.
«طاعون» اثر آلبر کامو، فیلسوف و نویسنده فرانسوی
کتاب «طاعون» از همان آغاز شیوع کرونا به فهرست پرخواننده‌ترین کتابهای اروپا راه پیدا کرد. این کتاب توصیف شهری است که به طاعونی مرموز مبتلا شده است. کامو در این اثر درخشان خود، طاعون را به عنوان نمادی از هراس می‌داند و در این قالب، شرایط جوامع تحت حکومت‌های دیکتاتوری را تصویر می‌کند.
کوری نوشته ژوزه ساراماگو، نویسنده پرتغالی
این نویسندهٔ برنده جایزه نوبل ادبیات در این اثر خود که چاپ سال ۱۹۹۵ است، از اپیدمی کوری در شهری بی نام و نشان می‌گوید. مردم یکی پس از دیگری بینایی خود را از دست می‌دهند و دولت آنها را قرنطینه می‌کند. اما یک چشم‌پزشک و همسرش که بینایی‌اش را از دست نداده قهرمانان این داستان وحشتناک می‌شوند.
«آخرین نفر» از مری شلی، نویسنده انگلیسی و خالق «فرانکنشتاین»
مری شلی در این اثر خود، که در سال ۱۸۲۶ چاپ شد، سال ۲۰۹۲ را تصویر می‌کند. دنیا دچار یک بیماری همه‌گیر شده است که در نهایت یک نفر از آن جان سالم به در می‌برد. داستان این اثر پیرامون زندگی این آخرین بازمانده شکل می‌گیرد.
«یادداشت‌های سال طاعون» نوشته دانیل دفو، نویسنده انگلیسی و خالق «رابینسون کروزوئه»
از این اثر که در سال ۱۷۲۲ نوشته شده به عنوان یکی از جامع‌ترین آثار ادبیات کلاسیک پیرامون بیماری همه‌گیر و روابط انسانی یاد می‌شود. دفو در این شاهکار خود فضای شهر لندن را که گرفتار طاعون شده است، لحظه به لحظه مستند می‌کند.