یادداشتی در روزنامه پولیتیکو از ریچارد گلدبرگ، مشاور ارشد «بنیاد دفاع از دموکراسی ها»
دو نکته در راس دستور کار سفر امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه، به واشنگتن قرار دارد: حفظ نیروهای آمریکایی در سوریه و حفظ پرزیدنت دونالد ترامپ در توافق هسته ای ایران.
رهبر فرانسه برای مجاب کردن پرزیدنت ترامپ که تصریح کرده است قصد ترک هر دو را دارد کار دشواری پیش رو خواهد داشت. تنها بخت موفقیت او در مصالحه با ترامپ است که یک پیروزی سیاسی برای او و همزمان تامین کننده منافع فرانسه خواهد بود.
از کسی پنهان نیست که فرانسه از ابتدا به توافق هسته ای ایران علاقه ای نداشت. مقام های فرانسوی خصوصی به تمام ایرادهای برجام از موشک ها تا بازرسی ها و تاریخ انقضای محدودیت ها اذعان داشته اند. اما در عین حال اصرار دارند که از اعمال تغییرات در توافقی انجام شده حمایت نمی کنند. از این رو مذاکرات آمریکا و اروپا به درخواست ترامپ برای اصلاح برجام احتمالا به خروج آمریکا منجر خواهد شد.
ماکرون خارج از چارچوب برجام، بر مبنای اظهار نظرهای علنی اش، اصلا در مورد ایران و دست نشانده هایش موضعی نرم نشان نداده است. او در ماه فوریه خواستار نظارت بین المللی بر برنامه موشک های بالیستیک ایران شد و ادعا کرد که «مکانیزمی از تحریم ها و کنترل» برای «امنیت منطقه ای» ضروری است.
رئیس جمهوری فرانسه هنگام میزبانی از ولیعهد عربستان سعودی خواستار «تلاش های بیشتر برای محدود کردن فعالیت های بالیستیک و توسعه طلبی منطقه ای ایران» شد.
اگر ماکرون خواهان پایان دوره اسد در سوریه است و نمی خواهد آن کشور پایگاه حمله داعش باشد، به چیزی بیش از یک بازدارندگی نظامی تحت رهبری آمریکا نیاز دارد؛ او لازم است شبکه مالی ایران را تعطیل کند.
در رویکرد فرانسه در برابر برجام و سوریه تناقضی وجود دارد. ماکرون از یک سو می خواهد ترامپ نیروهای آمریکایی را در سوریه نگاه دارد، از سوی دیگر خواهان اعمال دوباره تحریم های مالی علیه ایران نیست.
اگر پرزیدنت ترامپ از پیشنهاد اروپایی ها برای اصلاح برجام راضی نباشد، احتمال دارد که او نه تنها تحریم ها علیه بانک مرکزی ایران را بلکه کل تحریم های شورای امنیت و تحریم های آمریکا را دوباره اعمال کند.
یک راه جایگزین هم وجود دارد. ماکرون می تواند پرزیدنت ترامپ را مجاب کند که کل تحریم ها را دوباره اعمال نکند و به مذاکره با اروپا بر سر اصلاح برجام ادامه بدهد.
هزینه این کار برای ماکرون پذیرش مشروعیت تحریم دوباره بانک های ایران از جمله بانک مرکزی و حذف ایران از «سوئیفت» نه بر مبنای برجام که بر مبنای سوریه است.