یادداشتی از الن درشوویتز در بوستون گلوب
دونالد ترامپ، رییس جمهوری منتخب آمریکا، پس از ورود به کاخ سفید با گزینه هایی واقعی برای جلوگیری از دسترسی ایران به جنگ افزار هسته ای روبرو خواهد شد.
پاره کردن توافق هسته ای ایران با توجه به حمایت اروپایی ها از آن و در نتیجه کم اثر شدن تحریم های بین المللی گزینه ای واقع بینانه نیست. پایان دادن به برجام راه ایران را برای دستیابی به تسلیحات هسته ای پیش از انقضا این توافق هموار می کند. هر چند در موارد کوچکی نقض برجام گزارش شده است، ولی ایران در مجموع به مفاد توافق پایبند بوده است.
از طرفی، ادامه سیاست دولت اوباما در قبال ایران هم راه درستی نیست. جمهوری اسلامی پس از به پایان رسیدن زمان بازرسی ها در حدود یک دهه آینده می تواند در مسیر تولید بمب اتم حرکت کند.
گزینه بهتر، اجرای سفت و سخت تمام مفاد برجام است. به ویژه آن جا که در مقدمه نوشته شده است: «ایران پذیرفته است که تحت هیچ شرایطی هرگز در پی ساخت و دستیابی به جنگ افزار هسته ای نباشد».
ملاها ممکن است بگویند جملات مقدمه جنبه توصیه ای دارد و لازم الاجرا نیست و اصرار داشته باشند که محدودیت تعیین شده در برجام خود حاکی از تعهد ایران به عدم تولید بمب اتم است. اما باید روشن کرد که هیچ چیزی در برجام به ایران اجازه تولید تسلیحات اتمی در آینده را نمی دهد. سیاست رسمی جمهوری اسلامی هم به گفته رهبران آن کشور همین بوده است. دولت ترامپ باید ایران را مجبور کند به تمام تعهدات اش از جمله آن چه در مقدمه برجام آماده است پایبند بماند.
کنگره ایالات متحده هم می تواند با تصویب قطعنامه ای به دونالد ترامپ مجوز استفاده از نیروی نظامی برای جلوگیری از تبدیل ایران به یک کشور مسلح به جنگ افزار هسته ای را بدهد.
رهبری جمهوری اسلامی با حضور ترامپ در کاخ سفید چنین گزینه ای را جدی خواهد گرفت. این راه بهترین آلترناتیو برای وضعیت موجود است.بیانیه ای صریح توسط پرزیدنت ترامپ متکی بر قطعنامه کنگره زمینه را برای بدترین گزینه احتمالی آماده می کند و در ضمن اجازه استفاده از مزایای برجام را می دهد. در وضعیت کنونی و بر مبنای برجام، دستیابی ایران به جنگ افزار هسته ای یک دهه به تعویق می افتد در حالی که چنین احتمالی مشروعیت هم می یابد. این نتیجه ای است که پرزیدنت ترامپ نباید آن را بپذیرد.