یادداشتی از جان بولتون در نشریه هیل
رکس تیلرسون، وزیر خارجه آمریکا، با تصدیق پایبندی ایران به برجام به اشتباهی غیرضروری دست می زند. در «قانون بازبینی توافق هسته ای ایران مصوب سال ۲۰۱۵» مقرر نشده است که وزیر خارجه آمریکا پایبندی ایران را تصدیق یا رد کند. کافی است وزیر خارجه آمریکا تصمیم بگیرد که آماده تصدیق پایبندی ایران به برجام نیست و این که سیاست آمریکا تحت بازبینی است.
این سیاستی بی طرفانه هنگام ادامه بازبینی سیاست آمریکا در برابر ایران است. تصدیق برجام دور از بی طرفی است. اگر آمریکا متعاقبا تصمیم به لغو برجام بگیرد این رویکرد به اعتبارش لطمه می زند.
فرای این رویه ی اداری، مهم است که سیاست آمریکا در قبال ایران به سرعت روشن شود. ترک برجام باید در اسرع وقت به بالاترین اولویت بدل شود. دولت ترامپ باید بازبینی را متوقف و تصمیم گیری را شروع کند. برای رسیدن به این نتیجه که حتی پایبندی ایران به برجام به ضرر منافع ملی آمریکا است به شش ماه زمان نیاز نیست.
استدلال حامیان برجام در دولت ترامپ این است که ترک برجام تعهدات ایالات متحده به موافقت نامه های بین المللی را زیر سوال می برد.
این حرفی مهمل است. وظیفه اصلی رییس جمهوری آمریکا حفاظت از شهروندان در برابر تهدیدهای خارجی است. پرزیدنت جرج هربرت واکر بوش با ترک پیمان ضد موشک های بالیستیک سال ۱۹۷۲، و پرزیدنت جرج دبلیو بوش با صدور دستور عدم پیوستن آمریکا به دادگاه بین المللی لاهه منافع آمریکا را در نظر داشتند.
دولت ترامپ پیشتر با ترک پیمان تغییرات اقلیمی پاریس این شجاعت را نشان داده است. لغو برجام در مقایسه با آن چیزی نیست.
ما باید به فوریت اطلاعات در دسترس درباره مسائلی چون برنامه های مشترک هسته ای و موشکی ایران و کره شمالی را دوباره ارزیابی کنیم.
اگر آیت الله ها بتوانند با انتقال وجوهی به حساب کیم جونگ اون هر گونه توان ظرفیتی کره شمالی را خریداری کنند، بخش عمده ای از مباحثه بر سر برجام به لحاظ استراتژیک بی معنا خواهد بود.
رویکرد فعلی آمریکا در برابر ایران هم خطرناک و هم غیر ضروری است.