الی کلیفتون در مقاله‌ای که در وبسایت «سالن» Salon منتشر شد می‌نویسد، در ماه نوامبر سال گذشته (آذر ماه ۱۳۹۲) و در همان شبی که قدرت‌های جهانی در توافقی اعلام کردند که ایران، در ازای تخفیف‌های محدودی در تحریم‌های اعمال شده بر آن کشور، حاضر شده توسعه برنامه هسته‌ای خود را متوقف کند، گروه «اتحاد علیه ایران هسته‌ای» ( (UANIبا انتشار بیانیه‌ای، که در آن توافق حاصل شده را «ناامید کننده» خواند، نارضایتی خود را از کاهش «نامتجانس» تحریم‌ها علیه ایران ابراز کرد.
مارک والاس دیپلمات پیشین آمریکا و مدیر اجرایی این گروه گفت که نباید در چارچوب این توافقنامه هیچگونه گشایشی در تحریم‌ها به ایران داده می‌شد، زیرا این امر موجب شده است که «جامعه جهانی به شکل فزاینده‌ای فشار تحریم‌ها را از روی اقتصاد ایران بردارد.»
نام این گروه در روزهای پایانی ماه ژوئیه سال جاری (اوایل مرداد ماه) موجب برانگیخته شدن کنجکاوی‌هایی نزد افکار عمومی شد. روزنامه نیویورک تایمز با انتشار مقاله‌ای نوشت که وزارت دادگستری ایالات متحده به روند رسیدگی به شکایت «ویکتور رستیس»، غول کشتیرانی اهل یونان، علیه گروه اتحاد علیه ایران هسته‌ای مداخله ورود کرده تا با این کار جلوی افشای اهداکنندگان مالی به این گروه گرفته شود. البته تاکنون مشخص نشده است که با این کار وزارت دادگستری نگران افشای چه مطلبی بوده است.
گروه «اتحاد علیه ایران هسته‌ای» یکی از گروه‌های فشار کلیدی جهت اجرای تحریم‌هاست. این گروه بطور مداوم گزارشات و بیانیه‌های مطبوعاتی درباره شرکت‌هایی منتشر می کند که بطور غیرقانونی (و با دور زدن تحریم‌ها) وارد معامله با ایران می‌شوند.
وکلای آقای رستیس این گروه را به دریافت کمک مالی با منشأ خارجی و همچنین اخاذی شرکت‌ها برای دریافت کمک مالی متهم می‌کنند. این در حالی است که این گروه، آقای رستیس و شرکت او را به این که شرکتی ساختگی به جهت معامله با حکومت ایران است، متهم کرده‌اند.
شاید در میان مطالبی که وزارت دادگستری خواهان عدم افشای آن بوده، ارتباط گروه «اتحاد علیه ایران هسته‌ای» با توماس کاپلان، یکی از بزرگترین سرمایه‌گذاران در حوزه فلزات گرانبها، است. کاپلان یکی از اصلی‌ترین سرمایه‌گذاران در حوزه طلا و دیگر فلزات گرانبها است. به گفته او، این نوع سرمایه‌گذاری در دوران ناآرامی‌های سیاسی و اقتصادی نه تنها ارزش خود را حفظ می‌کند، بلکه افزایش هم می‌یابد.
به گفته الی کلیفتون، نحوه دقیق ارتباط گروه «اتحاد علیه ایران هسته‌ای» با آقای کاپلان معلوم نیست، اما رگه‌های این ارتباط تاحدی مشخص است. مثلا آقای والاس، مدیر اجرایی این گروه، شریک چندین معدن در قالب گروه سرمایه‌گذاری آقای کاپلان به نام «تگریس» (Tigris) طی شش سال گذشته است. این دو نفر مشترکاً وارد سرمایه‌گذاری بر روی فلزات گرانبها می‌شوند، زیرا بر این باورند که این فلزات در دوران ناامنی اقتصادی و سیاسی ارزشمندتر می‌شوند.
بنا به اظهارات گروه سرمایه‌گذاری تگریس، در صورت بروز «ناامنی سیاسی در خاورمیانه» این شرکت سود خواهد برد. مثلا اگر مخالفان توافق هسته‌ای با ایران بتوانند دست بالا را داشته باشند، این امر میسر خواهد شد.
یکی از مسوولین پیشین دولت باراک اوباما که پیگیر مسائل خاورمیانه است، در گفتگو با وبسایت سالن (Salon) گفت «گروه‌هایی مانند اتحاد علیه ایران هسته‌ای و هم فکرهای آنها، به دنبال ارائه راه حل بلندمدت نیستند ... آنها در حقیقت به دنبال آن نیستند که ایران به سلاح هسته‌ای دست نیابد... کوبیدن سیاست‌های ایران توسط گروه‌های طرفدار اسرائیل، یک رویه معمول است.»
وی در ادامه می‌افزاید «نگرانی من از آنجا نشات می‌گیرد که این گروه‌ها نمی‌فهمند که اگر ایران به بمب دست یابد، مسیر ناگزیر ما جنگ است، و جنگ در این منطقه به منزله جنگ جهانی سوم است و نه مسابقه کیک خوری.»
گروه اتحاد علیه ایران هسته‌ای در سال ۲۰۰۸ تشکیل شد و از وجود کارشناسان سیاسی و اطلاعاتی و دیپلمات‌های پیشین از کشورهای آلمان، اسرائیل و بریتانیا بهره می‌برد.
برپایه پرونده مالیاتی آقای والاس، که در زمان ریاست جمهوری جورج بوش نماینده ایالات متحده در سازمان ملل متحد بود، تنها ۹۳ هزار و ۷۴۴ دلار در سال ۲۰۰۸ و ۱۰ هزار و ۴۱۶ دلار در سال ۲۰۰۹ از گروه اتحاد علیه ایران هسته‌ای دریافت کرده است. در وبسایت این گروه آمده است که آقای والاس مدیر اجرایی گروه سرمایه‌گذاری تگریس است.
الی کلیفتن در ادامه مقاله خود در وبسایت «سالن» می‌نویسد، استیون اس. دراخمن، لارا پام و یوجین کیم نیز نه تنها در یکی از شرکت‌های آقای کاپلان مشغول به کار بوده‌اند، بلکه تحت عناوین به ترتیب «مشاور ارشد» ، «مدیرعملیات» و «کارآموز» در گروه اتحاد علیه ایران هسته‌ای نیز کار کردند.
در حقیقیت، آقای کاپلان کمک‌های نیکوکارانه فراوانی برای گروه‌های بشردوستانه یهودی یا مرتبط به اسرائیل انجام داده است.
کاپلان و والاس شرطبندی بزرگ بر روی یک سری از سرمایه‌گذاری‌ها انجام داده‌اند که به گفته خودشان در هنگام بروز ناآرامی در خاورمیانه، یا به ارزش آنها افزوده یا این که دست کم ارزش آنها حفظ خواهد شد.
در پایان، گروه اتحاد علیه ایران هسته‌ای ( (UANIمجموعه‌ای است که پیگیرانه منتقد تلاش‌های دولت باراک اوباما در رسیدن به راه حل سیاسی برای مساله هسته‌ای ایران بوده و از طرفی با اهداف مؤسسات و افرادی که روی احتمال درگیری در منطقه شرطبندی کرده‌اند، بسیار نزدیک است.
الی کليفتون، از اعضای پروژه The Investigative Fund در مؤسسه «نيشن» (The Nation Institute)، نهاد غيرانتفاعی فعال در عرصه رسانه است.
---------------------------------------------
برگردان فارسی اين مقاله تنها به جهت اطلاع‌رسانی منتشر شده و نظرات بيان شده در آن، الزاماً بازتاب ديدگاه صدای آمريکا نيست.