بررسی رویکرد دولت اوباما در خاورمیانه و تاثیر آن بر دولت آینده آمریکا

مرورگر شما HTML5 را پشتیبانی نمی کند

موسسه خاورمیانه در شهر واشنگتن نشست یک روزه ای در ارتباط با تحولات خاورمیانه و سیاست دولت ایالات متحده در برابر تنش و درگیری در منطقه و تاثیر آن بر سیاست دولت آینده آمریکا برگزار کرد.

کارشناسان حاضر در این نشست که روز روز یکشنبه برگزار شد، قضاوت‌های متفاوتی از رویکرد دولت باراک اوباما رئیس جمهوری ایالات متحده درمورد تحولات خاورمیانه و سیاست و استراتژی خارجی او ارائه دادند.

پرم کومار معاون گروه آلبرایت استون بریج مهم‌ترین میراث دوره ریاست جمهوری اوباما را امضای توافق هسته ای با ایران توصیف کرد، و افزود سیاست خارجی آقای اوباما که در سخنرانی وضعیت کشور در سال ۲۰۱۳ مطرح کرد، مساله حفظ امنیت ملی کشور، حفاظت از دسترسی آزاد جهان به منابع انرژی، حمایت از متحدان و بازداری از تولید و گسترش سلاح‌های کشتار جمعی بوده است.

در مقابل مایکل سینگ عضو ارشد مؤسسه واشنگتن در امور خاور نزدیک در گفتگو با صدای آمریکا اظهار عقیده کرد که مهم‌ترین مساله، عدم وجود یک استراتژی قوی درمنطقه از سوی دولت باراک اوباما بوده است و درگیری‌های خاور میانه برای سال‌ها ادامه خواهد یافت.

او گفت "تصور می‌کنم ایالات متحده و کشورهای دیگر منطقه با این مسایل بطور مؤثر با چالش درگیر هستند و اینها مشغله فکری بسیاری برای دولت آینده آمریکا فراهم خواهد کرد که چگونه به نحو بهتری با مساله سوریه، داعش و تروریست‌های جهادی روبرو شوند و بسیاری از این مسایل به رییس جمهوری آینده آمریکا محول خواهد شد."

آقای سینگ در عین حال گفت، آمریکا ظرفیت و توانایی کامل برای حل این مسایل را در اختیار دارد و با اتخاذ یک استراتژی درست و بلندمدت، و با رهبری قوی، می‌تواند بحران خاورمیانه را به مسیر درست هدایت کند.

اعضای پنل به اتفاق دخالت روسیه در سوریه را عامل امتیازی برای مسکو در مذاکرات توصیف کردند و گفتند این دخالت گزینه آمریکا را برای حل صلح آمیز بحران سوریه محدود کرده و اهرم قوی تری برای روسیه برای اعمال مواضع خود فراهم می‌کند.

رابین رایت عضو مؤسسه وودرو ویلسون نیز گفت، در کشورهای خاورمیانه تنها مساله ثبات نیست که باید در اولویت قرار گیرد؛ مساله محرومیت‌ها و عدم فرصت و ارقام بالای بیکاری و ناامیدی در میان جوانان، نیز شایسته توجه است.

خانم رایت همچنین به اوضاع تونس اشاره کرد، که بهارعرب در آن کشور به شرایط بحرانی نیانجامید.