یادداشتی از بهنام بن طالب لو در نشریه هیل
خروج رکس تیلرسون از وزارت خارجه آمریکا برای دشمنان ایالات متحده، خصوصا تهران و پیونگ یانگ، امری ناخوشایند است.
مایک پمپئو ، گزینه مدیریت وزارت خارجه آمریکا، نگاهی روشن به تهدیدهای برآمده از ایران و کره شمالی دارد.
بنا بر گزارش ها، اتحادیه اروپا و آمریکا پنج شنبه در برلین برای یافتن یک موضع مشترک بر سر این موارد ملاقات می کنند: موشک های بالیستیک ایران (وسیله بالقوه حمل و پرتاب کلاهک هسته ای)، بندهای موسوم به غروب (زمانبندی انقضاء محدودیت ها در توافق هسته ای) و بهبود بازرسی ها و روند تایید (برای اطمینان از این که هیچ ماده هسته ای برای مصارف نظامی استفاده نشود). کسب یک تعهد از اتحادیه اروپا بر سر اصلاح ایرادهای برجام لازم است ولی کافی نیست.
معرفی و تایید احتمالی مایک پمپئو از سوی سنا به این معنا است که آمریکا در تحقق یک چارچوب مشترک با اروپا برای مقابله با برنامه هسته ای ایران جدی است. این تحول همچنین می تواند علامتی حاکی از جدیت آمریکا به خروج از برجام در صورت عدم اصلاح آن باشد.
در اولین سال حیات توافق هسته ای ایران، پمپئو در یادداشتی از قانونگذاران همکار خود در کنگره آمریکا خواست «در جهت تغییر رفتار ایران و نهایتا تغییر رژیم ایران عمل کنند».
این اظهار نظر او می تواند اهرم فشاری در دیپلماسی دو جانبه آمریکا و اروپا در آینده باشد.
ایران از زمان تصویب برجام به پرتاب آزمایشی بیست و سه موشک بالیستیک دست زده است.
تغییر مدیر در طبقه هفتم وزارت خارجه آمریکا همیشه به سیاست خارجی نو یا موثرتری نمی انجامد، ولی لازمه دیپلماسی موفق، یک دیپلمات ارشد است که می تواند چالش های عمده امنیت ملی متحدان و شرکای آمریکا را به خوبی بیان کرده و تبلیغات و گفتمان غالب دشمنان آمریکا را ناکام بگذارد.