یادداشتی در روزنامه هیل از رابرت سی. اوبرایان، نماینده ویژه ریاست جمهوری در وزارت خارجه آمریکا در امور گروگان ها
بدترین گروگانگیر شهروندان آمریکایی کشوری به نام ایران است.
ایران از آغاز رژیم انقلابی اش سیاست عامدانه ای را در گروگانگیری و بازداشت ناعادلانه آمریکایی های بیگناه دنبال کرده است. ایران با گروگان گرفتن ۵۲ دیپلمات آمریکایی در سفارت آمریکا در تهران ۴۴۴ روز تمام معیارهای دیپلماسی دو هزارسال گذشته را زیر پا گذاشت.
ایران از آن زمان به طور مستقیم یا از طریق حزب الله و دیگر گروه های وابسته اش دیپلمات ها، کوهنوردها، دانشجویان، گردشگران، دارندگان اقامت دائم هنگام دیدار خانواده شان، تاجران و ملوان های آمریکایی را گروگان گرفته است. ایران متاسفانه به این رفتار غیرمتمدنانه و غیراخلاقی تا امروز ادامه می دهد. خانواده باب لوینسون بیش از ۱۱ سال است که می کوشند او را به خانه بازگردانند. رژیم ابتدا اذعان کرد در سال ۲۰۰۷ باب لوینسون را در بازداشت داشته است، اما اکنون هر گونه اطلاع درباره او را تکذیب می کند.
سیامک نمازی، تاجر ایرانی آمریکایی و پژوهشگر مرکز ویلسون، در وضعیتی هولناک در زندان مخوف اوین محبوس است. ایران او را به امید استفاده به عنوان اهرم فشار نگاه داشته است.
ایران، دو سال پیش، شی یو وانگ، دانشجوی دانشگاه پرینستون، را بازداشت کرد. جرم او چه بود؟ پژوهش تز دکترا در ایران، با اجازه تهران، بر روی تاریخ سلسله قاجار. شی یو همسر و پدری جوان است. پسر پنج ساله اش بدون پدر بزرگ می شود.
«کارگروه بازداشت های خودسرانه سازمان ملل متحد» طی دو سال گذشته از ایران خواستار آزادی آقایان وانگ، نمازی و لوینسون شده است.
جان کری، وزیر خارجه پیشین آمریکا، اخیرا در مصاحبه ای گفت محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، به او قول داده بود سیامک نمازی پس از امضای برجام آزاد شود. رهبر جمهوری اسلامی معتقد است در حالی که سیامک در زندان اوین رنج می کشد، ایران باید از مزایای برجام بهره ببرد.
پرزیدنت ترامپ از زمانی که پا به کاخ سفید گذاشت نشان داد که بازگرداندن آمریکایی ها به کشور در صدر اولویت های دولت او است. رئیس جمهوری و وزیر خارجه هزینه ای را که شبکه های تروریستی و کشورهای یاغی مانند ایران بر گروگان های آمریکایی و خانواده شان تحمیل کرده اند، درک می کنند.
با این وجود، دولت، تروریست ها و کشورهای یاغی را با پرداخت میلیون ها یا میلیاردها دلار به ادامه گروگانگیری تشویق نمی کند.
اگر ایران یا دیگران می خواهند بخشی از جامعه بین المللی باشند، نخستین گام، تقبیح این رفتار وحشیانه و آزادی فوری گروگان های آمریکایی است.
روابط ایالات متحده و ایران می تواند بهبود پیدا کند، اما تا زمانی که تهران بیگناهان آمریکایی را گروگان می گیرد، روابط بهتر نخواهد شد.