در پی تمديد ضرب الاجل گفتگوهای هسته‌ای ايران و گروه ۵+۱ در وين، سخنگوی کاخ سفيد عصر روز جمعه گفت در صورت عدم تمايل ايران به حل مسائل باقيمانده، مذاکره کنندگان ايالات متحده به آمريکا باز خواهند گشت.
جاش ارنست در نشست خبری روزانه خود در واشنگتن گفت، باراک اوباما رئیس جمهوری ایالات متحده به هیئت مذاکره کننده آمريکا در وین گفته است تا زمانی که مذاکرات بطور مفيد و سازنده پیش می‌رود، در وين بمانند.
سخنگوی کاخ سفيد در زمينه تصميم بعدی آقای اوباما در صورت عدم توافق گفت «همانطور که دولت بارها گفته است، برای اينکه مطمئن شويم ايران به دنبال دستيابی به سلاح اتمی نيست، هنوز همه گزينه‌ها روی ميز است. اما آنچه در حال حاضر مد نظر ماست، استفاده از فرصت ديپلماتيک است، (گزينه‌ای) که به اعتقاد رئیس جمهوری بهترين راه برای جلوگيری از دستيابی ايران به سلاح اتمی است.»
سخنگوی کاخ سفيد در ادامه تاکید کرد، اما اگر مشخص شود که ايران تمايلی به گفت و گوی سازنده برای حل مسائل باقيمانده نداشته باشد، در آن صورت مذاکره کنندگان آمريکايی بايد به آمريکا برگردند.
جاش ارنست افزود، ضرب الاجل‌ها تعیین کننده مذاکرات نیستند.
مهلت اعلام شده دوشنبه سیزدهم ژوئیه (۲۲ تیر ماه) برای رسیدن به توافق جامع و نهایی بر سر برنامه هسته‌ای ایران، سومین ضرب الاجلی است که از پایان مهلت مقرر ۳۰ ژوئن به این سو در نظر گرفته شده است.
ایران و شش قدرت جهانی عضو گروه ۱+۵، شامل ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، روسیه، چین و آلمان، روز سوم آذر ۱۳۹۲ در ژنو سوئیس به توافقی اولیه بر سر برنامه اتمی ایران رسیدند و قرار بود ظرف یک سال به توافق جامع و نهایی دست یابند.
با این حال دو طرف روز سیزدهم فروردین سال جاری در شهر لوزان سوئیس، به تفاهمی سیاسی درباره اجزای اساسی یک توافق جامع بر سر برنامه هسته‌ای ایران دست یافتند، که قرار بود تا پایان ماه ژوئن ۲۰۱۴ میلادی متن توافق جامع را ثبت و نهایی کنند.
ضرب الاجل ۳۰ ژوئن (نهم تیر ماه) برای رسیدن به توافق جامع هسته‌ای روز سه‌شنبه به پایان رسید و با توجه به اختلافات باقی مانده، طرفین تصمیم گرفتند گفتگوها را تا هفتم ژوئیه (۱۶ تیر ماه) تمدید کنند.
با سپری شدن این تاریخ، گفتگوها به صورت روز به روز ادامه یافت، اما مهلت نهم ژوئیه - تاریخی که کنگره آمریکا برای دریافت متن توافق اتمی با ایران و بررسی آن طی یک دوره ۳۰ روزه تعیین کرده بود - ضرب الاجلی غیررسمی برای طرفین گفتگوها بود.
برخی بر این عقیده بودند که مذاکره کنندگان ایرانی و آمریکایی می‌خواهند پیش از فرا رسیدن این تاریخ به توافق دست یابند، چرا که حصول توافق پس از آن تاریخ، دوره بررسی توافق در کنگره را به ۶۰ روز افزایش می‌داد.