یادداشتی از ایلای لیک در بلومبرگ
یکی از عباراتی که دیپلمات های ایرانی و حامیان رژیم علاقه دارند تکرار کنند این است که جمهوری اسلامی در زیر تهدید رفتارش را تغییر نمی دهد. آن ها می گویند تحریم و تهدید جواب نمی دهد، ولی تعامل و احترام متقابل چرا.
اما تهدید رژیم ایران پیشتر جواب داده و ممکن است دوباره جواب بدهد. واکنش حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، گویای این نکته است. تهران در واکنش به اقدام ترامپ در ترک برجام تصمیم به آغاز غنی سازی اورانیوم و اخراج بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی نگرفت و اعلام کرد با اروپا در توافق می ماند.
تاریخ نشان می دهد، رژیم ایران اگر باور داشته باشد تهدیدهای ترامپ اعتبار دارد تندروی نخواهد کرد.
ایران به لحاظ تاریخی به تهدیدهای صریح و مستقیم پاسخ داده است. شناخته شده ترین نمونه برنامه جنگ افزار هسته ای ایران است. بخش عمده فعالیت های رژیم در طراحی و آزمایش جنگ افزار هسته ای پیش از سال ۲۰۰۳ انجام گرفته بود. چرا تهران در آن سال تصمیم به توقف این فعالیت ها گرفت؟ اشغال عراق به دستور جرج بوش یکی از مولفه های این تصمیم رژیم بود.
خلاف آن هم صدق می کند. وقتی رژیم ایران احساس امنیت کند، تخاصمی تر می شود. قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران، پس از توافق هسته ای سال ۲۰۱۵ به مسکو رفت تا روسیه را به حمایت هوایی از شبه نظامیان مورد حمایت ایران در جنگ برای حفظ دیکتاتور سوریه مجاب کند. تهران در همین دوره آزمایش موشک های بالیستیک را شروع کرد.
با ورود ترامپ به کاخ سفید از مانورهای خصمانه ایران در خلیج فارس در برابر شناورهای آمریکایی کاسته شد.
تصمیم ترامپ به ترک برجام ممکن است فرصتی برای ایران در راستای ایجاد شکاف میان آمریکا و متحدان اروپایی اش باشد.
ترامپ تهدید کرده است اگر ایران فعالیت های هسته ای اش را از سر بگیرد مشکلاتی به مراتب بزرگتر خواهد داشت. امیدواریم رهبران ایران برای امنیت جهان و منطقه هم که شده تهدید ترامپ را جدی بگیرند.
تاریخ نشان می دهد که تهران در لحظات ضعف همکاری می کند. آیا ترامپ چنین لحظه ای را پدید آورده است؟