یادداشتی از ایلای لیک در بلومبرگ
ما پیشتر شاهد این امر بوده ایم که یک رهبر نوظهور رقبای سیاسی اش را به اتهام فساد دستگیر می کند تا راه خود به سوی قدرت را هموار کند. معمولا این اتفاقات به سود منافع آمریکا تمام نمی شود. نگاهی به ولادمیر پوتین و شی جین پینگ برای این مهم کافی است.
اما در عربستان سعودی، پس از این که محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی، رقبای خود از جمله وزیران کنونی و پیشین و شاهزاده ها و میلیاردرها را کنار زد، دلیلی برای خوش بینی محتاطانه وجود دارد.
در یک حکومت پادشاهی که به طور سنتی با مصالحه و اجماع اداره می شود، این عمل بازی خطرناکی به نظر می رسد. ولی حرکت های اصلاحی گذشته به اقداماتی نیم بند منتهی شده است.
این یکی از دلایل تقدیر پرزیدنت ترامپ از ولیعهد ۳۲ ساله سعودی است. گزارش ها از نقش جرد کوشنر، مشاور و داماد پرزیدنت ترامپ، در جلب حمایت شورای امنیت ملی کاخ سفید از محمد بن سلمان حکایت دارد. هر چند کوشنر در سیاست خارجی آماتور است ولی غریزه اش درست عمل می کند.
تصفیه رقیب اغلب نشانه بدی است. اما در این مورد ممکن است نشان از بی صبری برای اصلاحات باشد.
با این وجود بعضی کارشناسان معتقدند شاهزاده جوان در شرایطی که از یک سو با ایران و از سوی دیگر با قطر دست و پنجه نرم می کند برای اصلاحات داخلی بیش از حد سریع عمل می کند.