استفاده از دی‌ان‌ای به دست آمده از یک گونه منقرض‌شده برای «دوباره زنده کردن آن با استفاده از علم ژنتیک»، که ایده اصلی مجموعه فیلم‌های پارک ژوراسیک بود، شاید در آستانه به تحقق پیوستن است.
به گزارش رادیوی عمومی ملی ایالات متحده «ان‌پی‌ار»، اکنون یک شرکت قصد دارد ماموت‌های پشمی را، که آخرین آنها هزاران سال پیش در زیست‌بوم توندرایی قطب شمال منقرض شدند، به حیات بازگرداند.
جورج چرچ، استاد ژنتیک دانشگاه هاروارد، که به دلیل فعالیت‌های پیشگامانه‌اش در توالی‌یابی ژنوم و پیرایش ژن شهرت دارد، با در اختیار داشتن یک بودجه ۱۵ میلیون دلاری، امیدوار است این شرکت عصری را آغاز کند که ماموت‌ها «دوباره در منطقه توندرایی قطب شمال گام بگذارند.»
او و دیگر پژوهشگران همچنین امیدوارند که گونه احیا شده بتواند در مقابله با تغییرات اقلیمی نقش داشته باشد.
این شرکت به نام «کولاسل»، در پاسخ به پرسش‌های ارسال شده ان‌پی‌آر گفت: «ما در تلاش هستیم تا موجوداتی را که با انقراض آنها یک خلا زیست‌محیطی به جا گذاشته شده، بازگردانیم.»
این شرکت افزود که همزمان با فعالیت برای حفاظت و نگهداری از موجودات در خطر انقراض، تلاش می‌کند موجوداتی را شناسایی کند که می‌توانند با دریافت قابلیت‌هایی از اجداد منقرض شده‌شان، در محیط جدیدی که به شدت به آن نیاز دارند، دوام بیاورند.
پروفسور چرچ و دیگران بر این باورند که زنده شدن ماموت‌ها می‌تواند حفره‌ای را که انقراض ماموت ها حدود ده هزار سال پیش در اکوسیستم ایجاد کرده بود، پر کنند.
اما لووه دالن، استاد ژنتیک تکاملی در مرکز دیرینه‌شناسی مستقر در شهر استکهلم سوئد، در مورد این ادعا تردید دارد. او به ان‌پی‌ار گفت: «من فکر نمی‌کنم [زنده شدن دوباره ماموت‌ها] حتی اگر موفقیت آمیز باشد، هیچ‌گونه ... تاثیر سنجش‌پذیری بر میزان تغییرات آب و هوایی در آینده داشته باشد.»
وی افزود که از دید او نه تنها شواهدی برای این مدعا وجود ندارد، بلکه چنین اقدامی می‌تواند بر گرمایش زمین تاثیرات منفی داشته باشد.
ماموت‌ها حدود ۵ میلیون سال پیش بر روی زمین ظاهر شدند و حدود ۱۰ هزار سال پیش جمعیت آنها به شدت کاهش یافت. هرچند، تصور می‌شود که جمعیت تک افتاده‌ای از این موجودات غول‌پیکر تا حدود ۱۷۰۰ سال پیش از میلاد مسیح در سیبری زندگی می‌کردند.
قد بزرگترین ماموت از زمین تا سطح شانه بیش از ۳ متر بود و برآورد می‌شود که بیش از ۱۳ تن وزن داشته است.