«لوکوموتیو رئیسی» در ایستگاه چین؛ شتاب در اجرای قراردادی برای توسعه یا غارت ایران

لوکوموتیو رئیسی در ایستگاه چین؛ شتاب در اجرای قراردادی برای توسعه یا غارت ایران

ابراهیم رئیسی رئیس دولت سیزدهم که به پکن سفر کرده می‌گوید این سفر به دعوت رئیس جمهور چین انجام شده و در آن، اجرایی شدن «سند راهبردی ۲۵ ساله» که بین ایران و چین به امضاء رسیده، دنبال خواهد شد.

روزنامه همشهری درباره این سفر نوشت: «یکی از مسائل مهم بین دو کشور، قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین است؛ توافق جامعی که در خارج، توسط رسانه‌های بیگانه و در داخل توسط برخی، مورد هجمه‌های رسانه‌ای قرار گرفته است.»

خبرگزاری مهر نیز با اشاره به همین نکته به نقل از یک کارشناس اقتصادی نوشت: «از این سفر می‌توان انتظار رشد اقتصادی بالایی داشت یا حتی امید به رشد اقتصادی، ولی تضمین دولت چین نیز مهم است اینکه دولت چین حاضر است در کنار تبادلات میلیارد دلاری با ایالات متحده، سهم تجاری میلیون دلاری با ایران را نیز حفظ کند البته در قاب دوربین و لبخند این امر محال به نظر نمی‌رسد ولی در عمل نیازمند همت بیشتر دولت چین است.»

همزمان روزنامه اعتماد نیز در یادداشتی نوشت که هنوز جزئیات دقیقی از این قرارداد در اختیار تحلیلگران قرار نگرفته است، اما ابراهیم رئیسی هم تلاش می‌کند با توجه به مشکلات اقتصادی ایران و نیازی که کشور به جذب سرمایه‌های خارجی دارد، این قرارداد را احیا کند و زمینه را برای ورود چینی‌ها به حوزه‌های زیرساختی ایران فراهم سازد.»

اگر چه متن قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین منتشر نشده، اما برخی از رسانه‌ها جزئیاتی از این قرارداد را منتشر کردند. از آن جمله نشریه «پترولیوم اکونومیست» در تاریخ ۱۲ شهریور ۱۳۹۸ از سرمایه‌گذاری ۴۰۰ میلیارد دلاری چین در ایران خبر داد و مدعی شد که طی این توافقنامه، چین ۲۸۰ میلیارد دلار در صنعت نفت و گاز ایران و ۱۲۰ میلیارد دلار در صنعت حمل و نقل ایران سرمایه‌گذاری می‌کند اما منتقدان معتقدند، چین در این قرارداد تخفیف‌های سنگین گرفته و عملا نفت ایران را به تاراج خواهد برد.

بر اساس همین گزارش در قرارداد همکاری بین ایران و چین، طرف چینی می‌تواند تا ۵۰۰۰ نیروی امنیتی را با هدف محافظت از سرمایه گذاری خود به ایران بیاورد.

براساس قرارداد ۲۵ ساله، چین، نفت و گاز ایران را با ۳۰ درصد تخفیف می‌خرد و برای بازپرداخت پول نفت ایران هم دو سال مهلت دارد. نکته دیگر اینکه چین می‌تواند بازپرداخت بدهی نفتی خود را با یوان چین انجام دهد.

امتیاز دیگری که به چین داده شده این است که دو سوم مبلغ خرید نفت و گاز، نقد خواهد بود و یک سوم به شکل کالا و خدمات.