عضو کمیسیون انرژی اتاق ایران: ناترازی برق همچنان پابرجا است

یک عضو کمیسیون انرژی اتاق و تجدید پذیر‌ها در اتاق بازرگانی ایران در واکنش به تداوم قطعی برق صنایع و مشترکان خانگی گفت: مشکلات مصرف و تولید برق باعث شده است تا ناترازی برق همچنان پابرجا بماند.

حمیدرضا صالحی در گفتگو با وب سایت «اقتصاد ۲۴»، رشد اقتصادی در ایران را وابسته به برق دانست و گفت تولید برق هر چه رشد بیشتری داشته باشد، اقتصاد وضعیت بهتری دارد.

به گفته وی، صنایع سیمان، فولاد، پتروشیمی و لجستیک از نمونه‌های صنایع مهم در ایران به شمار می‌روند و کمبود برق در تابستان و حتی قطعی‌های مکرر گاز در زمستان اختلالات جدی در روند فعالیت صنایع و واحد‌های تولیدی به‌وجود می‌آورد که امری غیرقابل انکار است.

این اظهارات و وابستگی صنعت به برق در شرایطی است که وب سایت «اقتصاد نیوز» روز پنجم مرداد از افزایش قطعی حتمی برق واحدهای صنعتی در خراسان به دو روز در هفته خبر داد.

برهمین اساس، فعالان صنعتی این استان اعلام کردند که در واحدهای بزرگ حتی روزهایی که قطعی برق وجود ندارد، حداکثر ۱۵درصد برق موردنیاز آنها تامین می‌شود و با این میزان برق، امکان تولید وجود ندارد و فقط واحد تعطیل نمی‌شود.

پیش از این، محمد بحرینیان، پژوهشگر توسعه و صنعتگر، با ارائه‌ آمارهایی اعلام کرده بود که زیان ناشی از تعطیلی هر روز صنعت در ایران، چیزی بیش از پنج هزار و ۷۱۵ میلیارد تومان است.

گزارش‌های رسانه‌های حکومتی نشان می‌دهد که با اعلام دبیر کانون سراسری انبوه‌سازان مسکن، «افزایش ۹۰ درصدی قیمت سیمان به‌دلیل قطعی برق کارخانه‌ها» رخ داده است و برخی «کارگاه‌های تولید مسکن» نیز به دلیل «کمبود سیمان» تعطیل شدند.

تعدیل نیروی کار نیز از دیگر نتایج قطع برق صنایع است که در روزهای اخیر خبرساز شده است.

برهمین اساس و در پی قطع مکرر برق، ۱۶۰ کارگر «ام‌دی‌اف آریاک کیمیای» به دلیل توقف تولید از شغل‌هایشان «تعدیل شدند» .

گزارش‌ها نشان می‌دهد در حالی‌ که جمهوری اسلامی در ۲۰ سال گذشته بخش عمده‌ای از سرمایه‌ها را به بهانه «تولید برق» صرف توسعه برنامه‌های هسته‌ای خود و «تکمیل نیروگاه بوشهر» کرده است، مردم همزمان با تابستان و افزایش دما در ایران با مشکل تکراری قطع گسترده برق روبرو شده‌اند.

شماری از کارشناسان، نداشتن برنامه و رفتار خارج از چارچوب‌های اقتصادی در مباحث توسعه‌ای را عامل اصلی ناترازی در حوزه انرژی می‌دانند و معتقدند با این شیوه حکمرانی نمی‌توان به بهبود شرایط امید داشت.