دو اتحاديه بزرگ کارگری در پرتغال عليه سياست های رياضت اقتصادی آن کشور دست به يک اعتصاب ۲۴ ساعته زدند. ده ها هزار تن از کارکنان بخش ترابری و ديگر بخش های اقتصادی آن کشور دست از کار کشيدند.
دولت پرتغال مجبور است برای تضمين دريافت وام صد وچهار ميليارد دلاری نجات اقتصادی، قوانين رياضت اقتصادی جديدی را به اجرا گذارد.
وسعت اعتراض ها عليه اين سياست ها که پس از تصويب در بودجه سال ۲۰۱۲ آن کشور گنجانده خواهد شد، در دو دهه گذشته در آن کشور بيسابقه بوده است.
کاروالهو دا سيلوا، رهبر سی جی تی پی بزرگترين اتحاديه کارگری در پرتغال، که اين اعتصاب را يک پيروزی می خواند، می گويد: بسياری از شرکت های خصوصی نيز در اين اعتصاب شرکت کردند. اعتصاب بخش حمل و نقل فوق العاده بود. هيچ پرواز تجاری صورت نگرفت، هيچ کشتی در بنادر نبود. ترن ها حداقل سرويس دهی را داشتند. اما مهمتر از همه اعتصاب دانشگاه ها است که هرگز نمونه آن را نديده ايم. اين مساله مهی است.
شرکت های هواپيمايی صدها پرواز خارجی خود را لغو کردند. فرودگاه های ليسبون، پورتو و فارو اساساً خالی بودند. ده ها هزار تن از کارکنان سرويس های حمل و نقل دست از کار کشيدند.
تنها تعداد کمی از کارکنان دولتی و رسانه های خبری سر کار خود حضور داشتند. بسياری از خدمات پزشکی، کلاس های درس و جلسات دادگاه ها نيز لغو شدند. جمع آوری زباله و سرويس های اداره پست کاملا مختل شدند.
اعتصاب ۲۴ ساعته در پرتغال زمانی رخ می دهد که اين کشور، يعنی ضعيف ترين اقتصاد اروپای غربی، با بحران بيکاری فزاينده روبرو ست و در حال فروغلطيدن در بحران رکود اقتصادی است.
بحران اقتصادی پرتغال نشان دهنده بحران اقتصادی در کشورهای حوزه يورو است که هنوز نتوانسته اند راه خروجی برای بحران بدهی های خود بيابند. پرتغال نيز مانند ۱۷ کشور ديگر حوزه يورو مجبور است برای مهار بدهی خود به سياست های رياضت اقتصادی، روی آورد.