بخش انگلیسی صدای آمریکا ـ فمینیست‌ها در اواخر قرن نوزدهم و اوائل قرن بیستم با سازماندهی، تنظیم دادخواست، و برپایی تجمع‌های اعتراضی با شور و علاقه برای حق رای زنان در ایالات متحده کارزار به راه انداختند.
صد سال پیش در این ماه در پی تصویب «متمم نوزدهم قانون اساسی ایالات متحده» زنان سرانجام از حق رای دادن برخوردار شدند.
از زمانی که این متمم در سال ۱۸۷۸ در کنگره ایالات متحده ارائه شد تا زمان تصویب و تائید آن از سوی سه چهارم ایالت‌ها ۴۰ سال طول کشید.
سابقه مبارزه برای حق رای به مجمع حقوق زنان در «سنکا فالز» در نیویورک در سال ۱۸۴۸ برمی گردد. در آن مجمع که در «کلیسای متدودیست وسلیان» برگزار شد حدود ۳۰۰ نفر از جمله فردریک داگلاس، که از طرفداران لغو برده‌داری بود، شرکت کردند. هیچ زن رنگین پوستی در میان آنان حضور نداشت.
آن کلیسا اکنون بخشی از «پارک ملی حقوق زنان» در «سنکا فالز» است که مکانی برای گرامیداشت زادگاه جنبش حقوق زنان محسوب می شود.
از جمله نمایندگان حاضر در آن مجمع الیزابت کِیدی استنتون، نویسنده اصلی «اعلامیه مکنونات قلبی»، بود. این سند در مجمع با خواست برابری مردان و زنان از جمله در حق رای نوشته شد.
الیزابت کِیدی استنتون از نویسندگان اصلی سند موسوم به «اعلامیه مکنونات قلبی» در مجمع نخست جنبش حق رای زنان بود که از برابری مردان و زنان از جمله در حق رای سخن می گفت.
آندره آ دکوتر، سرپرست پارک ملی حقوق زنان، به صدای آمریکا گفت این سند متاثر از «اعلامیه استقلال ایالات متحده» بود، اما عبارت «همه مردان برابر آفریده شده‌اند» در آن به «همه مردان و زنان برابر آفریده شده اند» تغییر داده شد.
به گفته او در جریان تصویب «متمم پانزدهم» در سال ۱۸۷۰ فقط به مردان آفریقایی تبار حق رای داده شده بود و در جنبش مطالبه حق رای زنان در ایالات متحده زنان سفیدپوست زنان سیاهپوست را حذف کردند.
مارتا جونز، استاد تاریخ در دانشگاه جانز هاپکینز، می‌گوید زنان سیاهپوست طی دو قرن یک جنبش موازی را در سازمان های خودشان، شامل کنفرانس های کلیسایی، سازمان های حقوق مدنی، و انجمن های ضد برده داری شکل دادند.
در آغاز قرن بیستم نقش زنان در حال تغییر بود.
در سال ۱۹۱۶ نسل تازه ای از جنبش حق رای زنان با برپایی رژه، تحصن های سکوت و اعتصاب غذا پا به صحنه گذاشت.
همزمان با این انرژی تازه، وودرو ویلسون، رئیس جمهوری وقت آمریکا، موضع خود را تغییر داد و در سال ۱۹۱۸ از تصویب این متمم حمایت کرد تا دو سال بعد کار به انجام برسد.
«هیات زنان رای دهنده» می گوید یک قرن پس از آن روزها، بسیاری از زنان همچنان با مشکل رای دادن از جمله «محدودیت های تبعیض آمیز برای ارائه کارت شناسایی رای دهنده و مدرک شهروندی برای واجدین شرایط شرکت در انتخابات و همچنین کاهش ساعات کار حوزه های اخذ رای در محله های رنگین پوستان» روبرو هستند.
نابرابری های این چنین با تصویب «متمم حقوق برابر» که در سال ۱۹۲۳، سه سال پس از کسب حق رای توسط زنان، به کنگره ارائه شد کاهش می‌یابد. این متمم سال ۱۹۷۱ در مجلس نمایندگان آمریکا و سال ۱۹۷۲ در سنا تصویب شد و سه چهارم ایالت ها سال‌ها بعد، یعنی در ژانویه ۲۰۲۰، آن را تائید کردند.