عباس صفاری شاعر، نویسنده، مترجم، و ترانه‌سرای سرشناس ایران، سه شنبه در بیمارستانی در شهر لس آنجلس درگذشت، او هنگام مرگ ۶۹ سال داشت.
عباس صفاری در شهر یزد متولد شد و در اواسط دهه ۷۰ خورشیدی به آمریکا مهاجرت کرد.
او یکی از شاعران نوپرداز ایرانی است که با الهام و تأثیرپذیری از شعرای مدرن آمریکایی و سایر کشورها، آثاری در چهارچوب «ادبیات در مهاجرت» آفرید که مضمونی فراوطنی و جهانی داشت.
از جمله مجموعه‌های اشعار عباس صفاری که در ایران منتشر شده است می‌توان به «کبریت خیس»، «دوربین قدیمی»، «خنده در برف»، «مثل خواب دم صبح»، و «پشیمانم کن» اشاره کرد.
«در ملتقای دست و سیب»، «تاریک روشنای حضور»، و «حکایت ما» از جمله آثار عباس صفاری است که در خارج از ایران منتشر شد.
عباس صفاری به شناخت شعر و ادبیات سایر ملل جهان علاقمند بود و در این زمینه مطالعات و پژوهش‌های زیادی داشت. از جمله ترجمه‌های او می‌توان به «عاشقانه‌های مصر باستان»، «کوچه فانوس‌ها»، «تنهایی عاشقان»، و «عروس چوپان‌ها» اشاره کرد.
عباس صفاری برنده جوایز معتبر ادبی «باران» و «کارنامه» است و برخی از آثارش الهام‌بخش آفرینش آثار فرهنگی و هنری متنوعی بوده است.
نیلوفر طالبی هنرمند ایرانی‌تبار ساکن سانفرانسیسکو براساس سروده‌های «پرنده پرنده است»، و «فردا» از عباس صفاری، فیلم‌های کوتاهی ساخته است.
برخی اشعار عباس صفاری به زبان‌های انگلیسی، فرانسه، آلمانی، اسپانیایی، عربی، و کردی نیز ترجمه شده است.
عباس صفاری تجربیاتی نیز در زمینه ترانه‌سرایی داشت و با تعدادی از خوانندگان ایرانی، از جمله «فرهاد مهراد» در ترانه «اسیر شب» همکاری داشت.