فرامرز اصلانی، ترانه‌سرا، خواننده و آهنگساز مشهور ایرانی در پی ابتلا به سرطان در ۷۹ سالگی درگذشت.
صفحه رسمی اینستاگرام فرامرز اصلانی با اعلام این خبر نوشت: «در شامگاه روز اول فروردین ۱۴۰۳، ۲۰ مارس ۲۰۲۴ میلادی، سرطانی جانسوز فرامرز اصلانی، شاعر، خواننده، آهنگساز، روزنامه‌نگار، و یک انسان خوب را، همراه با نسیم نوروزی، با بدرودی همیشگی، با خود برد، در حالی که دستانش در دستان عزیزانش بود.»
مرجان اصلانی، همسر این هنرمند نامدار، نیز با انتشار مطلبی در اینستاگرام در مورد آقای اصلانی نوشته است: «عشق من، تو فراتر از یک فرد، یک شریک یا یک هنرمند افسانه‌ای بودی؛ تو “مهراب” من بودی. بودن تو تنها برای من، خانواده و یا عزیزانت نبود، تو خويشاوند ملت ایران بودی، از میهنی که با تمام وجودت دوست داشتی، از فرهنگی که همیشه با افتخار از آن حرف می‌زدی، و زبان فارسی که همواره با اشتیاق و با یکدندگی از آن حفاظت می‌کردی، تو همیشه وابسته به همه اینها بودی ....»
آقای اصلانی میانه اسفند سال ۱۴۰۲ از ابتلای خود به سرطان خبر داد و گفته بود، تلاش می‌کند ضمن حفظ روحیه به درمان این بیماری بپردازد.
فرامرز اصلانی با ابتکاراتش، سبکی منحصر به فرد از نوازندگی گیتار و خوانندگی را در موسیقی پاپ ایران بنا نهاد. صدای گرم او، چیره‌دستی در نواختن گیتار و تعلق خاطر او به اشعار کهن ایران، آثار ماندگاری از او در موسیقی ایران ثبت کرد.
مرورگر شما HTML5 را پشتیبانی نمی کند
فرامرز اصلانی، هنرمندی که در تبعید و با بغض آزادی ایران در گلو، چشم از جهان فروبست
روزنامه‌نگاری که آهنگساز و خواننده شد
فرامرز اصلانی تیرماه ۱۳۳۳ در خیابان پاستور تهران متولد شد و نوجوانی را در محله امیریه گذراند. پدر و مادر او هنرمند بودند و خانه‌‌شان میزبان بزرگان وقت موسیقی ایران بود؛ از پرویز یاحقی و و غلامحسین بنان تا رحیم معینی کرمانشاهی و علی تجویدی.
اصلانی جوان بعد از دبیرستان به بریتانیا رفت و در دانشگاه لندن روزنامه نگاری خواند.
همان زمان نوازندگی گیتار را حرفه‌ای آغاز کرد و گاهی می‌خواند. سال ۱۹۷۲ مدتی به لس آنجلس رفت و چهارسال قبل از انقلاب به ایران بازگشت. هنوز حرفه اصلی‌اش روزنامه نگاری بود و با روزنامه انگلیسی زبان «تهران ژورنال» وابسته به موسسه اطلاعات کار می‌کرد.
از آهوی وحشی تا یاد حافظ
در همان سالهای ابتدایی دهه ۱۳۵۰، او در محافل کوچک و در جمع هنرمندان گاهی آثارش را اجرا می‌کرد و همان زمان بود که خواندن آهوی وحشی به عنوان خواننده و آهنگساز، نام اصلانی را به عنوان یک خواننده جدید و صاحب سبک مطرح کرد. او روی یک مثنوی حافظ با بیت آغازین: «ای آهوی وحشی کجایی/ مرا با توست چندین آشنایی»، آهنگ گذاشت و خواند. آهنگی که به سرعت مشهور شد و جزو پر شنونده‌ها شد.
یکسال بعد، فرامرز اصلانی آلبومی با نام «دلمشغولی» منتشر کرد که آهنگ آهوی وحشی و چند آهنگ دیگر را شامل می‌شد، از جمله آهنگی که بعدها مشهورترین اثر او شد: «اگه یه روز» یا «اگه یه روز بری سفر». اصلانی یک بار در مصاحبه‌ای داستان این آهنگ را گفت. او شرح داد که چند سال قبل از انتشار آلبوم، زمانی که در یک شب بارانی در ترافیک درآمریکا مانده بود، این آهنگ را با تم جدایی و دوری ساخت.
اما دیگر آهنگ‌های آلبوم «دلمشغولی» هم برجسته بودند: «دیوار»، «دل اسیره»، «یارم کو»، «پرستوهای خسته» دیگر آهنگ‌هایی این آلبوم بودند که حتی تا امروز در ذهن مخاطبان ایرانی مانده‌اند.
اصلانی جوان یکسال بعد آلبوم جدیدی با نام «یاد حافظ» را در سبک پاپ با هشت آهنگ عرضه کرد که شعر «یاری اندر کس نمی بینم، یاران را چه شد» مورد توجه قرار گرفت.
مهاجرت به بریتانیا و آمریکا
فرامرز اصلانی بعد از انقلاب، ایران را ترک کرد. ابتدا به بریتانیا رفت و در سال ۱۹۹۷ به شهر لس آنجلس رفت. او در چهل و پنج سال حضورش در خارج از ایران با هنرمندان سرشناسی چون داریوش و بابک امینی همکاری کرد و ده‌ها کنسرت برگزار کرد.
او در خارج از ایران هم چند آلبوم موفق داشت. از جمله «روزهای ترانه و اندوه» که با ۹ ترانه در سال ۱۹۹۹ منتشر شد.
سال ۲۰۰۲ نیز آلبوم « معشوق همینجاست: رومی» را به همراه داریوش و رامش منتشر کرد.
خط سوم در سال ۲۰۱۰ و نیمه‌شب تا بامداد دو آلبوم دیگر اصلانی بودند که در سالهای ۲۰۱۰ و ۲۰۱۷ منتشر کرد.
«هنرمند با وجدان»
بارها از فرامرز اصلانی برای همراهی با اعتراضات مردم در ایران در فضای مجازی تقدیر شد. از اعتراضات سال ۸۸ تا اعتراضات ۱۴۰۱ و حتی ماههای اخیر، او در تجمع‌ها حضور یافت، سخنرانی کرد و حتی آهنگ خواند.
او به یاد ندا آقا سلطان از مشهورترین کشته‌های آن اعتراضات، آهنگی خواند که با این ابیات شروع می‌شد:
از ته تاریکی، چه صدایی برخواست
در سکوتی بودیم که «ندا»یی برخواست
نه ز یک جا که همه اهل جهان فهمیدند
کین گل پرپر باغ ز چه جایی برخاست
نقش پر رنگ در اعتراضات ۱۴۰۱
آقای اصلانی در اعتراضات بعد از مرگ مهسا امینی از جمله هنرمندانی بود که نقشی پر رنگ داشت. او در مهرماه ۱۴۰۱ در کنار گوگوش، ابی، و نازنین بنیادی، سخنرانی کرد.
بارها در تجمع‌های هفتگی در شهر واشنگتن حضور یافت و در تمجید از اتحاد معترضان ایرانی گفته بود: من تا حالا چنین پیوستگی و همبستگی را در زندگی خودم سراغ نداشته‌ام.
او گاهی هم به خلق آثاری پرداخت از جمله روی آهنگ «برای» شروین حاجی‌پور، ترانه‌ای نوشت:
آقای اصلانی از حمایت جهانی هنرمندان از اعتراضات مردم در ایران نیز خشنود بود و گفته بود، هنرمندان جهانی کار مهمی در حمایت از صدای مردم ایران کردند:
حضور در برنامه‌های صدای آمریکا
فرامرز اصلانی بارها در برنامه‌های صدای آمریکا حضور یافت. یکی از آخرین حضورهای او، در برنامه نوبهار ۱۴۰۲ صدای آمریکا بود. گفته بود دماغ نوروز ندارم اما آرزو می‌کنم شادی و آزادی به ایران برگردد:
و آخرین حضور او در تلویزیون‌های فارسی زبان خارج از ایران در برنامه شب یلدای صدای آمریکا بود. او فال شب یلدا گرفت و در بخشی از سخنانش گفته بود: «همه ایرانی هستیم و زیر پرچم سه رنگ شیر و خورشید ایران»
فرامرز اصلانی شهریور ۱۳۹۴ به صدای آمریکا گفته بود آرزو دارد که بتواند در تخت جمشید اجرا داشته باشد. آرزویی که هرگز به حقیقت نپیوست.