جیم مالون، خبرنگار صدای آمریکا در وبلاگ خود می نویسد دور دوم ریاست جمهوری باراک اوباما مشکلات دیر یا زود بروز می کنند. فقط انتظار نمی رود که مشکلات داخلی و خارجی سه تا سه تا و یکباره ظاهر شوند. در حال حاضر رئیس جمهوری آمریکا در چنین موقعیتی است.
یکباره به نظر می رسد که پیروزی آسان اوباما در رقابت با میت رامنی، از حزب جمهوری خواه در انتخابات ماه نوامبر فرسنگ ها دور شده است و امیدهایی که در روز سوگند ریاست جمهوری اوباما یاد شد کمرنگ می نماید. روسای جمهوری که به دور دوم می رسند اغلب شاهد افول قدرتشان پس از دومین انتخابات میان دوره ای کنگره هستند، که در نیمه دوم دوره ریاست جمهوری اتفاق می افتد. اما به نظر می رسد که برای اوباما، زمان کاهش قدرت کمی زودتر از موعد رسیده است.
اداره مالیات و روح نیکسون
باراک اوباما حق داشت درباره عملکرد مسئولان اداره مالیات آمریکا در هدف گرفتن امور مالی نهاد راست گرای تی-پارتی و دیگر گروه های محافظه کار خشمگین باشد. اوباما این هفته در یک کنفرانس خبری گفت سازمان مالیات بر درآمد باید غیرحزبی و خنثی عمل کند و هر رفتاری غیر از آن غیر قابل قبول است. او همچنین گفت تا همین اواخر از موضوع بی خبر بوده و کاخ سفید به هیچ عنوان در این ماجرا نقش و اطلاعی نداشته است.
سواستفاده اداره مالیات یادآور خاطراتی از دوران ریاست جمهوری ریچارد نیکسون (جمهوری خواه) و تلاش او برای ارعاب و مجازات مخالفان سیاسی اش از طریق تهدید به بازبینی امور مالیاتی آنان است. نیکسون تنها رییس جمهوری مستعفی آمریکا است و دسته بندی شدن با نیکسون به عنوان رییس جمهوری که طی یک جریان بی اعتبارسازی در سال ۱۹۷۴ استعفا داد، آخرین چیزی است که اوباما می خواهد. در واقع، برای هر دو حزب توسل به اداره مالیات به عنوان ابزار سیاسی یکی از آن «نه»های بزرگ است که عواقب سیاسی خود را دارد.
اداره مالیات چندی پیش به خاطر کنکاش و زیر ذره بین قرار دادن برخی بخشودگی های مالیاتی به شماری از گروه های محافظه کار عذرخواهی کرده است، اما قرار دادن بزرگترین منتقد یعنی گروه تی پارتی در موقعیت قربانی نشان دادن خود، بزرگترین اشتباهی است که یک سیاستمدار بخواهد انجام دهد.
این برخی حامیان دو آتشه تی پارتی را عصبانی خواهد کرد تا برای انتخابات میان دوره ای کنگره آماده شوند.
با در نظر گرفتن میزان نفوذ تی پارتی در میان جمهوری خواهان مجلس نمایندگان، حتی بعید است که اهداف عمده داخلی اوباما مانند اصلاح قانون مهاجرت در مجلس نمایندگان تایید شود.
شنود تلفن های اسوشیتدپرس
به این آشفته بازار، افشای این داستان را هم اضافه کنید که پارسال وزارت دادگستری مخفیانه سابقه تماس های تلفنی گزارشگران و سردبیران اسوشیتدپرس را به دست آورد. این مکالمات ظاهراً مربوط بود به یک گزارش این خبرگزاری در سال قبل درباره یک توطئه ناکام تروریستی.
مقامات اسوشیتدپرس اقدام وزارت دادگستری را «مداخله گسترده و بی سابقه» در کار خبررسانی خود توصیف کردند و خواستار توضیح وزارتخانه فوق شده اند. طرفه اینجاست که این جمهوری خواهان کنگره بودند که خواستار تحقیق درباره تلاش های ضد تروریسم دولت شده بودند.
در گذشته اتفاق اقتاده که دادستان های فدرال خواستار شنود تلفنی گزارشگران شوند. اما وسعت این شنود در نظارت بر کار کارمندان متعدد اسوشیتدپرس در دفاتر مختلف این خبرگزاری غیرعادی قلمداد می شود. سازمان های خبری عمدتا از قبل درباره عملیات تحقیق و تفحص دولت در شنود مکالمات تلفنی کارمندانشان آگاه می شوند اما این بار این شنود مخفیانه انجام شده است و از همین روی خشم بسیاری را برانگیخته، نه تنها در سازمان خبری اسوشیتدپرس بلکه بسیاری از گروه های دیدبان روزنامه نگاری در سرتاسر آمریکا به آن اعتراض کرده اند.
مسئله ناتمام بنغازی
کریستوفر استیونس، سفیر آمریکا در لیبی در حمله بنغازی کشته شد.
باراک اوباما در تازه ترین کنفرانس خبری اش بیش از پیش از عملکرد دولتش در اداره حمله به سفارت آمریکا در بنغازی لیبی، دفاع کرد. این حمله در ۱۱ سپتامبر سال گذشته در لیبی رخ داد. او مانور بیش از حد بر این حمله را کاری سیاسی از سوی جمهوری خواهان می داند. برخی جمهوری خواهان روی این مسئله تاکید زیادی دارند مثلا جیم اینهوف، سناتور اوکلاهما، آن را با رسوایی واترگیت و ایران-کنترا مقایسه کرده و از احتمال استیضاح رئیس جمهوری یاد کرده است.
بخشی از این تلاش جمهوری خواهان در حال حاضر با این انگیزه است که بتوانند بخش بزرگی از مسئولیت حمله بنغازی را بر دوش هیلاری کلینتون بیاندازند تا از قبل و پیش از فرارسیدن دوره انتخابات ریاست جمهوری آینده آمریکا در سال ۲۰۱۶ به او، به عنوان کاندیدای احتمالی ضربه بزرگی بزنند.
مشکل اینجاست که وقوع یکباره این مسائل، تاثیر بزرگی بر افکار عمومی می گذارد و ممکن است این ذهنیت را به آنان بدهد که دولت ضعیف شده و با مشکلات سیاسی دست و پنجه نرم می کند.
اعتبار اوباما در خطر
این سه مسئله به نگرانی درباره اعتبار رئیس جمهوری مربوط است و بر بقیه دولت در دوم ریاست جمهوری اوباما نیز تاثیر می گذارد. همین چند هفته پیش حامیان دولت درباره ابعاد قانون تحدید اسلحه، اصلاحات قانون مهاجرت و حتی کاهش مالیات در دراز مدت امیدوار بودند.
امروز می بینیم که تحدید اسلحه شکست خورده و قرارداد کاهش مالیات نیز به جایی نرسیده است. حال اصلاحات مهاجرت تنها دستاورد عمده دور دوم انتخابات ریاست جمهوری اوباما می تواند باشد.
یکباره به نظر می رسد که پیروزی آسان اوباما در رقابت با میت رامنی، از حزب جمهوری خواه در انتخابات ماه نوامبر فرسنگ ها دور شده است و امیدهایی که در روز سوگند ریاست جمهوری اوباما یاد شد کمرنگ می نماید. روسای جمهوری که به دور دوم می رسند اغلب شاهد افول قدرتشان پس از دومین انتخابات میان دوره ای کنگره هستند، که در نیمه دوم دوره ریاست جمهوری اتفاق می افتد. اما به نظر می رسد که برای اوباما، زمان کاهش قدرت کمی زودتر از موعد رسیده است.
اداره مالیات و روح نیکسون
باراک اوباما حق داشت درباره عملکرد مسئولان اداره مالیات آمریکا در هدف گرفتن امور مالی نهاد راست گرای تی-پارتی و دیگر گروه های محافظه کار خشمگین باشد. اوباما این هفته در یک کنفرانس خبری گفت سازمان مالیات بر درآمد باید غیرحزبی و خنثی عمل کند و هر رفتاری غیر از آن غیر قابل قبول است. او همچنین گفت تا همین اواخر از موضوع بی خبر بوده و کاخ سفید به هیچ عنوان در این ماجرا نقش و اطلاعی نداشته است.
سواستفاده اداره مالیات یادآور خاطراتی از دوران ریاست جمهوری ریچارد نیکسون (جمهوری خواه) و تلاش او برای ارعاب و مجازات مخالفان سیاسی اش از طریق تهدید به بازبینی امور مالیاتی آنان است. نیکسون تنها رییس جمهوری مستعفی آمریکا است و دسته بندی شدن با نیکسون به عنوان رییس جمهوری که طی یک جریان بی اعتبارسازی در سال ۱۹۷۴ استعفا داد، آخرین چیزی است که اوباما می خواهد. در واقع، برای هر دو حزب توسل به اداره مالیات به عنوان ابزار سیاسی یکی از آن «نه»های بزرگ است که عواقب سیاسی خود را دارد.
اداره مالیات چندی پیش به خاطر کنکاش و زیر ذره بین قرار دادن برخی بخشودگی های مالیاتی به شماری از گروه های محافظه کار عذرخواهی کرده است، اما قرار دادن بزرگترین منتقد یعنی گروه تی پارتی در موقعیت قربانی نشان دادن خود، بزرگترین اشتباهی است که یک سیاستمدار بخواهد انجام دهد.
این برخی حامیان دو آتشه تی پارتی را عصبانی خواهد کرد تا برای انتخابات میان دوره ای کنگره آماده شوند.
با در نظر گرفتن میزان نفوذ تی پارتی در میان جمهوری خواهان مجلس نمایندگان، حتی بعید است که اهداف عمده داخلی اوباما مانند اصلاح قانون مهاجرت در مجلس نمایندگان تایید شود.
شنود تلفن های اسوشیتدپرس
به این آشفته بازار، افشای این داستان را هم اضافه کنید که پارسال وزارت دادگستری مخفیانه سابقه تماس های تلفنی گزارشگران و سردبیران اسوشیتدپرس را به دست آورد. این مکالمات ظاهراً مربوط بود به یک گزارش این خبرگزاری در سال قبل درباره یک توطئه ناکام تروریستی.
مقامات اسوشیتدپرس اقدام وزارت دادگستری را «مداخله گسترده و بی سابقه» در کار خبررسانی خود توصیف کردند و خواستار توضیح وزارتخانه فوق شده اند. طرفه اینجاست که این جمهوری خواهان کنگره بودند که خواستار تحقیق درباره تلاش های ضد تروریسم دولت شده بودند.
در گذشته اتفاق اقتاده که دادستان های فدرال خواستار شنود تلفنی گزارشگران شوند. اما وسعت این شنود در نظارت بر کار کارمندان متعدد اسوشیتدپرس در دفاتر مختلف این خبرگزاری غیرعادی قلمداد می شود. سازمان های خبری عمدتا از قبل درباره عملیات تحقیق و تفحص دولت در شنود مکالمات تلفنی کارمندانشان آگاه می شوند اما این بار این شنود مخفیانه انجام شده است و از همین روی خشم بسیاری را برانگیخته، نه تنها در سازمان خبری اسوشیتدپرس بلکه بسیاری از گروه های دیدبان روزنامه نگاری در سرتاسر آمریکا به آن اعتراض کرده اند.
مسئله ناتمام بنغازی
کریستوفر استیونس، سفیر آمریکا در لیبی در حمله بنغازی کشته شد.
باراک اوباما در تازه ترین کنفرانس خبری اش بیش از پیش از عملکرد دولتش در اداره حمله به سفارت آمریکا در بنغازی لیبی، دفاع کرد. این حمله در ۱۱ سپتامبر سال گذشته در لیبی رخ داد. او مانور بیش از حد بر این حمله را کاری سیاسی از سوی جمهوری خواهان می داند. برخی جمهوری خواهان روی این مسئله تاکید زیادی دارند مثلا جیم اینهوف، سناتور اوکلاهما، آن را با رسوایی واترگیت و ایران-کنترا مقایسه کرده و از احتمال استیضاح رئیس جمهوری یاد کرده است.
بخشی از این تلاش جمهوری خواهان در حال حاضر با این انگیزه است که بتوانند بخش بزرگی از مسئولیت حمله بنغازی را بر دوش هیلاری کلینتون بیاندازند تا از قبل و پیش از فرارسیدن دوره انتخابات ریاست جمهوری آینده آمریکا در سال ۲۰۱۶ به او، به عنوان کاندیدای احتمالی ضربه بزرگی بزنند.
مشکل اینجاست که وقوع یکباره این مسائل، تاثیر بزرگی بر افکار عمومی می گذارد و ممکن است این ذهنیت را به آنان بدهد که دولت ضعیف شده و با مشکلات سیاسی دست و پنجه نرم می کند.
اعتبار اوباما در خطر
این سه مسئله به نگرانی درباره اعتبار رئیس جمهوری مربوط است و بر بقیه دولت در دوم ریاست جمهوری اوباما نیز تاثیر می گذارد. همین چند هفته پیش حامیان دولت درباره ابعاد قانون تحدید اسلحه، اصلاحات قانون مهاجرت و حتی کاهش مالیات در دراز مدت امیدوار بودند.
امروز می بینیم که تحدید اسلحه شکست خورده و قرارداد کاهش مالیات نیز به جایی نرسیده است. حال اصلاحات مهاجرت تنها دستاورد عمده دور دوم انتخابات ریاست جمهوری اوباما می تواند باشد.