مهدی نصیری فعال سیاسی اصولگرا و مدیر مسوول اسبق روزنامه کیهان نوشت :«امروز جمهوری اسلامی به پروسه سریع خودبراندازی و گسست کامل، با اکثریت قاطع مردم وارد شده است.»
این فعال سیاسی در یادداشتی که در «رسانه تحلیلی _خبری تحکیم ملت» منتشر شده تصریح کرد:«بعد از گذشت ٤٤ سال، به برکت فضای مجازی، بر همگان روشن شده که مسبب اول وضعیت کنونی کشور، رهبری نظام از آغاز تاکنون بوده و اگر این دو رهبر، بر ولایت مطلقه و بدون نظارت خود پای نمیفشردند و دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی آنها منتقدان را با شدیدترین وجه سرکوب و محصور نمیکردند، امروز جمهوری اسلامی به پروسه سریع خودبراندازی و گسست کامل با اکثریت قاطع مردم وارد نمیشد.»
او با اشاره به سخنان اخیر محمدی گلپایگانی رییس دفتر علی خامنهای که گفته بود: «فضای مجازی بلای جان شده» افزود: «این یکی از راستترین حرفهایی است که میتوانسته بر زبان یک مقام بلند پایه دستگاه رهبری جاری شود چرا که با شکلگیری فضای مجازی و درنوردیدن همه سانسورها، تقریبا دیگر چیزی پنهان و مخفی از مردم و جامعه از نهانخانه دستگاه رهبری و اعوان و انصار آن وجود ندارد و اگر پس از انقلاب تنها یک کانال تلویزیونی و یا حتی یک روزنامه آزاد در کشور وجود داشت ،کار نظام جمهوری اسلامی به وضعیت هولناک و فاجعهآمیز کنونی از جهت فساد و استبداد و بیعدالتی و ناکارآمدی کشیده نمیشد.»
این فعال سیاسی ضمن بیفایده دانستن «راه حل آقایان» برای «این بلای جان» در مسدود کردن آن با عنوان «طرح صیانت» تاکید کرد :«این پیک بیداری و نجات ملت ایران همچنان در صحنه حضور خواهد داشت و خواب خوش و آرامش را از صاحبان قدرتِ بلاحدود سلب خواهد کرد.»
مهدی نصیری در پایان نوشت: بهعنوان یک روزنامه نگار، به ملت عزیز ایران توصیه میکنم که در فردای عبور از جمهوری اسلامی «که با عملکرد کاملا براندازانه خود نظام،دیر نیست»، مهمترین مطالبه آنان از نظام جدید «چه جمهوری و چه مشروطه و یا هر فرم دیگری که اکثریت ملت انتخاب کنند» آزادی کامل رسانه ها و استقرار قدرت مطلقه این رکن چهارم دموکراسی باشد و آگاه باشند که ایجاد کمترین محدودیت برای آزادی بیان و رسانهها، بازتولید مجدد دیکتاتوری در ایران مصیبت زده است.»
این فعال سیاسی و رسانهای اصولگرا سوم اردیبهشت ۱۴۰۲ هم در نشست مجازی «گفتگو برای نجات ایران» که صدای آمریکا آن را پوشش داد، گفته بود نظام جمهوری اسلامی با بحرانهای بزرگی روبرو است که بزرگترین آن «بحران مشروعیت» است و راه حل نجات ایران در عبور از «نظام استبدادی تمامیتخواه سرکوبگر» است و راهی جز آن نمانده است.