بیش از شصت روزنامه نگار ایرانی در نامه ای از رییس جمهوری اسلامی ایران خواسته اند «به احترام گفته خود» مبنی بر وجود آزادی بیان در ایران، با برگزاری یک کنفرانس مطبوعاتی، به «پرسش های بی پاسخ» آنها جواب دهد. آنها، نامه خود را چنین آغاز کرده اند:
«ما جمعی از خبرنگاران، عکاسان و روزنامه نگاران ایرانی هستیم که به دلیل بستن روزنامه هایمان و فشارهای سیاسی از کشور مهاجرت کرده ایم. هیچ روزنامه ای در ایران نداریم اما پرسش های زیادی داریم که متاسفانه به هیچ کدام از آن پرسش ها در مصاحبه مطبوعاتی تان با رسانه های غربی پاسخی برایش نیافتیم. همکاران روزنامه نگارمان در داخل ایران نیز یا در زندان به سر می برند، یا با قید وثیقه آزاد هستند و یا به دلیل تهدیدات و تذکرهای نهادهای امنیتی در یک فضای نا امن رسانه ای ناگزیر شدند که سکوت را به عنوان تنها راه چاره برگزینند.»
محمود احمدی نژاد طی اقامتش در نیویورک، با رسانه های غیر ایرانی، گفت و گوهای مفصلی انجام داده است. اکنون این روزنامه نگاران ایرانی می پرسند چرا وی با آنها مصاحبه نکرده است؟
ایران، طبق اخبار رسمی، به نسبت جمعیتش بالاترین تعداد روزنامه نگاران زندانی، و در سال های اخیر، بیشترین شمار مطبوعات توقیفی را دارد و آمار مهاجرت روزنامه نگاران ایرانی، در جهان جزو اولین هاست، این در حالی است که آقای احمدی نژاد به رسانه های غیر فارسی زبان بارها گفته است در ایران آزادی بیان کافی وجود دارد.
این روزنامه نگاران در بخش دیگری از نامه شان به آقای احمدی نژاد نوشته اند: «ما روزنامه نگارانی هستیم که تنها به دلیل پرسشگری از داشتن روزنامه در ایران محروم مانده ایم، هوشیار باشید که پاسخ منفی شما به این نامه و یا بی تفاوت گذشتن شما از کنار پرسش های روزنامه نگاران ایرانی شاید بار دیگر افکار عمومی دنیا را متوجه این سازد که چرا رییس دولت ایران از پاسخگویی به روزنامه نگاران کشور خودش گریزان است.»