برخی فعالان سیاسی و مدنی در ایران، در هفته های اخیر نامه هایی به رهبر جمهوری اسلامی ایران نوشته اند و از وضعیت موجود انتقاد کرده اند. با اینکه نگارش این نامه ها به فشار بر نویسندگان منجر می شود اما تعداد نامه ها و انتقادات از آیت الله خامنه ای ، رو به افزایش است.
محمد نوریزاد، کارگردان سینما و نویسنده سابق روزنامه کیهان از جمله کسانی است که در ماه های اخیر بارها به آیت الله خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی نامه نوشته است. او هفته گذشته نامه یازدهم خود را نوشت که در بخش هایی از آن، محمد خاتمی رییس جمهوری سابق را نیز مورد سوال قرار داده است.
با اینکه محمد نوریزاد از جمله نزدیکان به حکومت جمهوری اسلامی محسوب می شد، اما از انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته، او به منتقد دولت و بخش هایی از حکومت تبدیل شده است و تا کنون چندین نامه سرگشاده به رهبر جمهوری اسلامی نوشته و از برخی سیاست حکومت و عملکرد دولت احمدی نژاد انتقاد کرده است. همین نامه نگاری ها چندبار به زندان و بازداشت او منجر شده است.
البته او تنها کسی نیست که به رهبر جمهوری اسلامی نامه می نویسد. مهدی خزعلی، فرزند آیت الله ابوالقاسم خزعلی از روحانیون محافظه کار در ایران هم که بارها در ماه های اخیر از عملکرد دولت احمدی نژاد و برخی در حکومت جمهوری اسلامی گله می کرده برای اولین بار در هفته اخیر به رهبر جمهوری اسلامی نامه نوشته است.
او از عدم پذیرش انتقاد از سوی آقای خامنه ای را ضعف او دانسته و نوشته است:
«.... اطراف شما را مداحان ، ثناگویان و متملقان گرفته اند، چاپلوسی ، دستبوسی و پابوسی بیداد می کند، یکی چفیه را به تبرک می برد، دیگری به عبای شما تبرک می جوید ... من پست و مقامی ندارم که نگرانش باشم، پس هفته ای یکبار دردهای جامعه را برایتان بازگو کند. حال مختارید پاسخ مرا حضوری دهید یا برای پنجمین بار راهی سلول انفرادی ام نمایید.»
آقای خزعلی هم در ماههای اخیر چهاربار بازداشت شد و آخرین بار ، مردادماه امسال، با سپردن وثیقه از زندان آزاد شد.
علاوه بر این دو ناراضی، احمد رضا احمدپور، روحانی زندانی و منتقد هم همین هفته، نامه ای به آیت الله خامنه ای نوشته است. این نامه در وبلاگ او با نام «پژواک خاموش» منتشر شده و آقای احمدپور با اشاره به آنچه بر او گذشته، گفته که عدالت در قوه قضاییه به باد فراموشی سپرده شده است.
احمدرضا احمدپور بتازگی علاوه بر یکسال زندانی که می گذراند، به سه سال زندان و تبعید محکوم شده است.
رهبر سکوت
با اینکه آیت الله خمینی برخی نامه های سرگشاده را در سخنرانی های عمومی خود بدون اشاره به نام و عنوان یا سرنوشت نویسنده پاسخ می داد اما آیت الله خامنه ای حتی اینکار را هم نمی کند.
برخی معتقدند این برخلاف باورهای اسلامی است که مسوولان جمهوری اسلامی ایران مدعی آن هستند.
حجت الاسلام احمد منتظری، فرزند آیت الله منتظری از مراجع مشهور شیعه در این مورد می گوید:«بارها از صدر اسلام شنیده ایم که امیرالمومنین علی علیه السلام، همواره بر بیان انتقاد تاکید داشتند. حتی می گفتند موافق که جز تایید نمی گوید. این مخالف است که انتقاد می کند و این کمک می کند جامعه اصلاح شود. برغم این صراحت ، اما شاهدیم ، انتقاد از مسوولان با سکوت و بعضا برخورد قهری مواجه می شود.»
این پژوهشگر مسایل دینی می افزاید:«یک حکومتی که بخواهد از وضع جامعه باخبر باشد، باید یک دستگاه عریض و طویلی راه بیاندازد تا از وضع کشور خبر داشته باشد و به حل مشکلات بپردازد. حکومت ما نه تنها چنین نمی کند، بلکه از انتقاد عزیزانی مثل آقای عیسی سحرخیز، احمد زیدآبادی، احمدرضا احمدپور و محمد نوریزاد، نه تنها استقبال نمی کند بلکه آنها را به زندان می اندازد.»
به عقیده آقای منتظری، حتی اگر بر فرض برخی از نکات مطرح شده در این نامه ها درست و دقیق نباشد، اما باید فرصت انتقاد وجود داشته باشد. نویسندگان این نامه ها هدفی جز اصلاح ندارند و متاسفانه تنها پاسخی که نویسندگان گرفته اند، بازداشت ، احضار و زندان بوده است.»
مصاحبه کامل احمد منتظری را در زیر ببینید و بشنوید
http://www.youtube.com/embed/BFfWn_5-DjU
پاسخ های خشن
نامه نویسی و انتقاد از رهبر در سه دهه گذشته در ایران سابقه داشته اما پاسخی به این نامه ها از سوی رهبران جمهوری اسلامی داده نمی شود.
نفوذ آیت الله روح الله خمینی و وضعیت سیاسی خاص دهه شصت موجب شده بود که کمتر نامه سرگشاده ای به او نوشته شود اما با این حال، برخی منتقدان نامه هایی به بنیانگذار جمهوری اسلامی نوشتند که معمولا به برخورد امنیتی با آنها منجر شد.
در دوران رهبری آیت الله خامنه ای نامه نگاری به او فرود و فراز داشته است. در اواخر دهه هفتاد و ابتدای دهه هشتاد، برخی فعالان سیاسی نامه هایی به آیت الله خامنه ای نوشتند که اینبار نیز با برخورد امنیتی روبرو شد. قاسم شعله سعدی، احمد زیدآبادی و برخی از فعالان ملی- مذهبی از جمله این افراد بودند.
حتی نمایندگان مجلس ششم در سال ۸۲ نامه ای به آیت الله خامنه ای نوشتند که به نامه ۱۳۴ امضا مشهور شد و حداقل برخورد با این نامه، رد صلاحیت امضا کنندگان آن بود.
بعد از وقایع جنجالی سال ۸۸ و حمایت آیت الله خامنه ای از دولت محمود احمدی نژاد، در دو سال اخیر نامه نگاری به رهبر جمهوری اسلامی افزایش یافته و هرچند برخی از نویسندگان این نامه ها مانند محمد نوریزاد، امیدی به پیگیری مطالبات شان ندارند اما آنها خوشبین هستند که در تاریخ ، نامه های شان ثبت می شود.