در حالی که اعتیاد در ایران ، بویژه در میان جوانان، به یکی از حاد ترین مشکلات اجتماعی تبدیل شده است و بنطر می رسد علیرغم جرم دانستن آن و بکار بردن مجازات های سخت، از جمله اعدام، ابعاد گسترده تری پیدا می کند، یک فیلمساز جوان سعی کرده است در فیلمی کوتاه این مشکل را بشکافد و اززوایای تازه ای به آن بپردازد.
فیلم "کشتارگاه" نام دارد و بر کارهای چهار جوان در شهر شاهین دژ، در استان آذربایجان غربی استوار است که قصد دارند هروئین بفروشند و ثروتمند شوند. این فیلم ۲۴ دقیقه ای، توسط بهزاد آزادی کارگردانی شده است این فیلم به همراه ۱۷ فیلم دیگر، از میان نزدیک پنج هزار فیلم، ساخته فیلمسازان جوان در سراسر جهان بود که برای نمایش در جشنواره سینمایی کن در ۲۰۱۵ انتخاب شد، و قرار است در ماه نوامبر در جشنواره ای در سویس اکران شود.
ستاره ثابتی، خبرنگار روزنامه گاردین، در گزارشی به این فیلم ، بازیگران و چگونگی ساختن آن پرداخته است. آنرا به "روانی یک شعر" که تماشاگر را به دنبال خود می کشاند، توصبف می کند.
بهزاد آزادی اخیرا از دانشگاه هنر تهران فارغ التحصیل شد. کشتارگاه سومین فیلم اوست. این فیلم یک بیوگرافی نیست، زندگی و جوانی این کارگردان را شرح می دهد. او می گوید در محله کشتارگاه بزرگ شد، می خواست فضایی را که در آن رشد کرده بود به تصویر بکشد.
او می گوید "من شاهد دست اول تجربه های بازیگران فیلم بوده ام. شاهین دژ، شهرکوچکی است که آذری ها و کردها در کنار هم زندگی می کنند. فقر و سختی، بسیاری را به خرید و فروش مواد مخدر سوق می دهد، و به نطر می رسد کسی اهمیت نمی دهد."
ستاره ثابتی می گوید فیلم اپیدمی مواد مخدر در ایران را فاش می سازد در حالی که داستان ضعیف ترین قربانیان را بیان می کند. با بالابودن نرخ بیکاری، جدائی جنسیتی، و ممنوعیت نوشیندنی های الکلی، استفاده از مواد مخدر تنها گریزگاه برای بسیاری است و معامله مواد راهی برای خروج از فقر دیده می شود.
در گزارش گفته می شود در هر شهر ایران کشتارگاهی وجود دارد.
از طریق مسیری از افغانستان به ترکیه و اروپا، هر سال حدود ۱۴۰ تن هروئین از افغانستان وارد ایران می شود. استیفن کینزر در بوستون گلوب می نویسد "ایران ممکن است بدترین مشکل تریاک در هر کشور جهان را داشته باشد. چهار میلیون نفر از جمعیت ۷۰ میلیونی آن معتاد هستند. مسمومیت ناشی از مصرف بیش از اندازه مواد مخدر، پس از تصادفات رانندگی، دومین عامل مرگ و میر در کشور است. نیمی از زندانیان قاچاقچی یا معتاد هستند. در بسیاری از شهر ها، و در محله هایی از تهران مانند دروازه غار، معتادین برای استفاده از مواد جمع می شوند و، چه بسا، می میرند."
ستاره ثابتی می نویسد اعدام های رسمی سرانه در ایران ار هر کشور دیگری در جهان بیشتر است و بیش از نیمی از اعدام شدگان قاچاقچیان مواد مخدر هستند . با این حال، مشکل اعتیاد چنان گسترده است که بیهوده بودن اقدامات ظالمان را فاش می سازد.
فیلم کشتار گاه، مشکل را بی پرده و بدون رودربایستی بیان می کند. شفافیت جدیدی را نشان می دهد که عنصری لازم برای رویکردی مشفقانه تر است.
فیلم ها در ایران باید از وزارت فرهنگ و ارشاد مجوز بگیرند، که همیشه مجوز فیلم هایی که به مسائل حساس مربوط می شود، آسان نیست.
فیلم بهزاد آزادی با مقاومتی روبرو نشد. شاید شفافیتی که منعکس می کند ، نویدی برای آغاز راهی جدیدی جهت پرداختن به مساله اعتیاد در ایران باشد.