کارگزاران حرفه‌ای سیاست خارجی دولت پرزیدنت «اوباما» و روزنامه‌نگاران چپگرای هم‌فکر با آنها، بر سر دو چیز توافق دارند: یکی ضرورت سکوت در برابر تظاهرات اعتراض‌آمیز ایرانیان، و دیگری، پرهیز از مرتبط ساختن تظاهرات اخیر به توافق اتمی موسوم به برجام. به نظر «جاناتان توبین» نویسنده مجله محافظه‌کار «نشنال ری‌وی‌یو»، آنها در هر دو مورد اشتباه می‌کنند.
توبین در ستون مقالات «نیویورک پست» مینویسد: حمایت آمریکا از معترضان ایرانی نه تنها به آنها ضرری نمی‌رساند، بلکه برای آنها پشت‌گرمی است، همانطور که حمایت غرب از ناراضیان اتحاد شوروی در دوران جنگ سرد، به آنها امید می‌بخشید. حمایت جهان آزاد از آنها که علیه ظلم می‌جنگند، از یکسو، معترضان را تشویق می‌کند، و از سوی دیگر، به جهان نشان می‌دهد که ظالم در انزوا قرار دارد.
جدا کردن آنچه این روزها در ایران می‌گذرد از توافق اتمی نیز به نظر جاناتان توبین، کار اشتباهی است. اوباما موافقت کرده بود محدودیت‌های ضعیف اتمی بعد از گذشت یک دهه، پایان گیرند.
به نظر جاناتان توبین، حالا تظاهرات ناراضیان در ایران، فرصتی طلائی تازه‌ای به پرزیدنت ترامپ می‌دهد که از اهرم‌های قدرتی که پرزیدنت اوباما، در جستجوی کورکورانه برای رسیدن به توافق با جمهوری اسلامی، واگذاشته بود، بار دیگر برای وادار ساختن فشار به حکومت ایران بهره‌برداری کند.
این نویسنده محافظه‌کار پیشنهاد می‌کند که به جای پرهیز از بحث مجدد بر سر توافق اتمی، غرب باید به مقامات جمهوری اسلامی تاکید کند که یا با لغو محدوده ده ساله برجام موافقت می‌کنند، یا باید منتظر تحریم‌های بیشتر باشند.
توبین مینویسد اگر توافق اتمی به رغم قول جمهوری اسلامی به مردم ایران، زندگی آنها را بهبود نبخشید، به خاطر خلف وعده غرب نبود، بلکه به این سبب بود که بهره اصلی از لغو تحریم‌های مالی و بانکی، نصیب نهادهای وابسته به حکومت و سپاه پاسداران انقلاب شد.