امسال برابر است با نودمین سال ترمیم لایحه ۱۹ قانون اساسی ایالات متحده آمریکا که طبق مفاد آن برای نخستین بار به زنان حق رای داده شده است.
یکی از قهرمانان شناخته نشده ای که در جریان رسیدن زنان آمریکا به حق رای و دیگر حقوق آن ها نقش برجسته ای داشته جین آدامز است.
جین آدامزدر طول زندگی پربار خود نه تنها در راه به دست آوردن حقوق زنان به جنگ و مبارزه پرداخت بلکه در راه احیای حقوق کارگران، حقوق شهروندی عموم مردم، آزادی بیان و صلح جهانی نیزفعالیت های خستگی ناپذیری انجام داد.
در کتاب تازه ای از زندگینامه این زن مبارز با عنوان «جین آدامز: روح جنبش زنان» که توسط تاریخ نویسی به نام «لوییز نایت» نوشته شده است برای نخستین بار تصویر چند بعدی و دقیقی از این فعال حقوق زنان، فیلسوف و رفورمیست اجتماعی به دست داده شده است.
رای زنان
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی، رای دادن در انتخابات برای زنان آمریکایی به یک خواب و رویای دوردست و دست نیافتنی شباهت داشت. جین آدامز هم مثل بسیاری از زنان پیشرو زمان خود کوشید تا این رویا را به واقعیت تبدیل کند.
لوییزکینگ می گوید: «او در اوایل کار با جنبش حق رای که از سال ۱۸۹۷ آغاز شده بود هم پایی می کرد. در همین سال ها او نخستین سخنرانی خود را در رابطه با حق رای زنان ایراد کرد و بعد به «انجمن ملی حق رای برای زنان آمریکا» پیوست. از این تاریخ به بعد جین آدامز فعالیت های پیگیری را آغاز کرد که به جنبه های دیگر جنبش های آزادیخواهی دوران او نیز گسترش یافت.»
جین آدامز در سال ۱۹۱۱ به عنوان رییس این انجمن به کار مشغول شد و با این عنوان به سراسر ایالات متحده آمریکا سفر کرد. در این مسافرت ها او در مناطق مختلف به سخنرانی و ترویج حق رای زنان پرداخت. وقتی در سال ۱۹۲۰ بالاخره حق رای زنان به صورت لایحه متمم در قانون اساسی آمریکا ثبت شد، جین به اتحاد زنان رای دهنده آمریکا پیوست تا بتواند زنان را با حقوق تازه یافته خود آشنا ساخته و اطلاعات لازم را درباره نامزدهای انتخاباتی و چگونگی اخذ رای و روند انتخابات در اختیار آن ها بگذارد.
کوشش های جین آدامز برای به دست آوردن حق رای زنان تنها گوشه ای از فعالیت های بزرگ تر این زن مبارز بوده است که از آن پس زندگی خود را وقف ایجاد سازمان های کمک رسانی محلی واجتماعی کرد. از جمله ساختن «هال هاوس» نخستین محل برای رسیدگی به امور مهاجرانی که به تازگی وارد خاک آمریکا می شوند و محلی برای آموزش این مهاجران در سرزمین تازه و کمک به آنها از جمله ایجاد امکانات تحصیلی و کاریابی در سرزمین جدید.
جین آدامز ۲۹ ساله بود که او و دو تن از دوستانش «هال هاوس» را درشهر شیکاگو افتتاح کردند.
او هم چنین از پایه گذاران اولین اتحادیه کارگری زنان و دو موسسه حمایت از حقوق شهروندی بود. علاوه برآن جین آدامز کوشش های مستمری در تغییر ساعات کار کارگران و محدود کردن آن به هشت ساعت در شبانه روز و هم چنین جلوگیری از کارکشی از کودکان کرد.
مساله ای که نویسنده کتاب «جین آدامز: روح جنبش زنان» را بیش از هر چیز دیگر به موضوع این کتاب و شخصیت جین آدامز جذب کرده این واقعیت است که آدامز که در یک خانواده مرفه به دنیا آمده و رشد و پرورش یافته چگونه می توانست تا این حد برای حقوق همنوعان خود به ویژه طبقه کارگرارزش قایل شود و با چنان عشق و علاقه ای در راه به دست آوردن حقوق اولیه آنان بکوشد: «او معتقد بود که باید مردم را شناخت تا دانست آن ها چه نگاهی به جهان اطراف خود دارند و این به نظراو دموکراتیک ترین راه برای رسیدن به خواست های بشردوستانه بود. جین در سخت ترین شرایط و در فقیرنشین ترین محلات شهر زندگی کرد تا بتواند گوناگونی جامعه ای را که در آن زندگی می کرد بهتر درک کند و فرهنگ و زبان آن ها را بفهمد.»
این همان چیزی بود که جین آدامز را ازیک ایده آلیست رویا پرور به یک فعال مفید و موثرحقوق بشری تبدیل کرد. او نخستین زن آمریکایی بود که توانست جایزه صلح نوبل را دریافت کند.