نيويورک پست زير عنوان "سوريه: ترکيه در مقابل ايران" مقاله امير طاهری، نويسنده و تحليلگر ايرانی را چاپ کرده است که می نويسد قيام سوری ها در ششمين ماه خود، اکنون به جنگ قدرت ميان ترکيه و ايران، رقبای يکديگر درمنطقه، مبدل شده است. به نظر می رسد ترکيه پس از دو دلی و ترديد به اين نتيجه رسيده است که رژيم پرزيدنت بشارالاسد بیش از اين نمی تواند دوام بياورد. ترکيه در هفته های اخير ميزبان برگزاری جلسات شکل بخشيدن به پارلمانی موقت برای سوريه بود که بتواند انتقالی دمکراتيک را در آن کشور تدارک ببيند. ترکها همچنين حمايت خود را برای وضع تحريم هائی جديد توسط اتحاديه اروپا عليه سوريه، از جمله تحريم واردات نفت و گاز از آن کشور، ابراز داشته اند.
ترکيه بعضی اهرم های اجرائی را هم در اختييار دارد. ترکيه در مقام بزرگترين سرمايه گذار در سوريه، با سرمايه گذاری هائی به ارزش بیش از ۲۵ ميليارد دلار، ازنهادهای تجاری خود خواسته است در مورد سرمايه گذاری های جديد در سوريه دست نگه دارند.
آنکارا خواستار کناررفتن اسد به سود يک دولت موقت اصللاحات است - موضعی که از حمايت بسياری از قدرت های منطقه، بخصوص عربستان سعودی و متحدانش در خليج فارس برخوردار است. بنظر می رسد اتحاديه اروپا نيز خواستار آن است که ترکيه در مورد سوريه نقشی رهبری ايفا کند.
اما ايران بشدت عليه چنين طرحی عمل می کند.
ايران اقتصاد رو به رکود سوريه را با کمک های نقدی و سرمايه گذاری هائی به ارزش ۲۰ ميليارد دلار زنده نگه داشته است و به سوريه هدايائی می دهد که هدايای تسليحاتی به ارزش ۱۵۰ ميليون دلار در سال بخشی از آنهاست. منابعی در تهران حتی می گويند اطرافيان اسد جزو حقوق بگيران از ايران هستند.
حضور ايران در سوريه در دوران رياست جمهوری اسد گسترشی عمده پيدا کرده است. ايران در نقاط مختلف سوريه ۱۴ مرکز فرهنگی بازکرده است که بيشتر برای تبليغ در باره شيعه اسلامی مورد نظر خود در آنجاست. سپاه پاسداران انقلاب ايران نيز در دمشق دفتری برای هماهنگی دارد که ۴۰۰ کارشناس نظامی اعضای آن هستند. سوريه تنها کشوری در حوزه دريای مديترانه است که به نيروی دريائی ايران حق پهلوگيری در بنادر خود را داده است.
ايران برای فراهم ساختن حمايت منطقه ای از اسد سخت تلاش می کند، اما تنها متحدش در اين زمينه دولت لبنان مورد حمايت حزب الله است. فشار ايران به نوری المالکی نخست وزيرعراق نيز تا کنون در متقاعد ساختن بغداد به حمايت از اسد بی نتيجه بوده است و جلال طالبانی رئيس جمهوری عراق خواستار استعفای اسد شده است.
