بیزنس اینسایدر در گزارشی نوشت: حمایت عربستان سعودی از دولت دونالد ترامپ جنبه ایدئولوژیک یا مذهبی ندارد؛ بلکه انگیزه آن صرفا اقتصادی است: هر چه ایران نفت خام کمتری در بازار عرضه کند، مصرف کنندگان خرید بیشتری از عربستان سعودی خواهند داشت.
اما ایران به این سادگی دست نمی کشد زیرا طی ماه های آینده خیلی چیزها را از دست خواهد داد. اولین تیر این جنگ پیشتر شلیک شده است: عربستان سعودی از قیمت نفت خود برای همه به غیر از آمریکا کاسته است. ایران هم چنین کرده و گفته است اگر هر تولیدکننده ای سهم ایران از بازار را تهدید کند حاضر است به بیش از این ها دست بزند.
هر چند روشن نیست تهدیدهای ایران چقدر عملی باشد، ولی سطح تقاضا برای نفت در آسیا بر نگرانی های اوپک افزوده است. کند شدن رشد اقتصادی در آسیا از تقاضا برای نفت کاسته است. یوآن چین و روپیه هند هر دو در برابر دلار آمریکا روندی نزولی را طی می کنند. اقتصاد آمریکا چنان سریع در حال رشد است که بعضی نگران اند به زودی بخار موتورش تمام شود.
از این رو، شکاف های داخلی در اوپک عمیق تر می شود و چون ریاض و تهران قصد کوتاه آمدن ندارند وضع بدتر از این خواهد شد. عربستان سعودی ممکن است تولیدش را افزایش بدهد. ایران با فرا رسیدن ۱۳ آبان و دور جدید تحریم های نفتی و بانکی آمریکا در چنین موقعیتی نیست. ولی تهران تصریح کرده از صادرات نفت دست نمی کشد و پکن هم روشن کرده است که خریدش را متوقف نخواهد کرد.
چین و هند به عنوان دو مصرف کننده عمده نفت جهان میدان نبرد را برای نفت خام ایران و عربستان سعودی شکل خواهند داد.
اختلافات ایران و عربستان بر سر قیت نفت خام می تواند عملا نقطه پایانی بر کار اوپک باشد.